tag:blogger.com,1999:blog-19651439941868133802024-03-07T19:27:06.134-08:00കണ്ണുനീര്തുള്ളിshajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-30539993979121134652023-01-09T02:19:00.002-08:002023-01-11T21:54:28.383-08:00ക്വാളിറ്റി ബേക്കറി<p><span> </span> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span>എത്ര നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റാലും എന്നും രാത്രി വൈകി കിടന്നാലും എനിക്കൊരിക്കലും ക്രുത്യ സമയത്ത് ഓഫീസില് പന്ച് ചെയ്യാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല . അന്ന് രാവിലെ അടുക്കളയിലെ ലോങ്ജമ്പും ഹൈജമ്പും എല്ലാം തീര്ത്ത് ക്ലോക്കില് നോക്കിയപ്പോള് സമയം 8.50. ഞാന് ക്രുത്യസമയത്ത് പന്ച് ചെയ്യാന് പോകുന്ന സുദിനം ഇതാ വന്നെത്തിയിരിക്കുന്നു. ആഹാ, ഞാന് സന്തോഷം കൊണ്ട് ഹാളില് ഉലാത്താന് തുടങ്ങി.ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥ ഇന്നുവരെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ലതല്ല. അതുകൊണ്ട് ഒന്നുലാത്തിക്കളയാം.</p><p><span> </span>യൂണിവേഴ്സിറ്റി ക്യാമ്പസില് തന്നെ താമസിക്കുന്ന ഞാന് സാധാരണ ഓഫീസിലെത്താന് വേണ്ടി ആലുവ മുതല് കളമശ്ശേരി വരെയുള്ള എല്ലാ ഓട്ടോക്കാരെയും വിളിച്ച് കരയുകയാണ് പതിവ്. ഇന്നതിന്റെ ആവശ്യമില്ല. രാവിലെ 6.30 നു ഓഫീസില് പോയിരിക്കുന്ന ഷാനുക്ക എന്നെ ഓഫീസിലാക്കാന് വേണ്ടി 9 മണിയാകുമ്പോഴേക്കും എത്താമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 3 തവണ ഉലാത്തിക്കഴിഞ്ഞപ്പൊ മനസ്സിലൊരു ആപത്ശങ്ക. </p><p>ഇനി ഷാനുക്ക മറന്നു പോയിക്കാണുമോ, വിളിച്ചു നോക്കിയാലൊ</p><p>വേണ്ടാ. ഞാന് വില്ലുപോലത്തെ പുരികങ്ങളും കത്തുന്ന കണ്ണുകളുമായി ശരവേഗത്തില് വണ്ടി ഓടിക്കുന്ന <a href="https://shajithac.blogspot.com/2015/08/blog-post_3.html">ഷാനുക്കയെ</a> ഒന്നു സങ്കല്പിച്ചു.</p><p><br /></p><p> ഇനി ഞാന് വിളിച്ച് ഷാനുക്കയുടെ കോണ്സന്ട്രേഷന് തെറ്റുകയും വണ്ടി മറിയുകയും ചെയ്താലോ, വേണ്ടാ, ഉലാത്തുക തന്നെ. ഇന്നായിരിക്കില്ല ആ സുദിനം. ഇനിയിപ്പൊ 9 മണിക്ക് പന്ച് ചെയ്തില്ലെങ്കിലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. relaxation time കിടക്കുകയല്ലെ.</p><p><span> </span><span> </span><span> <span> </span><span> </span><span> </span></span>സമയം 9.20. ഉലാത്തി ഉലാത്തി കാലു വേദനിക്കാന് തുടങ്ങി. ഇനി കാത്തു നില്ക്കുന്നതില് അര്ഥമില്ല.വിളിക്കുക തന്നെ. വിളിച്ചപ്പോള് ഫോണ് എടുക്കുന്നില്ല. ചിലപ്പോള് വണ്ടി ഓടിക്കുകയായിരിക്കും. ഒന്നു കൂടി ചിന്തിച്ചപ്പോള് അങ്ങനെയല്ല. ഞങളുടെ രണ്ടാളുടെ സ്വഭാവവും ഒരുപോലെയാണ് (ഷാനുക്ക വിളിച്ചാല് ഞാനോ ഞാന് വിളിച്ചാല് ഷാനുക്കയൊ ഒറ്റ കോളില് ഫോണ് എടുക്കാറില്ല. എന്നാല് വല്ല കൂട്ടുകാരുമാണെങ്കില് ഞങ്ങള് ചാടി എടുക്കും).</p><p> </p><p>ഒന്നു കൂടി വിളിച്ചു. </p><p>"എന്താ, പെട്ടെന്നു പറ"(അതീവ ധ്രുതിയിലുള്ള ശബ്ദം)</p><p>"എന്നെ എന്താ വിളിക്കാന് വരാത്തത്"</p><p>"നിന്നെ വിളിക്കാന് വരുകയോ"</p><p>"ഹെന്ത്!, എന്നെ ഇന്ന് രാവിലെ കൊണ്ടു വിടാം എന്നു പറഞ്ഞതല്ലേ"</p><p>"ഞാനങ്ങനെ പറഞ്ഞോ, നീ വല്ല ഓട്ടോയും വിളിച്ചു പോ"</p><p>"എന്നെ കൊണ്ടു വിടാം എന്നു പറഞ്ഞത് കൊണ്ടല്ലെ ഞാന് കാത്തു നിന്നത്,അല്ലെങ്കില് ഞാന് എപ്പൊഴെ പോയേനെ"</p><p>ഞാന് അലറി.</p><p>ഷാനുക്ക എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് പോലുമില്ല. വേറെ ആരോടോ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു.</p><p>ഒരു വാഗ്വാദത്തിനുള്ള സമയമല്ലിത്. എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഓഫീസിലെത്തണം. ഞാന് ആ കാപാലികനെ മനസ്സില് അമ്മിക്കല്ലു കൊണ്ട് നാലു ഇന്ചിക്കുത്ത് കൊടുത്ത് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്ത് എന്റെ ഓട്ടോ സുഹ്രുത്തുക്കളെ വിളിച്ചു. ഒരാളും ആ യൂണിവേഴ്സിറ്റി പരിസരത്തില്ല. ഞാന് വാതില് വലിച്ചടച്ച് കൊണ്ട് ഗേറ്റിനു പുറത്തേക്കോടി. വീടിനു മുന്നില് നിന്ന് ഏകദേശം ഒരു 200 മീറ്റര് ഹിമാലയത്തിന്റെ മുകളിലേക്ക് എന്ന പോലെ കുത്തനെ ഒരു കയറ്റമാണ്.</p><p>ഒന്നും നോക്കിയില്ല. ഞാന് ആ കയറ്റം ഓടിക്കയറി. മുകളിലെത്തിയിട്ട് പട്ടി കിതക്കുന്ന പോലെ കിതച്ച് അവിടെ നിന്നു (എന്നും ഞാനങ്ങനെയാണ്.എന്റെ ആ ഓടിക്കയറ്റവും മുകളില് ചെന്നുള്ള വിശ്രമിക്കലും കണ്ടാല് എനിക്കെന്തൊ മുകളില് എടുത്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് തോന്നുക).</p><p><br /></p><p>ഒരടി നടക്കാന് പറ്റുന്നില്ല. ഓടിക്കയറ്റം വേണ്ടായിരുന്നു. ഒരാവേശത്തിനു ചെയ്തു പോയതാണ്.</p><p>സമയം 9.25. അതു കണ്ടതോടെ എന്റെ ക്ഷീണമൊക്കെ പമ്പ കടന്നു. ഞാന് ഏന്തി വലിച്ച് കിതച്ചു കൊണ്ട് നടക്കാന് തുടങ്ങി.ഒരു 300 മീറ്റര് നടന്നാല് മൂന്നും കൂടിയ റോഡുണ്ട്. അവിടെ എത്തിയ ഞാന് 3 റോഡിലേക്കും ഓടിക്കളിക്കാന് തുടങ്ങി.ഏതെങ്കിലും ഒരു ഓട്ടോയെ തടഞ്ഞു നിര്ത്താന് വേണ്ടിയാണ് ഈ പരാക്രമങ്ങളൊക്കെ. ഒറ്റ ഓട്ടോ പോലും നിര്ത്തുന്നില്ല, എല്ലാറ്റിലും ആളുകളാണ് . എന്തൊരു വിധി, വല്ല ബൈക്കുകാരനെയും തടഞ്ഞ് പിന്നില് കയറിപ്പോയാലോ. </p><p>അപ്പോഴതാ ഒരു ഓട്ടോ വരുന്നു, ഞാന് കൈ കാണിച്ചു. ആളുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നൊന്നും എനിക്ക് പ്രശ്നമല്ല. ഞാന് എല്ലാറ്റിനും കൈ കാണിക്കും. ആ ഓട്ടോ കുറച്ചു മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോയി നിര്ത്തി. സാധാരണ ഓട്ടോ അല്ല, ഡോര് ഉള്ള ടാക്സി ഓട്ടോയാണ്, ഞാന് പിന്നാലെ ഓടി.</p><p>ഓട്ടോക്കാരന്റെ മുഖത്തൊരു സംശയം. അയാള്ക്ക് ഒന്നും പറയാനിട കൊടുക്കാതെ ഞാന് ബാക്ക് ഡോര് വലിച്ചു തുറന്നു. എന്തൊക്കെയോ ചവര് സാധനങ്ങള്, പെട്ടികള് ഒക്കെ. എനിക്കിരിക്കാന് സ്ഥലമില്ല. മുന്നില് നോക്കിയപ്പോള് ഡ്രൈവറുടെ സീറ്റിന്റെ അടുത്തുള്ള സീറ്റില് ഒന്നുമില്ല.</p><p>മൌനം സമ്മതം , ഞാന് അയാളുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കിയിട്ട് അവിടെ ചാടിക്കയറി ഇരുന്നു.</p><p>ഇവിടെ ഇരുന്നു എന്നുള്ളതു കൊണ്ട് വേറൊന്നും തോന്നണ്ട എന്ന മട്ടില് ഞാന് അയാളെ രൂക്ഷമായി ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട്, സ്റ്റ്രെയിറ്റ് പോയി ലെഫ്റ്റ് പോണം എന്ന് ആജ്ഞാപിച്ചു.</p><p>ഡ്രൈവര്ക്ക് എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്നുണ്ട്. ഞാനാണെങ്കില് എന്നോട് മിണ്ടിപ്പോകരുത്, ഞാന് അത്തരക്കാരിയല്ല എന്ന മട്ടില് ഇരിക്കുകയാണ്.</p><p>വണ്ടി ഡേകെയറിന്റെ മുന്നിലെത്തിയപ്പോള് ഞാന് നിറുത്താന് പറഞ്ഞു, എന്നിട്ട് ദവീന്റെ സാധനസാമഗ്രികളൊക്കെ എടുത്ത് ഡേകെയറിലേക്ക് പറന്നു (അവന് സ്കൂള് വിട്ടാല് അവിടെയാണ് വരുക, അവനു മാറാനുള്ള ഡ്രെസ്സും കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണവുമൊക്കെയാണ് എന്റ കയ്യില്). ആ പറക്കലിനിടയിലും ഞാന് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഡേ കെയറിനു മുന്നിലുള്ള മില്മക്കാരന് അതിശയത്തോടെ എന്നെ നോക്കുന്നു. അയാള്ക്ക് ഷാനുക്കയെ അറിയാം.(അയാളെ മാത്രമല്ല, അന്നാട്ടിലെ എല്ലാ ചായകടക്കാര്ക്കും ഷാനുക്കയെ അറിയാം, വീട്ടില് നിന്നു കുടിക്കുന്ന 5 ചായ പോരാഞ്ഞ് ഷാനുക്ക നടന്ന് ചായ കുടിക്കും). അയാളുമായുള്ള ബന്ധം നിര്ത്താന് ഇന്നു തന്നെ ഷാനുക്കയോട് പറയണം. ഒരു സദാചാരക്കാരന് വന്നിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ളവരെയൊക്കെ ചതക്കണം.</p><p>മില്മക്കാരനെ ത്രുണവല്ഗണിച്ച് കൊണ്ട് ഞാന് തിരിച്ച് വണ്ടിയില്ക്കയറി നേരെ പോയി റൈറ്റ് തിരിഞ്ഞ് കംപ്യൂട്ടര് അപ്ളിക്കേഷന് എന്ന ഡിപ്പാര്റ്റ്മെന്റിലേക്ക് വിടാന് ഓര്ഡറിട്ടു. അപ്പോള് ഡ്രൈവര് വിക്കി വിക്കി നിങ്ങള് ഇവിടെ ഇറങ്ങുമോ, എനിക്ക് വേറെ വഴിക്ക് പോണം എന്നു പറഞ്ഞു.</p><p>ഹെന്ത്! കേറിയ ഞാന് ഇറങ്ങാനോ, ഒരിക്കലുമില്ല എന്നു മനസ്സില് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് "നിങ്ങള് അതു കയറുമ്പോ പറയണ്ടെ, കാശു തന്നാ പോരെ, ഒന്നു വേഗം വിടൂ, എനിക്ക് തിരക്കുണ്ട്" എന്നലറി. </p><p>അങ്ങനെ വളവുകളും തിരിവുകളും ഒക്കെ പിന്നിട്ട് ശരവേഗത്തില് ഞങ്ങള് ഡിപ്പാര്ട്ട്മെന്റിലെത്തി. ഇനി നമ്മള് തമ്മില് ഒരു ബന്ധവുമില്ല, ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തില് മുന്നില് കയറിപ്പോയതാണ്, ഇനി ഇതിന്റെ പേരില് ഭാവിയില് എന്നോട് ചിരിക്കാനൊന്നും വന്നേക്കരുത് എന്ന മട്ടില് ഗൌരവം ഒട്ടും വിടാതെ ചോദിച്ചു.</p><p> "എത്രയായി"</p><p>"അയ്യോ, എനിക്ക് പൈസ വേണ്ട, ഞാന് quality bakery യുടെ വണ്ടിയാ, ഡെലിവെറിക്ക് പോവുകയാണ്, ഞാന് ഈ ഡിപ്പാര്ട്ട്മെന്റിലും ഡെലിവറി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്"</p><p>ആ ഒരു നിമിഷത്തിലാണ് ഞാന് വണ്ടിയുടെ പിന്ഭാഗം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. വണ്ടിയുടെ പിന്ഭാഗം നീണ്ടിരിക്കുന്നു. അതൊരു ഓട്ടോ ടാക്സി ആയിരുന്നില്ല,ടെമ്പോ ആയിരുന്നു. എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഓട്ടോ കിട്ടണം എന്ന ആക്രാന്തത്തില് പാവം ടെമ്പോയെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണ്. വെറുതെയല്ല മില്മക്കാരന് എന്നെ നോക്കിയത്. നവരസത്തിനു ശേഷമുള്ള ഒരു രസവുമായി നിക്കുന്ന എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി അയാള് കൈ വീശി. ഞാന് തിരിച്ചും</p><p>ഞാന് ഒരു കള്ളനെപ്പോലെ ചുറ്റും നോക്കിയശേഷം (ടെമ്പോയിലെ ലാന്ഡിങ്ങ് ആരും കണ്ടില്ലല്ലോന്ന്) ഓടിപ്പോയി പന്ച് ചെയ്തു.</p>shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-75275467834802467412019-02-02T19:26:00.000-08:002019-02-15T02:15:35.419-08:00പോലീസ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഇന്നലെ എന്റെ റിസര്ച്ചിന്റെ റിവ്യൂ ആയിരുന്നു. എപ്പൊഴും എവിടെയും നേരത്തിനു എത്താന് പറ്റാത്തത് കാരണം മിനിമം 9.45 നു എര്ണാകുളം നോര്ത്തില് നിന്നുള്ള ജനശതാബ്ദിക്കെങ്കിലും പോകണമെന്ന് ഞാന് തലേന്നെ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെ ഞാനാ വണ്ടിപിടിക്കാന് വേണ്ടി 9.20 നുകുസാറ്റ് മെറ്റ്രോ സ്റ്റേഷനിലേക്കോടി. നോക്കിയപ്പോള് പൈസ എടുത്തിട്ടില്ല. പിന്നെ ഷാനുക്ക സ്കൂട്ടറില് സിനിമാ സ്റ്റൈലില് പറന്നു വന്നു പൈസ തന്നു തിരിച്ചു പോയി.ആകെ രണ്ടു തവണയേ ഞാന് മെട്രോയില് പോയിട്ടുള്ളൂ. അതിന്റെ മുഴുവന് ഉത്തരവാദിത്തവും ഞാന് ഷാനുക്കയുടെ തലയിലിട്ട് ആകാശത്തു നോക്കി നിന്നതു കാരണം, മെട്രൊ സ്റ്റേഷനില് എത്തിയപ്പോള് എനിക്ക് ഒരു നിമിഷം ഒരു മന്ദത നേരിട്ടെങ്കിലും ഒട്ടും സമയം കളയാതെ ഞാന് ഒരു കുട്ടിയുടെ പിന്നാലെ ഓടി. അതെന്തൊക്കെ ചെയ്യുന്നുവൊ അതൊക്കെ ചെയ്ത് വിജയകരമായി ഗേറ്റ് കടന്നു(ടിക്കറ്റൊക്കെ ആ കുന്തത്തില് വെച്ച്). ശേഷം കുട്ടി സ്റ്റെപ് കയറണോ, എസ്കലേറ്ററില് കയറണൊ എന്ന് ശങ്കിച്ചു, ഞാനും ശങ്കിച്ചു.ഇത്രയുമായപ്പോള് ഞാനെന്തോ കക്കാന് വേണ്ടി അതിനു പിന്നാലെ നടക്കുകയാണെന്ന് കുട്ടി ഉറപ്പിച്ചു. എന്തായാലും ആ കുട്ടി ആലുവക്കല്ലാത്തതു ഭാഗ്യം ആണെങ്കില് ഞാന് നോര്ത്തില് പോകണ്ടതിനു പകരം അതിന്റെ കൂടെ ആലുവയില് ഇറങ്ങിയേനെ. കൊള്ളക്കാരി എന്ന് ആ കുട്ടി എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചത് എനിക്ക് ക്ഷമിക്കാന് കഴിഞില്ല.അതുകൊണ്ട് നോര്ത്തിറങ്ങിയപ്പോള് അതിന്റെ പിന്നാലെ പോകാതെ സ്വന്തം ബുദ്ധി പ്രയോഗിച്ച് ഒന്നു വട്ടം കറങ്ങിയെങ്കിലും ഒരു അമ്മൂമ്മ എന്നെ രക്ഷിച്ചു. അപ്പൊഴെക്കും സമയം 9.40. ഇനിയും ബുദ്ധി പ്രയോഗിച്ചാല് വണ്ടി പോകുമെന്നുറപ്പായതുകൊണ്ട് രക്ഷിക്കണേ എന്നു ഞാന് ഒരു ഓട്ടോക്കാരനെ അഭയം പ്രാപിക്കുകയും അയാള് രണ്ടടി നടക്കണ്ട സ്ഥലത്തേക്ക് 30 രൂപ വാങ്ങി എത്തിക്കുകയും ചെയ്തു.ജനശതാബ്ദി ടിക്കറ്റ് ചോദിച്ച എന്നീ കൌണ്ടറിലുള്ള ആള് രൂക്ഷമായൊന്നു നോക്കി.(ബുക്ക് ചെയ്താല് മാത്രം കിട്ടുന്ന ആ സാധനത്തിനെ ഞാന് അപമാനിച്ചത്രെ).<br />
<br />
<br />
ട്രെയിന് വന്നു വളരെ കുറച്ച് ആളുകള്. ഇനി വരുമോന്നറിയില്ലല്ലൊ, ഏറ്റവും പിന്നിലിരിക്കാം. ആരെങ്കിലും ആട്ടിവിട്ടാല് അന്തസായി എഴുന്നെറ്റു നില്ക്കാന് പിന്നിലാണു സൌകര്യം. ഇനി ടി.ടി.ഇ വന്നാല് ഒന്നു കരയണം (സാദാ ടിക്കറ്റ് മാറ്റാന്). സമാധാനമായി ഇഡ്ഡലി തിന്നുന്നതിനിടയില് ചില ആപല്ചിന്തകള് വേട്ടയാടാന് തുടങ്ങി.ഒന്നാമത് വണ്ടിയില് ആളു വളരെ കുറവ്, ഞാനാണെങ്കില് പിന്നിലാണിരിക്കുന്നത്. അടുത്ത് ഡോറാണ്, അവിടെ ഹിന്ദിക്കാരനെപ്പോലെ ഒരാള് നില്ക്കുന്നുമുണ്ട്. ആര്ക്കു വേണമെങ്കിലും എന്നെ ആക്രമിക്കാം. ഗോവിന്ദച്ചാമി...ഇഡ്ഡലി തൊണ്ടയില് കുടുങ്ങിയ സമയത്താണ് റ്റി.റ്റി.ഇ വന്നത്. ഞാന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു കണ്ണു തുറിച്ച് അറിവില്ലാതെ പറ്റിപ്പോയതാണെന്നും സാദാ ടിക്കറ്റ് മാറ്റിത്തരണമെന്നു്ം അഭ്യര്ഥിച്ചു.അപ്പൊ അയാള് ഹിന്ദിയില് സംസാരിക്കാന് തുടങ്ങി.എനിക്കെന്ത് ഹിന്ദി ഞാന് മലയാളത്തിലും(ഹിന്ദി എന്റെ ശത്രുവാണ്, ക മ അറിയില്ല, പത്താം ക്ളാസ്സില് ഞാന് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തിട്ടുള്ളതാണ് ഇനി ഹിന്ദി തൊടില്ലെന്ന്). ഭാഷാ ഏതായാലും അയാളുടെ രോഗം എനിക്ക് മനസ്സിലായി (ഈ ലോകത്തിലെ ഏത് പെണ്കുട്ടികള്ക്കും ചെറുപ്പം മുതലേ കൈവരുന്നതണാ സിദ്ധി). അയാള് ചിരിച്ചു കുഴഞ്ഞ് എന്റെ കയ്യില് നിന്നും ടിക്കറ്റും വാങ്ങി ഒറ്റപ്പോക്ക്. ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഞാന് സമനില വീണ്ടെടുത്തു.<br />
<br />
ടിക്കറ്റ് എടുത്തിട്ടില്ല എന്നു പറഞ്ഞ് എന്നെ പേടിപ്പിക്കാനും പിന്നെ മുതലെടുക്കാനാവുമൊ അയാളുടെ പരിപാടി, എന്റെ ചെറിയ ശബ്ദം കേട്ട് ആരുടെയെങ്കിലും കൂടെ ഓടിപ്പോകാന് തനിച്ചു വീട്ടില് നിന്നിറങ്ങിയ ഒരു ചെറിയ പെണ്കുട്ടിയാണെന്നു കരുതിക്കാണുമോ (പടച്ചവനേ.. സൌന്ദര്യം ഒരു ശാപമായോ), ഭാവനയില് എന്നെ വെട്ടിക്കാന് ഒരാളുമില്ല (ഒരാളുണ്ട്, എന്റെ ഉമ്മ).<br />
ഞാന് ചുറ്റിലും ശ്രദ്ധിച്ചു.ഒരാള് ഫോണിലൂടെ ഗര്ജിക്കുന്നുണ്ട്.<br />
" ആ അടിപിടിക്കേസിലെ ആള്ക്കാരു വന്നൊ", ഞാന് ഫോണ് വിളിച്ചപ്പോളാണോടാ അനക്കു പുറത്തുപോവാന് തോന്നണത്", വെച്ചിട്ടു പോടൊ".<br />
<br />
നേരത്തെ ടിക്കറ്റ് നോക്കാന് ടി.ടി.ഇ അയാളുടെ അടുത്തു ചെന്നപ്പോള് അയാള് രൂക്ഷമായി നോക്കിയതും ടി.ടി.ഇ പേടിച്ചോടിയതും ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.<br />
<br />
ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പു വരുത്താന് ഞാനയാളുടെ കാലിന്റെ മുകളില് നോക്കി. ഷാനുക്ക അപൂര്വ്വവസരങ്ങളില് ഇടുന്ന ഷൂസ്(ഹെല്ത്ത് ഇന്സ്പെക്ടറായ ഷാനുക്ക യൂണിഫോമിടുന്നത് ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ആളാണ്. അഥവാ ഇടേണ്ടി വന്നാല് അതു മടക്കിക്കൊണ്ടുപോയി ഓഫീസില്വെച്ചേ ഇടൂ). എല്ലാ കാര്യങ്ങളും എനിക്ക് മനസ്സിലായി. കണ്ണൂരില് നിന്നു ജോലിയുമായി ബന്ധപെട്ട് തിരുവനന്തേക്ക് പോകുന്ന S.I ആണ് ആ ഇരിക്കുന്നത് (എന്തൊരു ബുദ്ധീ...), എന്നെ ഇനി ടിക്കറ്റെടുത്തിട്ടില്ലെന്നു പറഞ്ഞ് ആ ടി.ടി.ഇ അപമാനിക്കാന് വന്നാല് എല്ലാം അറിയുന്ന ഒരാളു വേണ്ടേ. പിന്നെ ഒട്ടും അമാന്തിച്ചില്ല, ഞാന് ഒരു പോലീസ് സ്റ്റേഷനില് പരാതി പറയാന് ചെല്ലുന്ന ആഡ്യത്തത്തോടെ അയാളുടെ അടുത്തെക്ക്ക്കോടി. എന്റെ കയ്യില് നിന്നും സാദാടിക്കറ്റ് ആ ടി.ടി.ഇ വാങ്ങിക്കൊണ്ടുപോയി എന്ന് ബോധിപ്പിച്ചു.. ഇനി എന്നെ നോക്കണ്ട എല്ലാ ഉത്തരവാദിത്തവും അയാള്ക്കാണെന്ന മട്ടില്. അയാളാണെങ്കില് റ്റ്രെയിനിലും സമാധാനം തരില്ലെ എന്ന മട്ടില് പല്ലു കൂട്ടിയിറുമ്മി " അവിടെപ്പോയിരിക്ക്, അയാളു തന്നോളും" എന്ന് ഗര്ജിച്ചു. തന്നില്ലെങ്കില് അവനെ ഞാന് ഇന്ചിക്കുത്തു കുത്തും എന്ന മട്ടില്.<br />
മതി, അതു മതി .ഞാന് സമാധാനത്തോടെ സീറ്റില് ചെന്നിരുന്നു ഇടക്കു വെച്ച് അനാഥരായിപ്പോയ ബാക്കി ഇഡ്ഡലികളെ തിന്നാന് തുടങ്ങി. പിന്നെ ആര്മാദിക്കലാണ് ലാപ്ടോപ്പ് നോക്കി പ്രെസെന്റേഷന് പഠിക്കുന്നു,ഫോം ഫില് ചെയ്യുന്നു, . എല്ലാം അവിടെയിട്ട് ബാത്റൂമില് പോകുന്നു, വായും പൊളിച്ച് ഉറങ്ങുന്നു. നോക്കാന് പോലീസുണ്ടല്ലോ. സമാധാനം പോയത് ഇന്സ്പെക്ടര്ക്കാണ്. അയാള് ഉറക്കത്തില് നിന്ന് ഇടക്ക് ചാടി എഴുന്നേല്ക്കും, എന്നിട്ട് പല്ലിറുമ്മി രൂക്ഷമായി നോക്കും. അപ്പൊ ഞാന് ക്ളാസ്സിലെ കുട്ടികള് അച്ചടക്കത്തിലിരിക്കുന്നതു പോലെ എന്റെ അവിടെയും ഇവിടെയും കിടക്കുന്ന ബാഗും പേഴ്സുമൊക്കെ നേരെ വെക്കും. വേണ്ടീര്ന്നില്ല്യ, ഇതിപ്പോ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലിരിക്കുന്ന പോലെയായി.<br />
<br />
<br />
(പണ്ടൊരിക്കല് ഞാനും സാബിറയും ഇതുപോലൊന്ന് പോലീസില് സ്റ്റേഷനില് പോയിട്ടുണ്ട്, ഡിഗ്രിക്കു പഠിക്കുമ്പോള്. സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ് അറ്റെസ്റ്റ് ചെയ്യാന് തെണ്ടിയിട്ട് ഒരെണ്ണം ചെയ്തു തരുന്നില്ല. ഇനി കുറെ അകലെ ഒരു ഡോക്ടറുടെ വീടാണുള്ളത്. എന്തു ചെയ്യണം, ഞങ്ങളങ്ങനെ പട്ടാമ്പി സ്റ്റാന്ഡില് ആലോചിച്ചു നില്ക്കുകയാണ്, ചുറ്റിലും കുറച്ച് ഓട്ടോക്കാരും, വായ നോക്കിക്കോണ്ട്. ഞാന് സാബിറയോട് പറഞ്ഞു, ഡോക്ടറുടെ വീടുവരാന് നടക്കാന് വയ്യ, നമുക്കു തൊട്ടുമുന്നിലുള്ള പോലീസ്സ്റ്റേഷനില് പോകാം, അവിടെ ആരെങ്കിലും അറ്റെസ്റ്റ് ചെയ്തു തരും. അവള്ക്കെന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് പറ്റുന്നതിനു മുമ്പെ ഞാന് സ്റ്റേഷനിലെത്തി, ഓട്ടോക്കാര് ഓടിയോളിച്ചു, ഗതികെട്ട് അവളും പിന്നാലെ വന്നു. അവിടെ എത്തിയപ്പോള് S. I. ക്ക് ചെയ്യാന് പറ്റില്ല, C.I വരണം. ഞങ്ങള് പോകട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് S.I സമ്മതിക്കുന്നില്ല. വന്നിട്ടു പോയാമതീന്ന്. സാബിറ ഇടകിടക്ക് എന്നെ പല്ലിറുമ്മിക്കൊണ്ട് നോക്കും, ഞാനപ്പോഴെ പരഞ്ഞതല്ലെ വേണ്ടാന്ന്. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് ആകെ എല്ലാവരും പരക്കം പായുന്നു, C.I വരുന്നതാണ്. ആ തിരക്കിനിടയില് ഞങ്ങളവിടെ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടു, ഭാഗ്യം അറസ്റ്റ് ചെയ്തില്ല.)<br />
<br />
ഒരു മുക്കാല്മണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞപ്പോ ടി.ടി.ഇ വന്നു. ചാടി എന്റ്റടുത്തു വന്നിരുന്നു, ഞാന് ബാഗ് ഇടയില് വെച്ചു, ഹമ്പട..അയാള് ശാപ്പാട് അടിച്ചു കയറ്റിയോ എന്നൊക്കെ വള വള അടിച്ച്, ഹിന്ദി അറിയില്ലല്ലെ എന്ന് ചിരിച്ച് മറിയാന് തുടങ്ങി. അപ്പൊ ഞാന് '' ഹിന്ദി അറിയില്ല, പക്ഷെ English അറിയാം (ഹൊ, എന്തൊരു അഹങ്കാരം) ഇന്സ്പെക്ട്റാണെങ്കില് മീശ പിരിച്ച് പല്ലു കടിച്ച് ഇയാളെത്തന്നെ നോക്കിക്കോണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഞാന് തിരിച്ച് മറുപടി പറയുന്നതൊന്നും അദ്ദേഹത്തിനു തീരെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല.<br />
ഇയാള് വീണ്ടും പലതും ചോദിക്കാന് തുടങ്ങി, എങ്ങോട്ടു പോകുന്നു, എന്തിനു പോകുന്നു, ജോലിയെന്താ, എത്ര സാലറി. ഞാന് മറുപടികള് വിടാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കെ ഇടക്ക് ഇന്സ്പെക്ടറെ നോക്കിയതും പിന്നെ ഒരക്ഷരം മിണ്ടിയില്ല (കാരണം പിന്നെ മിണ്ടിയാല് ഇന്സ്പെക്ടര് എന്നെ തല്ലുമായിരുന്നു).അപ്പൊ അയാള് എന്നോട് റ്റിക്കറ്റെടുക്കാന് പറഞ്ഞു. ഞാന് ടിക്കറ്റ് അല്ലെ നിങ്ങള് എന്റെ കയ്യില് നിന്നും വാങ്ങിക്കൊണ്ടുപോയത് എന്നു പച്ചമലയാളത്തില് ചോദിച്ചതും ഇന്സ്പെക്ടര് ചാടി എഴുന്നേറ്റു. അപ്പൊഴെക്കും ടി.ടി.ഇ. ആ യെസ് യെസ് ഞാനറിയാതെ എപ്പൊഴാണ് ഈ ടിക്കറ്റ് കോട്ടിന്റെ ഉള്ളില് കയറിയത് എന്ന ഭാവത്തില് എന്രെ ടിക്കറ്റ് നിഷ്പ്രയാസം പുറത്തെടുത്ത് 40 Rs വാങ്ങി രസീതും തന്നു വേഗം സ്ഥലം വിട്ടു.<br />
<br />
(ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാല് തിരിച്ചു സംസാരിക്കല് എന്റെ ഒരു വീക്ക്നെസ്സ് ആണ്. പണ്ടൊരിക്കല് ഒരു പയ്യന് ട്രെയിനില് വെച്ച് സംസാരിക്കുകയും റിസര്ച്ച് എങ്ങനെ ചെയ്യും എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുകയും ഞാന് വിശദമായി എല്ലാം പറഞ്ഞുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. മാനേജ്മെന്റില് ധാരാളം ഗൈഡുമാര് കുസാറ്റിലുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് അവിടെ വന്നാല് വിളിക്കാന് അയാള് നമ്പര് ചോദിച്ചു,കൊടുത്തു.ഞാന് ട്രെയിനില് നിന്നിറങ്ങിയതും അയാള് മിസ്കാള് അടിക്കാന് തുടങ്ങി.എന്തൊരു ചതി.പിന്നെ അയാളുടെ മിസ്കാള് കേള്ക്കുമ്പോള് ഷാനുക്ക പറയും നീ എന്തിനാ അയാള്ക്കു മാത്രം നമ്പര് കൊടുത്തത്, നേരെ ആ റ്റ്രെയിനിന്റെ ബാത്റൂമില് കയറി നമ്പര് എഴുതിയിടാമായിരുന്നില്ലെ എന്ന്.)<br />
<br />
പിന്നീട് കോട്ടയത്തിറങ്ങുമ്പോള് പോലീസുകാരനോട് യാത്ര പറയണോ എന്നു ഞാന് സംശയിച്ചു.<br />
<br />
മനുഷ്യന്മാരാണ്, വല്ല പോഴത്തരത്തിനും ഉത്തരവാദിത്തം മാറി വേറെ വല്ലതും തോന്നിയാല് , പിന്നെ വൈരാഗ്യം കൊണ്ട് ഷാനുക്കയെ ജയിലിലിട്ടിടിച്ചാല് (ഭാവന, ഭാവന..). വേണ്ടാ, ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാന് കോട്ടയത്തിറങ്ങി.<br />
<br />
പ്രെസെന്റേഷന് കുഴപ്പമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാന് എന്തെങ്കിലും പറയുമ്പോള് ഗൈഡ് ഗംഭീരം , ഗംഭീരം എന്നു പറയും. സബ്ജെക്റ്റ് എക്സ്പെര്ട്ട് എന്നെ ചീത്ത പറയാതിരിക്കാനാണ് (സബ്ജെക്റ്റ് എക്സ്പെര്ട്ടും എന്നെ പഠിപ്പിച്ചതാണ്, അതുകൊണ്ടാണ് സാറിനിത്ര സംശയം.).<br />
<br />
തിരിച്ചു കോട്ടയത്തു നിന്നും വൈറ്റില എത്തുമ്പോഴേക്കും ആറരയായിരുന്നു. മെട്രൊ പണി നടക്കുന്നത് കൊണ്ട് യൂണിവേഴ്സിറ്റി സ്റ്റോപ്പില് വണ്ടി ഇറങ്ങിയപ്പോള് ഏഴര കഴിഞ്ഞു. ക്റോസ്സ് ചെയ്ത് രണ്ടടി നടന്നാല് ഓട്ടോ കിട്ടും . എത്ര നടന്നിട്ടും ഓട്ടോ കാണുന്നില്ല. എന്തോ ഒരു ബുദ്ധിക്ക് ഇരുട്ടത്ത് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോ ഓട്ടോസ്റ്റാന്ഡ് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.(ഇരുട്ടെനിക്ക് പണ്ടെ പ്രശ്നമാണ്. ഒരിക്കല് ഷാനുക്ക രാത്രി വണ്ടി നി്ര്ത്തി എന്നെ സാധനം വാങ്ങാന് കടയില് വിട്ടു. സാധനം വാങ്ങി വരുമ്പോള് രണ്ടു വണ്ടി നില്ക്കുന്നു. ഞാന് വേഗം ഷാനുക്കയെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ബൈക്കുകാരന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു, പിന്നില് കയറാന്. അയാള് പല്ലും നഖവും ഉപയോഗിച്ച് എതിര്ത്തതിനാല് കയറാന് പറ്റിയില്ല. അന്നു ഷാനുക്ക എന്നോട് പറഞ്ഞു.ഇപ്പൊ എന്റെ കയ്യില് ഒരു ലക്ഷം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് ഞാന് നിനക്ക് ഒരു ക്യാഷ് അവാര്ഡ് തന്നേനെ എന്ന്.). പിന്നെ ഞാന് തിരിച്ചു നടന്ന് വീണ്ടും ക്രോസ്സ് ചെയ്ത് ഓട്ടോയില് കയറി വീടെത്തി.<br />
<br />
<br /></div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-83647512227162166182016-01-07T22:47:00.001-08:002016-01-07T23:39:10.580-08:00ഡോക്ടര്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
ഇന്നലെ ഓഫീസില് നിന്നു തിരിച്ചുപോകാന് ഷാനുക്കയുടെ സ്കൂട്ടറിന്റെ പിന്നില് കയറിയപ്പോഴാ ഓര്ത്തത്, എന്തായാലും നാളെ കൊട്ടാരക്കര പോവുകയല്ലെ, ഒന്നു ബ്യൂട്ടിപാര്ലറില് പോയി സുന്ദരിയായി ഷാനുക്കയുടെ ഉമ്മയെ ഒന്നു ഞെട്ടിച്ചാലോ. എന്റെ വളയിടലിന്റെ അന്നു ഉമ്മ എന്നെകണ്ട് ഒന്നു ഞെട്ടിയതാണ്.ആദ്യം എന്നെ കാണാന് വന്നത് ഷാനുക്കയാണ്. (സാധാരണ എല്ലാവരേയും ഞാന് പെണ്ണുകാണാന് ഓഫീസിലേക്കാണ് ക്ഷണിക്കുക പതിവു. വീട്ടില് വെച്ചിട്ടാണെങ്കില് നാട്ടുകാര് വെറുതെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചാലോ, അയ്യോ ആ കുട്ടീനെ ആര്ക്കും പറ്റുന്നില്ലാട്ടോന്ന്, രണ്ടാമത് ചായ, കൂയ തുടങ്ങിയവയൊന്നും വേണ്ടതാനും.ഇനി അത്രക്കു ചായകുടിക്കണമെന്നുള്ളവരാണെങ്കില് അവരുടെ ചിലവില് നമുക്കും കുടിക്കാമല്ലോ .ഓഫീസിലാണെങ്കില് വിവാഹം മരീചികയായ കുറെ സഹപ്രവര്ത്തകരാണുള്ളത്. പരസ്പരം കണ്ടാല് ഒറ്റക്കാര്യമെ പറയാനുള്ളൂ.ഏത് സൈറ്റില് രജിസ്റ്റര് ചെയ്യണം. ചിലര് ഞാന് 2 പ്രാവശ്യം പേപ്പറില് പരസ്യം കൊടുത്തിട്ടും ഒന്നും ശരിയായില്ല, ഇനി ഞാന് പേപ്പറെ വായിക്കില്ലാന്നു പ്രതിജ്ഞ എടുക്കുന്നു. അപ്പൊ വേറൊരാള് അങ്ങനെ പറയരുത്, ഞാനിതു അന്ചാമത്തെ പ്രാവശ്യമാണ് പരസ്യം കൊടുക്കുന്നത്, തളരരുത്, എന്നാശ്വസിപ്പിക്കുന്നു.എന്റെ കൂട്ടുകാരി ജിനുവിനാണെങ്കില് എന്നെ മേക്കപ്പ് ചെയ്യുകയും പിന്നെ ഇടക്കിടക്ക് ശിവന്കുട്ടിയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയുമേ ജോലിയുള്ളൂ ..അങ്ങനെ ബുദ്ധിമതിയായി നിരന്തരം ചെക്കന്കാണല് നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കൊമ്പോളാണ് ഷാനുക്ക എന്ന പുരുഷ സിംഹം ഞാന് ഓഫീസില് വെച്ചൊന്നും പെണ്ണുകാണത്തില്ല, വീട്ടില് വെച്ചെ കാണൂ എന്നു ഗര്ജിച്ചത്. അതുകൊണ്ട് ഞാന് എര്ണാകുളത്ത് ജോലിചെയ്യുന്ന സിംഹത്തെ കാണാന് കാടും മേടും കുന്നും മലകളും ഒക്കെ താണ്ടി കണ്ണൂര് എക്സ്പ്രെസ്സില് ജനറല് കമ്പാര്ട്ട്മെന്റില് ഇടിയും കുത്തും ഒക്കെകൊണ്ട് (ജോലി കിട്ടി എന്ന യാധാര്ഥ്യത്തോട് അപ്പോഴും പൊരുത്തപ്പെടാത്തതുകൊണ്ടും പഴയ ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ ഹാങോവെറില് നിന്ന് മോചിതയാവാത്തതുകൊണ്ടും ഞാനപ്പോഴും സ്ലീപ്പര് ക്ളാസ്സ് എടുക്കുമായിരുന്നില്ല)ഇന്ച<br />-പ്പരുവത്തില് വീട്ടില്പ്പോകേണ്ടി വന്നു<br />)അടുത്ത ആഴ്ച ഷാനുക്കയുടെ ഉപ്പയും മാമയും കൂടി വന്ന് എല്ലാം ഉറപ്പിച്ചിട്ടുപോയി. ദൂരക്കൂടുതല് കാരണം എറണാകുളത്തെ ഒരു ഹോട്ടലില്( സിനിമാസ്റ്റൈലില്) വെച്ച് നടത്തിയ വളയിടലിന്റെ അന്നാണ് പാവം ഉമ്മക്ക് എന്നെ കാണാന് അവസരം കിട്ടിയത്. വള പെണ്ണിന്റെ കയ്യിലിടാതെ സ്വന്തം കയ്യില് തന്നെ ഇട്ടാലോ എന്ന് ഉമ്മ ഒരുവേള ചിന്തിച്ചു.അടുത്ത ഷോട്ടില് സ്വന്തം ഭര്ത്താവിന്റെ ഭീകരമുഖം മനോമുകുരത്തില് തെളിഞ്ഞപ്പോള് വേണ്ടെന്നുവെച്ചു, അങ്ങനെ ആ വള എന്റെ കയ്യില് വീണു ( ഹാവൂ, ഭര്ത്താവിന്റെ വീട്ടുകാരെക്കൊണ്ട് അത്രയെങ്കിലും ചെലവാകിക്കാന് കഴിഞ്ഞല്ലോ). മൂത്ത മകന്റെ പെണ്ണിനും ഉമ്മ ഇങ്ങനെ കനത്ത ദുഃഖത്തോടെയാണു വളയിട്ടത്. വള പോണ വിഷമമല്ല കാരണം. പെണ്ണിനെ കണ്ട് ഇതു വേണ്ടെന്നുറപ്പിച്ച് കാറില് കയറിയ ഉമ്മ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴാണു കല്യാണം ഉറപ്പിച്ച കാര്യം അറിഞ്ഞതത്രെ, ഉപ്പയും ഉപ്പയുടെ സഹോദരിയും (ഉമ്മയുടെ ആജന്മ ശത്രു) കൂടി ഒപ്പിച്ചതായിരുന്നു അത്. ഇനി തന്റെ മൂന്നാമത്തെ മകന്റെ കാര്യത്തില് കൂടി ഇങ്ങനെ ഒരു ചതി പറ്റരുതെന്നു ഉമ്മ ഉറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. മക്കളുടെ ഭാര്യമാരെല്ലാം അതിസുന്ദരികളായിരിക്കണമെന്നാണ് ഉമ്മയുടെ ആഗ്രഹം. എന്തായാലും ഞാനുമ്മക്ക് വാക്കു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്, ഹക്കീമിനൊരു സുന്ദരിയെ കണ്ടുപിടിച്ചോളാമെന്നു.ഇത്രയൊക്കെ ചിന്തിച്ചപ്പോള് ഞാനുറപ്പിച്ചു, വണ്ടി ബ്യൂട്ടിപാര്ലറിലേക്ക് പോട്ടെ. ഇത്ര വേഗത്തില് ബ്യൂട്ടിപാര്ലറില് പോയിട്ട് എനിക്കൊരു കാര്യമേ ചെയ്യാനുള്ളൂ. പുരികം ഷേപ്പ് ചെയ്യുക. മറ്റു പല കാര്യങ്ങളും ചെയ്യണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഒന്നാമത് ബ്യൂട്ടിപാര്ലര്കാര് എന്നെ നോക്കുക, ഇതേതാണീ കണ്ട്രി എന്ന മട്ടിലാണ്. പിന്നെ അവിടെപ്പോയി ഇന്നതു ചെയ്യണം എന്നു പറയാനുള്ള ജ്ഞാനം എനിക്കില്ല. പിന്നെ പറയാന് പറ്റുക എന്നെ നിങ്ങളെന്തെങ്കിലും ചെയ്തു ഒന്നു ഭംഗിയാക്കിത്തരൂ പ്ളീസ്... എന്നാണ്.അങ്ങനെ പറഞ്ഞാല് അവസാനംഎല്ലാം ചെയ്ത് അവര് പറയുന്ന തുക കേട്ട് ഞാന് ബോധം കെട്ടു വീഴുകയും ഷാനുക്ക സ്കൂട്ടറില് പാഞ്ഞു വന്നു പിന്നെ കാര് വിളിച്ച് .. ഹൊ എന്തിന്, പിന്നെ മേക്കപ്പിനുമില്ലേ ഒരു പരിധി. പുരികം തന്നെ ചെയ്യുന്നത് കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് ഷാളുകൊണ്ടും ചുരിദാര് കൊണ്ടും ഒക്കെ ധാര ധാരയായി ഒഴുകുന്ന കണ്ണുനീര് തുടച്ചാണ്. പണ്ട് എന്റെ കൂടെ ബ്യൂട്ടിപാര്ലറില് വന്ന മറ്റൊരു കണ്റ്റ്രിയായതനൂജ മാഡം എന്റെ ഈ കരച്ചില്യജ്ഞം കണ്ടു എന്തിനാ ഇത്ര പാടു കഴിക്കണത് എന്നു പറഞ്ഞ് ഞെട്ടിയതാണ്.ഇത്ര കാലം കൊണ്ട് ആകെക്കൂടി വന്ന മാറ്റം മുടി ഒന്നു മുറിച്ചു. അതു തന്നെ പുതിയതായി തുറന്ന ബ്യൂട്ടീഷ്യന്റെ അടുത്തു ചെന്നു മുടിയഴിച്ചിടുകയും ചേച്ചി ആ കോഴിവാലിനെ ഒന്നു നിരീക്ഷിച്ച ശേഷം തന്റെ professional life ല് വന്നുപെട്ട ആ കടുത്ത വെല്ലിവിളിയെ മനക്കരുത്തോടെ നേരിടുകയും ചെയ്തതുകൊണ്ട്.<br />.ഏതാനും നിമിഷങ്ങല്ക്കുള്ളില് സ്കൂട്ടര് ബ്യൂട്ടിപാര്ലറിന്റെ മുന്നിലെത്തി.<br /> വണ്ടി നിര്ത്തിയതും ഞങ്ങള് കുറെക്കാലത്തിനുശേഷം കണ്ടുമുട്ടിയ രണ്ടുപേരെപ്പോലെ സംസാരിക്കാന് തുടങ്ങി.( കാരണം വീട്ടിലെപ്പൊഴും ഞങ്ങള് മിസ്റ്റര് ദവീന്റെ കര്ശനനിരീക്ഷണത്തിലായിരിക്കും. ഏതുനേരവും ഞങ്ങള് അവനോടു സംസാരിച്ചുകൊണ്ടും താലോലിച്ചുകൊണ്ടും ഇരിക്കണം. അവനവന്റെ ഓഫീസിലുള്ളവരുടെ രണ്ടു കുറ്റം പറയാന് മുട്ടി എങ്ങാനും ഞങ്ങള് രണ്ടുപേരും ഒന്നു മിണ്ടിപ്പോയാല് തല്സമയം അവന് ചാടിവീണു ഞങ്ങളുടെ പരദൂഷണക്കമിറ്റിയെ പിരിച്ചുവിടും.)അങ്ങനെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഷാനുക്ക എന്റെ താഴത്തെ വരിയിലെപല്ലിലെ ഭയങ്കരമായ കറ കണ്ടു പിടിച്ചത്.ഞാന് പല്ലുതേക്കാഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല. പണ്ട് പല്ലിനു കമ്പിയിട്ടതിന്റെ പൌരാണികവശിഷ്ടങ്ങളാണ്. നാളെത്തന്നെ<a href="http://www.shajithac.blogspot.in/2015/04/blog-post.html"> പല്ലു</a>വെക്കാന് 18000രൂപയും കൊണ്ടുവരണമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് വന്നേക്കാമേ എന്നു പറഞ്ഞോടി രക്ഷപ്പെട്ടതാണ്.പിന്നെ ആ വഴിക്കു പോയിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ കമ്പിയിട്ടതിനു ശേഷം clean ചെയ്തിട്ടില്ല.<br />"എന്നാ പല്ലു clean ചെയ്താലോ, ബ്യൂട്ടിപാര്ലറില് പിന്നെ പോവാം."<br />" എന്തുകുന്തമെങ്കിലും ചെയ്യ്, ചെയ്തുകഴിഞ്ഞ് വിളിചാല് മതി, ഞാന് വന്നോളാം."<br /> കറ കണ്ട് മനസ്സിടിഞ്ഞ ഷാനുക്ക സംസാരിക്കാനുള്ള മൂഡൊക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ട് സ്കൂട്ടരില് രക്ഷപ്പെട്ടു.<br />മനസ്സില് ഭയങ്കരമായ പിടിവലി നടന്നു. പതിനന്ചു രൂപയുടെ പുരികം ത്രെഡ് ചെയ്യണോ, ക്ലീന് ചെയ്യണോ. രണ്ടു ക്ലിനിക്കും മുഖാമുഖം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പല്ലും മുഖത്തു തന്നെയാണ്, അതുംസൌന്ദര്യ വര്ധനവിന്റെ പരിധിയില് വരുമെന്നൊക്കെ മനസ്സു പറഞ്ഞെങ്കിലും കാലുകള് പതിനന്ചു രൂപ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.ബ്യൂട്ടിപാര്ലറില് ചെന്നപ്പോള് മെയിന് ബ്യുട്ടീഷ്യന്റെ അസ്സിസ്റ്റന്റു ഒരു ഇരയെക്കിട്ടിയ സന്തോഷത്തില് ചിരിച്ചുകൊണ്ടു വാതിലും തുറന്നു പിടിച്ചുകൊണ്ടു നിക്കുന്നു. ഈ അസ്സിസ്റ്റന്ര് നാലുമാസംമുന്നെ എന്നെ ഒന്നു ത്രെഡ് ചെയ്ത് വിട്ടതാണ്. മുഖത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം കണ്ടാല് ഞാന് ദേഷ്യപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണെന്നു തോന്നും മറ്റെ ഭാഗം കണ്ടാല്കരയുന്ന പോലെയും. ഹമ്പട, ഇനിയും കരയുന്നോ പുഴ ചിരിക്കുന്നോ എന്നപോലെ എന്നെ നടത്തിക്കാനാണ്.<br />ചേച്ചിയില്ലെ ഇവിടെ<br />ചേച്ചി അകത്ത് ഫേഷ്യല് ചെയ്യുകയാണ്.എന്താ ത്രെഡ്ഡിങ്ങാണൊ<br />അതെ<br />ഇരിക്കൂ,<br />അസ്സിസ്റ്റന്റു ത്രെഡ്ഡിന്ഗ് ചെയര് വലിച്ചിട്ടു.<br />ചേച്ചീ വരട്ടെ, ഞാന് സംയമനം കൈ വിട്ടില്ല<br />എങ്കില് പുറത്തിരിക്കൂ<br />പ്ധിം<br />ഒരു ശബ്ദം .ക്രുദ്ധയായ അസ്സിസ്റ്റന്റു വാതില് വലിച്ചടച്ചതാണ്.<br />ഞാന് പുറത്തു കാത്തിരിക്കാന് തുടങ്ങി. ചേച്ചി വിളിക്കുന്നില്ല. അസ്സിസ്റ്റന്റു പറഞ്ഞു കാണില്ല. വീണ്ടും വാതില് തുറക്കാന് എനിക്കൊരു ചമ്മല്. പല്ലെങ്കില് പല്ല്,ഒറ്റനിമിഷത്തിനു ഞാന് പല്ലുഡോക്റ്റരുടെ ഡോറിന്റെമുന്നിലെത്തി.ഡോക്റ്ററെ ഞാന് വിളിക്കണോ, അതോ ഡോക്റ്റര് എന്നെ വിളിക്കുമോ എന്നൊക്കെ ചിന്തിക്കുന്നതിനിടയില് ഡോക്റ്റര് വാതില് തുറന്നു. എന്നെക്കണ്ട് സൌമ്യമായി ചിരിച്ചു, പിന്നെ ആ ചിരി പൊട്ടിച്ചിരിയായി മാറി. കാര്യമെന്താണെന്നു വെച്ചാല് ഒരു രണ്ടു കൊല്ലം മുമ്പ് ഞാന് ദവീനുവേണ്ടി ( അവന് മുന്വശത്തെ നാലുപല്ലുകള് കസേരയില് കൊണ്ടുപോയി ഇടിച്ചിളക്കിയ കാരണം)ഡോക്ടറെ കാണാന് വന്നിരുന്നു. അതിനു മുമ്പ് ഒരു പല്ലെടുക്കാന് വന്നകാര്യം ഡോക്റ്റര്ക്കോര്മ്മയില്ല. അതിനു ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് തനൂജമാഡത്തിനു പല്ലുഡോക്റ്ററെ കാണേണ്ടി വന്നപ്പോള്<br />ഞാനീ ഡോക്ടര് നല്ലതാണ്, മിലിട്ടറിയില് നിന്നും റിട്ടയര് ചെയത പ്രായമായ ഒരു ഡോക്റ്ററാണെന്നു പറഞ്ഞു വിട്ടു (മിലിട്ടറിയില് നിന്നു റിട്ടയര് ചെയ്തതൊക്കെയാണെങ്കിലും ഡോക്ടര്ക്ക് ഒരു 40 നും 43 നും ഇടയിലേ പ്രായമുള്ളൂ.നാല്പ്പത്തിമൂന്നൂകാരിയായ മാഡമാണു പ്രായമായ ഡോക്റ്ററെ തിരയുന്നതെന്നോര്ക്കണം, മാഡം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് ഒരു തൊണ്ണൂറുകാരനെയാണ്). തനൂജ മാഡം ഡോക്റ്ററെ കാണാന് ക്ലിനിക്കിലെത്തി, വാതില് തുറന്ന ഡോക്ടറെ മൈന്ഡ് ചെയ്യാതെ അകത്തു കയറി .<br />"ഡോക്റ്ററെ കാണണം"<br />"എന്താ പ്രശ്നം, ഇരിക്കൂ"<br />മാഡം കാര്യം പറയാതെ വീണ്ടും "ഡോക്റ്ററെ കാണണം"<br />ഞാന് തന്നെയാണ് ഡോക്റ്റര്, മാഡം ഇരിക്കൂ<br />"മിലിട്ടറിയില് നിന്നു റിട്ടയര് ചെയ്ത..," മാഡം ഡോക്റ്ററിന്റെ ക്ഷമ പരീക്ഷിക്കുകയാണ്.<br />"അതെ, ഞാന് തന്നെയാണ്, നിങ്ങള് ഇരിക്കൂ, വായ തുറക്കൂ" ഡോക്ടര് ആഞ്ജാപിച്ചു.<br />മാഡം മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ വായ തുറന്നു. അവനവന്റെ വായ, സ്വന്തം പല്ലു, വല്ലവര്ക്കും വായ പൊളിച്ചുകാണിച്ചുകൊടുത്തിട്ട് പിന്നെ പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല.<br />മാഡം രണ്ടും കല്പിച്ചുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു<br />മിലിട്ടറിയില് നിന്നും റിട്ടയര് ചെയ്ത വയസ്സായ ഡോക്ടറെയാണ് കാണേണ്ടത്<br />ഡോക്ടര് കുടിനീരിറക്കിക്കൊണ്ട് "ആരാണിതു പറഞ്ഞത്"<br />കുട്ടിയെയും കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞ ദിവസം കാണാന് വന്ന യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് ജോലിയുള്ള..<br />അത്രയൊക്കെ മതിയായിരുന്നു ഡോക്റ്റര്ക്കെന്നെ മനസ്സിലാവാന്. അന്നുപോയ ഞാന് പിന്നെ ഡോക്റ്ററെന്നെ കാണുന്നത് ഇന്നാണ്. (പണ്ട് ഞാന് ഒരു മുപ്പത്തിനാലുകാരനെ (ജോസ് സാര്)വയസ്സനാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അന്നു ഞാന് അങ്കമാലിയിലെ ഒരു സ്വാശ്രയകോളേജില് ട്രെയിനിയായി ജോലി ചെയ്യുകയാണ്.സമീപത്തു തന്നെയുള്ള മറ്റൊരു സ്വാശ്രയകോളേജില് പെര്മനെന്റു പോസ്റ്റിനു വിളിച്ചു. ഞാന് ഇന്റര്വ്യൂവിനു പോയി.രണ്ടുകോളേജും കൂടി ഭയങ്കര മല്സരമാണ്. അവിടത്തെ ലൈബ്രേറിയനും മാനേജ്മെന്റിലെ ചില ആളുകളുമാണ് ബോര്ഡില്. അവര് രണ്ടു ലൈബ്രറിയും ഒന്നു കമ്പയര് ചെയ്യാന് പറഞ്ഞു. ഇന്റര്വ്യൂവിന്റെ മനശ്ശാസ്ത്രം അറിയാത്ത സര്വോപരി പൊട്ടത്തിയുമായ ഞാന് നിങ്ങളുടെ ലൈബ്രറി മഹാപൊട്ടയാണ്, ഞങ്ങളുടെയാണ് നല്ലത് എന്നു ഉദാഹരണസഹിതം എക്സ്പ്ലൈന് ചെയ്തുകൊടുത്തു.മാനേജ്മെന്റിന്റെ മുന്നില് വെച്ച് ഇങ്ങനെഅപമാനിച്ച ഇതിനെകൊക്കില് ജീവനുണ്ടെങ്കില് എടുക്കില്ല എന്നു പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തുകൊണ്ട് ആ ലൈബ്രേറിയന് അവസാനത്തെ ചോദിച്ചു (അയാളറിയുന്ന ആളുതന്നെയല്ലെ ലൈബ്രേറിയന് എന്നുറപ്പിക്കാന്)<br />വാട്ടെബൌറ്റ് യുവര് ലൈബ്രേറിയന്, ഈസ് ഹി യങ്ങ്<br />ഞാന് ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു, എനിക്കന്നു 21, സാറിനാണെങ്കില് 34 അല്ലെങ്കില് 35 കാണും<br />എന്തിനാ സംശയം, ഞാന് മറുപടി കൊടുത്തു.<br />ഹീ ഈസ് ആന് ഓള്ഡ് മാന്<br />ചോദ്യകര്ത്താവ് ചിന്താധീനനായി.തിരിച്ചു ഞാന് കോളേജിലെത്തി ജോസ് സാറിനോട് ഇന്റര്വ്യൂവിശേഷങ്ങള് പറയുകയാണ്. ഓരോ ചോദ്യത്തിനുള്ള എന്റെ മറുപടികള് കേട്ട് അഭിമാനവിജ്രുമ്ഭിതനായി (അങ്ങനെ പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്നൊക്കെ പുറത്തു പറയുന്നെണ്ടെങ്കില് കൂടെ)ചിരിച്ചുകൊണ്ടു നിന്ന സാര് എന്റെ അവസാനത്തെ ചോദ്യത്തിനുള്ള മറുപടി കേട്ട് പെട്ടെന്ന് കസേരയില് തളര്ന്നിരുന്നു<br />"സര്, സര് എന്തു പറ്റി."<br /> സര് ക്ഷീണിതനായി " ഒന്നും പറ്റിയില്ല, ഷാജിത ആ കൌണ്ടറിലേക്കൊന്നു ചെല്ലു, ആരോ വന്ന പോലെ")<br />ഞാന് ഡോക്ടറിനോട് എന്റെ വായിലെ ഹാരപ്പ മോഹന്ജോദാരോ അവശിഷ്ടങ്ങള് കാണിച്ചുകൊടുത്തിട്ട് ഒന്നു ക്ലീന് ചെയ്തുതരണമെന്നു പറഞ്ഞു. ആ ഒറ്റനിമിഷത്തില് തന്നെ എന്റെ2 പല്ലിന്റെ അഭാവം ഡൊക്ടര് കണ്ടുപിടിച്ചു(ഇനിയെത്ര കാണാന് കിടക്കുന്നു).<br />"മാഡം ആ 2 പല്ലു എന്തായാലും വെക്കണം."<br />ഞാന് ചെയറിലിരുന്ന് വായ പൊളിച്ചപ്പോഴാണ് രണ്ടല്ല നാലുപല്ലില്ലെന്നുള്ള കാര്യം ഡോക്റ്റര് മനസ്സിലാക്കിയുള്ളത്.<br />ചില്ലറക്കാരിയല്ല അപ്പോ.വിലപിടിപ്പുള്ള ഒരാളാണ്.<br />"നമുക്ക് നാലു പല്ലും വെക്കണം"<br />"വേണം ഡോക്ടര്, എനിക്കൊരു സംശയം മുന്വശത്തെ 2 പല്ലു കേടാണോന്ന്, അതിന്റെ മുകളില് രണ്ടു കറുത്ത കുത്തുകള് ഉള്ള പോലെ"<br />എന്തൊക്കെയാണീ കുട്ടി പറയുന്നത്, ഈശ്വരാ.. ഡോക്ടര് സന്തോഷം അടക്കാന് കഴിയാതെ " വെയിറ്റ്, വെയിറ്റ് നമുക്കെല്ലാം കണ്ടുപിടിക്കാം ആദ്യം ക്ലീന് ചെയ്യട്ടെ എന്നാലേ മനസ്സിലാകൂ "( ഞാനീ പോച്ചയും പുല്ലും ഒക്കെ ഒന്നു വെട്ടിഒതുക്കട്ടെ എന്ന്)<br />ഡോക്ടര് ഒരു സൂചിയെടുത്തു വായില് ഫിറ്റ് ചെയ്തു. എനിക്ക് മനസ്സില് ഗതകാലസ്മരണകള് ഓടി വന്നു.അപ്പൊത്തന്നെ എനിക്കു വായ വേദനിക്കാന് തുടങ്ങി. അതുകൊണ്ട് ഞാനിടക്കിടക്കു ഡോക്റ്ററുടെ കയ്യില് കടന്നു പിടിക്കും. ഡോക്ടറു പിന്നെ കുറെ പല്ലുവെക്കേണ്ട ആളാണല്ലോ എന്നോര്ത്തു എന്റെ അക്രമങ്ങളൊക്കെ സഹിച്ചു.ക്ലീന് ചെയ്യല് അങ്ങനെ അവസാനഘട്ടത്തിലെത്തി.ഡോക്ടര് ഒരു കണ്ണാടിയെടുത്തു പിടിച്ചു എന്റെ മൂന്നണപ്പല്ലുകളില് ചെറിയ വളരെ ചെറിയ കറുപ്പുനിറം ബാധിച്ചതു കാണിച്ചു തന്നു.ഉടന് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം. അല്ലെങ്കിലിതും ഇളകിപ്പോരും എന്നെന്നെ പേടിപ്പിച്ചു. ശേഷം ഒരു കൊടിലു പോലുള്ള ഒരു സാധനം വായില് കയറ്റി ഒരു കേടുമില്ലാത്ത ഒരണപ്പല്ലിനെ പിടിച്ചിളക്കാന് തുടങ്ങി.<br />"ഹെന്ത്, ഈ പല്ലിളകുന്നല്ലോ"<br />ഒരു കേടുമില്ലാത്ത തെങ്ങു പോലെ നിക്കുന്ന ഒരു പല്ലിനെക്കുറിച്ചാണീ അപവാദം പറയുന്നത്<br />ഞാനതു സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കില് ഡോക്റ്റര് അപ്പൊത്തന്നെ അതു പിടിച്ചിളക്കി താഴത്തിടുമെന്നെനിക്കു ബോധ്യമയതുകൊണ്ട്, ആ കൊടിലില് പിടിച്ചു അതെ അതെ എന്നു സമ്മതിച്ചുകൊടുത്തു.<br />അപ്പൊഴെക്കും ഷാനുക്ക എത്തിച്ചേര്ന്നു.<br />ഷാനൂ, നമുക്കീ പല്ലുകളൊക്കെ ശെരിയാക്കണമല്ലോ<br />വേണം ഡോക്റ്റര്, ഒരു നാലു പല്ലു വെക്കുകയും വേണം<br />ചിലപല്ലുകള് കേടാണ്, അതടക്കുകയും വേണം.<br />കേടാണോ ഡോക്ടര്, എങ്കിലതും ചെയ്യണം<br />വേണമെങ്കിലിപ്പൊത്തന്നെ ചെയ്തു തരാം.<br />ഞാനപകടം മണത്തു<br />എത്ര രൂപയാകും ഡോക്ടര് പല്ലടക്കാന്, ഞാനിടപെട്ടു<br />അതൊരു 2500 രൂപയേ ഉള്ളൂ<br />ഷാനുക്കയുടെ ആവേശമൊക്കെ ചോര്ന്നു, ഷാനുക്ക ക്ഷീണത്തോടെ<br />എന്നാലിന്നു വേണ്ട ഡോക്ടര്, നാളെ വരാം.<br />പല്ലു വെച്ചില്ലെങ്കില് കവിളൊട്ടുമോ ഡോക്ടര്, എന്ന് ഞാന് ചോദിച്ചൂ<br />പിന്നേ, ഒട്ടാതെ<br />ഞാനിപ്പൊത്തന്നെ കവിളോട്ടി പടുകിളവിയാകുമെന്നണു ഡോക്ടര് പറയുന്നത്.<br />പല്ലു വെക്കാനെത്രയാകും, ഷാനുക്ക ഊര്ജം വീണ്ടെടുത്തു ചോദിച്ചു<br />ഡോക്ടര് ഭയങ്കര ഗണിതശാസ്ത്രപരമായി 4500x4 ഓരോ സൈഡിലും.ഞങ്ങള് പൈസ കേട്ട് ഞെട്ടാതിരിക്കനാണീ ഗണിതപ്രയോഗം.<br />ഞങ്ങളുടെ രണ്ടാളുടെ മസ്തിഷകവും ഭയങ്കരമായി പ്രവര്ത്തിച്ചിട്ടും ആ കണക്കു മനസ്സിലാകുന്നില്ല. അവസാനം പ്രാന്തു വന്ന ഷാനുക്ക " എന്തായാലും വേണ്ടില്ല, ഷാജിയുടെ പല്ലൊക്കെ ശരിയാകിയെടുക്കണം. പക്ഷെ വിജ്ഞാനകുതുകിയായ എനിക്ക് കുതൂഹലത നിയന്ത്രിക്കാന് കഴിയുന്നില്ല.<br />"ഡോക്ടര് എനിക്കു മൊത്തം 4 പല്ലല്ലെ വെക്കണ്ടൂ, പിന്നെന്തിനാണ് 8 പല്ല്"<br />എന്റെ ഓരോ വരിയിലും ഒന്നിടവിട്ട് 2 പല്ലാണില്ലാത്തത്. ഓരോപല്ലും ഒറ്റക്കു നിക്കില്ല. തൊട്ടറ്റുത്തുള്ല ഒറിജിനല് പല്ലിനെ രാകിമിനുക്കി അതിന്റെ മേലെ ഒരു ക്യാപ്പു വെക്കും. ആ പല്ലിന്മേല് പിടിച്ചാണു യതാര്ഥ വെപ്പുപല്ലിനുനില്ക്കാന് കഴിയൂ. അപ്പൊ ഓരോ വരിയിലും ഈരണ്ടു വെപ്പുപല്ലു വെക്കണമെങ്കില് ഫലത്തില് 4 വെപ്പുപല്ലു വെക്കണം. രണ്ടു യഥാര്ഥപല്ലുകളെ ബലികൊടുക്കുകയും വേണം.മൊത്തം 36000 രൂപ, കൂടാതെ കേടായ പല്ലുകള് അടക്കാന് 2500 വേരെയും .ഹൊ ഇതു മനസ്സിലാക്കിയെടുക്കാന് ഞാന് പ്രയോഗിച്ച ബുദ്ധിയെങ്ങാനും പത്താം ക്ളാസ്സ് പരീക്ഷയില് പ്രയോഗിച്ചിരുന്നെങ്കില് റാങ്കു കിട്ടിയേനെ.<br />ഇത്രയും പാച്ച് വര്ക്ക് ചെയ്ത് ശരിയാക്കേണ്ട ആളെയാണല്ലോ ഞാന് കല്യാണം കഴിച്ചത് എന്ന മട്ടില് എന്നെ ഒന്നു നോക്കി നെടുവീര്പ്പിട്ടുകൊണ്ട്ഷാനുക്ക പറഞ്ഞു<br />"ഡോക്ടര് ഞാനൊരു രണ്ടു സെന്റു സ്ഥലം വിറ്റ് ഷാജിതയെയും കൂട്ടി വരാം"<br />അങ്ങനെ ഞങ്ങളോടി രക്ഷപ്പെട്ടു.</h3>
<h3>
</h3>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com63tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-57711808604737080582015-12-13T22:08:00.001-08:002015-12-13T22:08:05.570-08:00ഓട്ടമല്സരം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b> കലാകായിക മേഖലകളില് എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരു കയ്യൊപ്പ്
പതിപ്പിക്കണമെന്നത് ചെറുപ്പം തൊട്ടേ എന്റെ ആഗ്രഹമായിരുന്നു. ഒന്നുമുതല്
നാലുവരെ ഞാന് പഠിച്ച സ്കൂള് ചെറുതായതുകൊണ്ടും അന്നവിടെ anniversary ഒഴിച്ച് മറ്റു
പരിപാടികളൊന്നും നടത്താത്തതു കൊണ്ടും ടീച്ചര്മാര് തന്നെപാട്ടിനും
ഡാന്സിനുമുള്ള കുട്ടികളെ select ചെയ്യുകയായിരുന്നു പതിവു, എന്നിട്ട്
സബ്ജില്ലാതലത്തിലൊക്കെ മല്സരിപ്പിക്കും. ആകാശവാണിയില് ഒരു
പാട്ടവതരിപ്പിക്കാന് കുട്ടികളെ select ചെയ്യുമ്പോള് എന്തോ ഒരു കയ്യബദ്ധം കൊണ്ട്
അവരെന്നെയും കൂട്ടി. പക്ഷെ പരിപാടി അവതരിക്കാന് പോകുന്നതിന്റെ തലേന്ന്
നടത്തിയ റിഹേഴ്സലില് എന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് പേടിച്ചുപോയ അവര് " മോള്
പാടണ്ട, വെറുതെ കൈ കൊട്ടിയാല് മാത്രം മതി " എന്നെന്നെ ഉപദേശിച്ചു.
ഞായറാഴ്ച ബാലമണ്ഡലം പരിപാടിയില് ഞാന് കൈ കൊട്ടിയതെ ഉള്ളുവെങ്കിലും
പരിപാടി അവതരിപ്പിച്ചവരുടെ പേര് announce ചെയ്യുന്നതിന്റെ കൂട്ടത്തില് ഷാജിത
എന്നുകൂടെ ആകാശവാണിക്കാര് പറഞ്ഞു. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>"ന്റെ മകളു റേഡിയോയിലും കൂടി പാടി " എന്ന് ഉമ്മ ഞെട്ടല് രേഖപ്പെടുത്തി. (ഇതെങ്ങാനും വായിച്ചാല് ഉമ്മ ഒന്നുകൂടി ഞെട്ടും).</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അന്ചാം
ക്ളാസ്സില് പുതിയ സ്കൂളില് ചേര്ന്നപ്പോഴേക്കും ഞാന് കയറൂരിവിട്ട
പശുവിനെപ്പോലെ സകല പരിപാടിക്കും പേരുചേര്ത്തു. ആയിടക്ക് ഞാന് തന്നെ
തിരക്കഥ, സംവിധാനം, അഭിനയം ( വിഷയം - സ്ത്രീധനം)
ഒക്കെ നിര്വഹിച്ച ടാബ്ളോ സ്കൂളില് പ്രസിദ്ധമായിരുന്നു. ആണായി വേഷമിട്ട
അസ്മ വെച്ച വെപ്പുമീശ കര്ട്ടന് പൊക്കിയ സമയത്തു പറന്നുപോയി അതെടുക്കാന്
ഭാര്യയായി അഭിനയിക്കുന്ന ബിജി കുനിയുകയും അങ്ങനെ ചെയ്യല്ലെ, എന്നു അലറി
അമ്മായിഅമ്മയായി അഭിനയിക്കുന്ന ഞാന്സംവിധായക ധര്മ്മം സ്റ്റേജില് വെച്ചു
തന്നെ നിര്വഹിക്കുകയും ചെയ്തു.എന്റെ കര്ണകഠോരശബ്ദത്തിലുള്ള പാട്ടുകള്
കേട്ട് സ്കൂള്ടീച്ചര്മാരും കുട്ടികളും മാത്രമല്ല ബെന്ചുകളും ഡെസ്കുകളും കൂടി ആദരപൂര്വ്വം എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു. മക്കള് പരിപാടി
അവതരിപ്പിക്കുന്നിടത്ത് മാതാപിതാക്കള് വരുക എന്ന ഒരു
സിസ്റ്റം അന്നൊന്നുമില്ലാത്തതിനാല് ഉപ്പക്കും ഉമ്മക്കും അതൊന്നും
കാണാനുള്ള യോഗം ഉണ്ടായില്ല. ഈ വക പ്രകടനങ്ങള് കാരണം അപമാനഭാരം കൊണ്ട്
ചൂളിപ്പോയി സാബിറ. " ഇവളെന്നെ നാണം കെടുത്തുന്നു ഉമ്മാ" എന്ന് എത്ര തന്നെ
കരഞ്ഞു പറഞ്ഞിട്ടും ഉമ്മ അതൊന്നും ലവലേശം ഗൌനിച്ചില്ല.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ടാബ്ളോ പോലെത്തന്നെ പ്രസിദ്ധമാണ് ഞാന് അവതരിപ്പിച്ച നാടോടി ന്രുത്തവും. ഡാന്സിന്റെ തുടക്കത്തില് ഞാന് കുട്ടയുമായി പതുക്കെ സ്റ്റെപ്പ് വെച്ച് പാട്ടിനനുസരിച്ച് മുന്നോട്ട് പോകണം, പിന്നെ കുട്ട താഴെ വെച്ച് കളി തുടങ്ങണം. അങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്യാന് റെഡിയായി ഞാന് സ്റ്റേജിന്റെ പിറകില് നിന്നു. എന്റെ നമ്പര് വിളിച്ചു, ഹാര്മോണിയം ശബ്ദിക്കാന് തുടങ്ങി, ഞാന് സ്റ്റേജിലെത്തി.പെട്ടെന്ന് മൈക്കിലൂടെ ഒരലര്ച്ച, ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോള് എന്റേ ഡാന്സിന്റെ പാട്ടാണ് അലര്ച്ചയുടെ രൂപത്തില് മൈക്കിലൂടെ വരുന്നത്.ഹെന്ത്, വിജയച്ചേച്ചിയുടെ (സ്കൂളിലെ വാനമ്പാടി) ശബ്ദം ഇങ്ങനെയല്ലല്ലോ, ആലോചിച്ചു നിക്കാന് സമയമില്ല, കഠോര ശബ്ദത്തിലുള്ള പാട്ട് എക്സ്പ്രസ്സ് ട്രെയിനിന്റെ വേഗത്തില് ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഞാന് കുട്ടയൊക്കെ വലിച്ചെറിഞ്ഞു അതിവേഗത്തില് കളിക്കാന് തുടങ്ങി.പല പല സ്റ്റെപ്പുകള് കട്ട് ചെയ്തിട്ടും എനിക്കു പാട്ടിന്റെ കൂടെയെത്താന് പറ്റുന്നില്ല.ആ തിരക്കിനിടയിലും ഞാന് ആരാണ് പാടുന്നതെന്നു പാളി നോക്കി<br /><br />രതിച്ചേചി<br /><br />ഞാന് തകര്ന്നുപോയി, സ്വഭാവത്തില് എന്റെ സ്വന്തം ചേച്ചിയായി വരുന്ന, ഭീകരമായ പാട്ടുകള് പാടി ഞങ്ങളെ വധിക്കാറുള്ള രതിച്ചേച്ചിയുടെ കയ്യിലാണു എന്റെ പാട്ടു കിട്ടിയിരിക്കുന്നത് .എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട നാടോടിസ്ത്രീ പൊട്ടിക്കരയുന്ന സീനാണ് അപ്പോള് ഡാന്സില്. അല്ലെങ്കിലേ കരയാന് മുട്ടി അടക്കിപ്പിടിച്ചു കളിക്കുന്ന ഞാന് ആ സ്റ്റെപ്പെത്തിയപ്പോള് നെഞ്ഞത്തടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് ശബ്ദങ്ങളൊക്കെ നിലച്ചു.<br /><br />കറന്റു പോയതാണ്. പക്ഷെ ചേച്ചി കറന്റുപോയതൊന്നും അറിഞ്ഞിട്ടു പോലുമില്ല. അല്ലെങ്കില് തന്നെ രതിചേച്ചിക്കെന്തിനാ മൈക്ക്. സെക്കന്ഡും തേര്ഡും പോയിട്ട് ( ഫസ്റ്റിന്റെ കാര്യം ആദ്യമേ തീരുമാനമായിരുന്നു)ഒരു കുന്തവും കിട്ടാന് പോകുന്നില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഞാന് നെഞ്ഞത്തടിക്കല് നിര്ത്തി സ്റ്റേജിന്റെ പിന്നിലേക്ക് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒറ്റ ഓട്ടം ഓടി. ഞാന് ഓടിപ്പോന്ന് കുറച്ചുകൂടി കഴിഞ്ഞാണ് രതിച്ചേച്ചി ഞാന് സ്ഥലത്തില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കി പാട്ടു നിര്ത്തിയത്. താമസം വിനാ ചേച്ചി എന്റടുത്ത് ഓടിയെത്തി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /> "സാരമില്ല മോളെ, ഒരു കറന്റുപോയതിനു ഓടിപ്പോരുകയാണോ ചെയ്യുക, അവിടെ നിന്നു കളിച്ചിരുന്നെങ്കില് ഫസ്റ്റ് കിട്ടിയേനെ" എന്നു ആശ്വസിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി.<br /><br />ചേച്ചിയുടെ പാട്ടു കാരണമാണ് ഞാനോടിയതെന്നു ഒരു പത്താം ക്ളാസ്സുകാരിയോട് ഒരു അന്ചാം ക്ളാസ്സുകാരി എങ്ങനെ പറയാന്.തിരക്കു കാരണം വിജയചേച്ചി പാടാന് പറ്റില്ലല്ലോ, എന്ത് ചെയ്യും എന്നു വിലപിച്ചപ്പോള് രതിചേച്ചി ചാടി വീണ് കരസ്ഥമക്കിയതായിരുന്നു എന്റെ പാട്ട്</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /> അങ്ങനേയിരിക്കുമ്പോഴാണു എനിക്കു സ്പോര്ട്സില് കൂടി മല്സരിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യമുണ്ടായത്. എല്ലാവരും ആകാംക്ഷയൊടെ ഉറ്റുനോക്കുന്ന 400 മീറ്റര് റിലേ മല്സരം നടക്കാന് പോകുന്നു.ഫസ്റ്റ് ലാപ്പോടേണ്ട സ്മിത ഒ കെ ക്ക് പെട്ടെന്നൊരു തലചുറ്റല്, പകരം ഓടാന് ആളുണ്ടോന്ന് ഡ്രില് മാഷ് വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. സാബിറക്ക് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് കഴിയുന്നതിനു മുമ്പെ ഞാനോടി ഗ്രൌണ്ടിലിറങ്ങി, രാജന് മാഷെനിക്കു നമ്പര് കുത്തിത്തന്നു. ഞാന് പുറത്തുള്ള ട്രാക്കിലായതിനാല് എന്നെ മറ്റുള്ളവരെക്കാള് മുന്നിലാണ് നിര്ത്തിയിരിക്കുന്നത്.ഞാനെല്ലാവരെയും അഭിമാനപുരസ്കരം ഒന്നു വീക്ഷിച്ചു.വിസിലടിച്ചു, എല്ലാവരും പറപറക്കുന്നു, ഞാനും കൂടെപറന്നു.ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞില്ല തേഡ് ട്രാക്കിലോടുന്ന ലൈല എന്നെ വെട്ടിച്ചു, സാരമില്ല സെക്കന്റെങ്കില് സെക്കന്ഡ്, ഞാനാഞ്ഞു കുതിച്ചു, അടുത്ത നിമിഷം സുജാത, പിന്നെ നിഷ,മാധവി. എന്തിനു പറയുന്നു ഓടുന്ന എല്ലാവരും എന്റെ മുന്നിലായി.ഞാനെത്ര ഓടിയിട്ടും നൂറുമീറ്ററെത്തുന്നില്ല.സ്കൂളിലെ എല്ലാവരും സാബിറയൊക്കെ തൊണ്ട പൊട്ടി എന്നെ അപ്, അപ് എന്നു വിളിച്ചു പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ചിലരെന്റെ കൂടെ ട്രാക്കിനു പുറത്തൂടെ ഓടുന്നു, എന്തു കാര്യം.എത്താത്ത കാരണം ഞാന് പിന്നോട്ടാണോ ഓടുന്നതെന്നു എനിക്കു തന്നെ സംശയം തോന്നി.ഏകദേശം എല്ലാവരും ബാറ്റണ് കൈമാറിക്കഴിഞ്ഞു, എന്റെ ബാറ്റണ് വാങ്ങാന് നില്ക്കുന്ന ഷീജയുടെ കൈ നീട്ടി നീട്ടി ഒടിയാറായപ്പോളാണു ഞാന് ഓട്ടം അവസാനിപ്പിച്ചു ബാറ്റണ് കയ്യില് കൊടുത്തതു, എന്നിട്ടു നാടകീയമായി കുഴഞ്ഞു വീണു. ആരും എന്നെ ഗൌനിച്ചില്ല സാബിറപോലും.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ഷീജയുടെ കയ്യില് ബാറ്റണ് കിട്ടുമ്പോഴേക്കും ബാക്കിയുള്ളവരുടെ സെക്കന്ഡ് ലാപ്പ് തീരാറായിരുന്നു. ഇല എന്നു വിളിപ്പേരുള്ള ഷീജ സര്വ്വശക്തിയുപയോഗിച്ചോടി എത്രയും പെട്ടെന്നു തന്നെ ബാറ്റന് കൈമാറി. ഞങ്ങളുടെ ടീമില് അവസാനലാപ്പോടുന്ന ബല്ക്കീസ് നോക്കുമ്പോള് മല്സരം ഏകദേശം തീര്ന്നമട്ടാണ്.പിന്നീട് ബള്ക്കീസ് നടത്തിയ ഓട്ടം സ്കൂളിന്റെ ചരിത്രത്തില് തങ്കലിപികളില് എഴുതിച്ചേര്ത്തു, അവിശ്വനീയമായ ആ ഓട്ടത്തിനൊടുവില് ബള്ക്കീസ് മൂന്നാമതായി ഫിനിഷ് ചെയ്ത് തളര്ന്നുവീണു.(ബള്ക്കീസിനെയെങ്ങാനും വല്ല ഒളിമ്പിക്സിനും മല്സരിപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കില് ഇന്ത്യക്ക് വല്ല മെഡലും കിട്ടിയേനെ, പക്ഷെ അവളുടെ ഉപ്പ സമ്മതിക്കാത്തതു കാരണം സബ്ജില്ലാതലത്തില് പോലും അവളെ മല്സരിപ്പിക്കാന് രാജന്മാഷ്ക്കായില്ല).</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> പിന്നീട് വിവാഹശേഷം ഞാന് ഷാനുക്കയോട് " കണ്ടോ, എനിക്ക് സ്പോര്ട്സില്പോലും സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് എന്നു വീമ്പു പറയുമ്പോള് ആ മല്സരത്തിനു ദ്രുക്സാക്ഷിയായിരുന്ന സാബിറ എന്നെ ഒരു നോട്ടം നോക്കും, എന്നെക്കൊണ്ടൊന്നും പറയിപ്പിക്കണ്ട എന്ന മട്ടില്.</b></h3>
<br /></div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-141986369002661242015-12-01T00:54:00.002-08:002015-12-04T20:32:06.945-08:00ഹോസ്റ്റല്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b> ഓര്ക്കുമ്പോള് വീണ്ടും വീണ്ടും സന്തോഷം വരുത്തുന്നതാണ് എനിക്കെന്റെ <a href="http://shajithac.blogspot.in/2012/12/blog-post.html">യൂണിവേഴ്സിറ്റി </a>ഹോസ്റ്റല്കാലത്തെ ഓര്മ്മകള്.തുടക്കത്തില് common Room ല് ആയിരുന്നെങ്കിലും കുറച്ചുമാസത്തിനുള്ളില് തന്നെ എല്ലാവരും single റൂമിലേക്ക് മാറാന് തുടങ്ങി. single എന്നൊക്കെയാണ് പേരെങ്കിലും മൂന്നുപേര്, അല്ലെങ്കില് 2 പേര്ക്ക് ഒരു റൂം എന്നിങ്ങനെയാണ് മാറല്. Room allotment എന്നൊരു സംഗതി അവിടെയില്ല, റൂം ഒഴിവു വരുന്നതിനനുസരിച്ച് നമ്മള് കയ്യേറണം, ശേഷം പ്രഖ്യാപിക്കണം, ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ റൂമെന്ന്, ഇതു കേട്ടറിഞ്ഞ് സഫിയാത്ത ( മേട്രണ്) റൂമിലെത്തി നോക്കി ചോദിക്കും, ഇതാണ് നിങ്ങളുടെ റൂമല്ലേ എന്ന്. അങ്ങനെ കയ്യൂക്കുള്ളവരൊക്കെ റൂം കയ്യേറാന് തുടങ്ങി. റൂം കയ്യേറുക മാത്രമല്ല, റൂമിലേക്കുള്ള കട്ടില് മറ്റു റൂമുകളില് നിന്ന് തട്ടിക്കൊണ്ട് വരുക എന്ന duty കൂടി ഞങ്ങള്ക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു റൂം ഒഴിവു വരുന്നുണ്ട് എന്ന മണംകിട്ടുന്നതിനനുസരിച്ച് നമ്മള് തയ്യാറെടുപ്പുകള് നടത്തും, ആദ്യം പോയി പരിശോധിക്കും, ചോര്ച്ചയുണ്ടോ, തണുപ്പുള്ള റൂമാണോ എന്നൊക്കെ. അങ്ങനെ കയ്യൂക്കുള്ളവര്ക്കൊക്കെ റൂമായി, ഞങ്ങളും ഊക്കു കുറക്കാന് പോയില്ല.പത്തുകൊല്ലത്തെ ഗവേഷണവസാനം വെറും കഞ്ഞി മാത്രം ഭക്ഷണമാക്കിയ ഒരു ബോട്ടണിചേച്ചി(തുടക്കത്തില് മെസ്സിലെ ഭക്ഷണം ഇഷ്റ്റപ്പെടാതെ ഒരു ഹീറ്ററും വാങ്ങി റൂമില് സ്വയം കുക്കിംങ്ങ് ആരംഭിച്ച ചേച്ചി പിന്നീട് ഗവേഷണത്തിന്രെയും മടിയുടെയും കഠോരത നിമിത്തം അതു കഞ്ഞി മാത്രമാക്കിചുരുക്കുകയായിരുന്നു) തന്റെ തീസിസ് സമര്പ്പിച്ച അന്നു തന്നെ ഞങ്ങള് മൂന്നുപേര് ആ റൂമിലേക്ക് താമസം മാറ്റി. പുത്തനച്ചി പുരപ്പുറം തൂക്കുന്നതുപോലെ ആദ്യം തന്നെ ഞങ്ങള് റൂം കഴുകി വ്രുത്തിയാക്കി .ladies hostel ലേക്ക് ആണ്കുട്ടികളെ ക്ഷണിക്കുക എന്ന ഒരു കലാപരിപാടി ഇല്ലാത്തതിനാല് പിന്നീടൊരിക്കലും ആ റൂമിനു ചൂലു കാണേണ്ടി വന്നില്ല.(മാസത്തിലൊരിക്കല് മെന്സ് hostel ലേക്ക് സ്വന്തം ക്ളാസ്സിലെ പെണ്കുട്ടികളെ ക്ഷണിച്ച് lunch കൊടുക്കുക എന്നൊരേര്പ്പാട് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ ഇങ്ങനെ ക്ഷണിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടികളുടെ ചിലവ് അതാതു ക്ളാസ്സിലെ ആണ്കുട്ടികളെടുക്കണം. ഞങ്ങള് ആണ്കുട്ടികളും പെണ്കുട്ടികളും ബദ്ധശത്രുക്കളായിരുന്നെങ്കിലും, (മച്യുരിറ്റിയില്ലാത്തവര് എന്ന് പെണ്കുട്ടികള് ആണ്കുട്ടികളേ അധിക്ഷേപിക്കുമായിരുന്നു)ആ പാവങ്ങളും രണ്ടു തവണ ഞങ്ങളെ മെന്സ് hostel ലേക്ക് ക്ഷണിച്ചിട്ടുണ്ട്. Lunch കഴിഞ്ഞു ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാ ആണ്കുട്ടികളുടെയും റൂമിലേക്ക് ക്ഷണിക്കും. മര്മ്മപ്രധാനങ്ങളായ പല ചിത്രങ്ങളും അവര് കലണ്ടരും തോര്ത്തും വെച്ചൊക്കെ മറച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടാകുമെങ്കിലും മറന്നു പോകുന്ന ചില ചിത്രങ്ങളുടെ മുകളില് ചാരി നിന്നു മച്യുരിറ്റി സംരക്ഷിക്കേണ്ട ഗതികേടൊക്കെ അവര്ക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട്). രണ്ടു single coat കൂട്ടിയിട്ട് അതില് മൂന്നുപേര് കിടക്കാന് ധാരണയായി.അറ്റത്തു കിടന്നാല് ഞാന് വീഴുമെന്നും അതുകൊണ്ട് എനിക്കു മുക്കു തന്നെ തരണമെന്നും പറഞ്ഞു ഞാനെന്റെ പുതപ്പും കൊണ്ട് മുക്കിലേക്കൊരു ചാട്ടം ചാടി.ആരും തൊട്ടു പോകുന്നതു ഇഷ്റ്റമില്ലാത്ത സീരിയസ് രജനി കട്ടിലിന്റെ അറ്റത്തും കിടപ്പായി. അതോടെ ഹൌസ്ഫുള്ളായിപ്പോയ കട്ടിലിന്റെ നടുവിലേക്ക് </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>" ഞാന് കിടന്നിട്ടേയ് നിങ്ങളൊക്കെ കിടന്നാമതി " </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കലിയിളകിയ ധന്യ കിടന്നതും ചുമരിലൊരു പോസ്റ്ററായിപ്പോയ ഞാനും വീഴാതിരിക്കാന് കട്ടിലില് തൂങ്ങിപ്പിടിച്ചുകിടക്കുന്ന രജനിയും</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>"എടീ ഞങ്ങളെ കൊല്ലല്ലേ, നിന്നെ കിടത്തിക്കൊളാം നീ ഒന്നു ഒതുങ്ങിക്കിടക്ക്"</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്ന് കെന്ചിക്കൊണ്ട് അലറിനിലവിളിക്കാന് തുടങ്ങി.അവസാനം മുക്കിലും അറ്റത്തും കിടക്കുന്ന ഞാനും രജനിയും ചെരിഞ്ഞുകിടക്കണമെന്നും നടുവില് കിടക്കുക എന്ന അപമാനം സഹിക്കുന്ന ധന്യക്ക് ചെരിഞ്ഞോ മലര്ന്നോ കിടക്കാവുന്നതാണു എന്നും തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> മൂന്നുപേരും ദരിദ്രകളായിരുന്നതിനാല് വളരെ എളിമയോടെ ഉള്ള ജീവിതമാണു ഞങ്ങള് നയിച്ചിരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ കൊതുകുതിരി, വല പോലുള്ള ആര്ഭാടങ്ങളൊന്നും ഞങ്ങള്ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല ( all out ഒന്നും ഞങ്ങള് കേട്ടിട്ടു പോലുമില്ലായിരുന്നു).തുറന്ന പുസ്തകം പോലെ കിടക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ റൂമില് വന്ന് യൂണിവേഴ്സിറ്റി വളപ്പിലെ പരശ്ശതം കൊതുകള് ഞങ്ങളുടെ ചോര കുടിച്ചു വയറുവീര്ത്ത് നാണം കെട്ട് ശ്വാസം മുട്ടി മരിച്ചുപോവുകയായിരുന്നു.ഇങ്ങനെ മരിക്കാത്തവയില് ഒരു വിഭാഗം ഞങ്ങള് തിരിഞ്ഞുമറിഞ്ഞും കിടക്കുമ്പോള് ഇടയില്പെട്ട് ചത്തുപോയി ഞങളുടെ ബെഡ് ( ബെഡ് എന്നു വേണമെങ്കില് വിളിക്കാം) നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.തിന്നുക എന്നല്ലാതെ വേറെ പ്രത്യേകിച്ച് ജോലി ഒന്നുമില്ലാത്ത ഞങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്നം വിശപ്പായിരുന്നു, നാലുനേരം മെസ്സില് നിന്നും ഭക്ഷണം കിട്ടുമെങ്കില് കൂടെ ചില സമയത്ത് ചിലരുടെ സമനില തെറ്റും.എന്തും വരട്ടെ എന്നു കരുതി അവര്നേരെ സ്റ്റോറില് പോയി എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി, കാശിപ്പൊ കൊണ്ടുവരാട്ടോ എന്നു പറഞ്ഞു തറവാട്ടിലേക്കോടും( common room). അവിടെച്ചെന്ന് വിശപ്പിന്റെ വിളികേട്ടിരിക്കുന്ന ബാക്കിയുള്ളവര്ക്ക് കൂടി വിതരണം ചെയ്യും, ഞാനൊക്കെ </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>പാവംട്ടാ, ഇവളിത്ര നല്ല ആളായിരുന്നോ, ഇവളെ ഞാന് എത്ര കുറ്റം പറഞ്ഞേക്കുന്നു, പടച്ചവനെ ക്ഷമിക്കണേ</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്നു മനസ്സില് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എടുത്തു തിന്നും. എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും ഒരു സന്തോഷമൊക്കെ വിടരുന്ന ആ സമയത്താണു ഇതു കൊണ്ടുവന്ന ആള് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറയുക, ഇതു പിരിവാണേയ് എന്ന്. പിന്നെ പിരിവു കൊടുക്കലാണ്, തിന്നാന് തോന്നിച്ച ആ ദുര്ബല നിമിഷത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ട്. സീന കെ ഒക്കെ ഇങ്ങനെ എത്ര തവണ ഞങ്ങളെ പറ്റിച്ചിരിക്കുന്നു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> നാലു പേരൊഴികെ മറ്റുള്ളവര്ക്കൊക്കെ single room കിട്ടിയെങ്കിലും സൌകര്യങ്ങള് കൂടുതല് common room ല് ( attached bathroom etc)ആയതിനാല് </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>"നമ്മടെ തറവാടല്ലേല്ലെ, നമ്മളെങ്ങനേല്ലെ ഇങ്ങോട്ട് വരാതിരിക്കുക"</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്നൊക്കെ ന്യായം പറഞ്ഞ് എല്ലാവരും മിക്കപ്പൊഴും common room ല് തന്നെയായിരിക്കും. അങ്ങനെ തമാശ പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് സീന കെക്ക് പെട്ടെന്ന് ഓര്മ്മവരുക അവര്ക്കുമാത്രം റൂം കിട്ടാത്ത കാര്യം. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>" മതി, മതി എല്ലാവരും പൊയ്ക്കോ, ഞങ്ങള്ക്കിവിടെ ഉറങ്ങണം" </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>സീന വാതിലടക്കും</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>"അവള്ക്കു കോംപ്ലക്സാ, റൂം കിട്ടാത്തതിന്റെ ഹും"</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> എന്നു പുഛ്ചിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങള് ഉറങ്ങാന് പോകും, പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഞങ്ങള് വീണ്ടും ചെല്ലും അവിടെത്തന്നെ .കൂടാതെ സിനിമ എന്ന ഒരു പ്രലോഭനം കൂടി അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. സിനിമ എന്നു പറഞ്ഞാല്, വിശാലമായ ആ റൂമിന്റെ അപ്പുറത്ത് ഹോസ്റ്റല് മതിലാണ്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ പുറത്തുള്ളവര് കാണാതിരിക്കാണ് ജനാലകളുടെ plain glass, newspaper ഒട്ടിച്ച് ഭദ്രമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.ഈ newspaper ല് ഇടക്കിടക്ക് ഓരോ സുഷിരങ്ങളും ഉണ്ട്. സുഷിരം ഉണ്ടായതല്ല, ഞങ്ങള്ള്ള് ഇട്ടു കൊടുത്തതാണ്.ഇതിലൂടെയാണ് സിനിമ കാണല്.അതായത്, രാത്രി എട്ടുവരെയാണ് ladies hostel ല് permission. അതു കഴിഞ്ഞാല് അകത്തു കയറണം. എട്ടുമണി വരെ ഇണപ്രാവുകളുടെ വിഹാര കേന്ദ്രമാണ് ഈ മുറ്റം, ആര്ക്കൊക്കെ ആരൊക്കെ ലൈനാണ്, ഓരോരുത്തരുടെ ജോഡികളുടെ കുറ്റവും കുറവുകളും, മറ്റു പ്രേമകേളികള് ഇതൊക്കെ കാണല് ,തല്സമയസംപ്രേഷണം തുടങ്ങിയവ ഒക്കെയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ duty. എട്ടുമണി അടിച്ചാല് പിന്നെ ആ മുറ്റത്ത് കണ്ണീര്പ്പുഴയാണ്, ഗേറ്റിന്റെ അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും നിന്നു ഇണപ്രാവുകള് ഗദ്ഗദത്തോടെ വിടപറയുകയും സെക്യൂരിറ്റി പല്ലുകടിച്ചുകൊണ്ട് ഇവര്ക്കിടയില് നില്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടാകും. , ചില പാവങ്ങള് അകത്തു കയറാന് മറന്നുപോയിട്ടുണ്ടാകും, അക്കൂട്ടര് ഒന്നു തുറക്കണേ എന്നു സെക്യൂറിറ്റിയുടെ കാലുപിടിച്ചു കരയും. പിന്നീട് യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഈ നിയമം എടുത്തു കളഞ്ഞു, ആര്ക്കും എപ്പൊ വേണമെങ്കിലും അകത്തു കയറാം എന്നാക്കി, അതോടെ ആ ദ്രുശ്യവിരുന്നു അവസാനിച്ചു.അതിനകം തന്നെ എല്ലാവര്ക്കും റൂം കിട്ടുകയും ചെയ്തു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> രണ്ടു വലിയ കെട്ടിടങ്ങളെ ഒരു passage കൊണ്ടു ബന്ധിപ്പിച്ചതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്റ്റല്, old block ലുള്ള ഞാന് സിനിമ കാണാന് പോവുക new block ലാണ്, മൊത്തം മൂന്നു T V ഹാളുണ്ടെങ്കിലും റിമോട്ട് കയ്യിലുള്ള ഭ്രാന്തത്തികളുടെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച് നമ്മള് T V കാണേണ്ടി വരുമെന്നതിനാല് ആളുകുറവുള്ള researchers ന്റെ TV ഹാളാണ് എന്റെ കേന്ദ്രം., അവര് ഗവേഷകരാണ്, അവിടെ വന്നു student ആയ ഞാന് TV കാണുന്നത് തെറ്റാണ് എന്നു ഇടക്കിടക്ക് എന്നെ ഓര്മിപ്പിക്കുമെന്നൊഴിച്ചാല് വേറെ ശല്യമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.അങ്ങനെ രാത്രി 12 മണിക്ക് new block ല് നിന്നും പതിനെട്ടാമത്തെ തവണ മണിചിത്രത്താഴ് സിനിമയും കണ്ട് passage ലൂടെ പേടിച്ച് വിറച്ച് നടന്നു വരുകയാണ്, ഇത്രയധികം ജനാലകളും വാതിലുകളും ആ passage ല് പിടിപ്പിച്ച ആശാരിയെ ഞാന് മനസ്സുകൊണ്ട് ശപിച്ചു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> പിശാശുക്കള് വാതില് അടച്ച് കുറ്റിയിട്ടിരിക്കുന്നു.ഒരൊറ്റ മുട്ടേ വേണ്ടി വന്നുള്ളൂ, വാതില് തുറക്കപ്പെട്ടു. തുറന്ന ധന്യ എന്നെ കണ്ട് പിച്ചും പേയും പറയാണ് തുടങ്ങിയതും അല്ലിക്ക് ആഭരണമെടുക്കാന് പോകണ്ട എന്നു സുരേഷ്ഗോപി പറയുന്നതുപോലെ മിണ്ടിപ്പോകരുത് എന്നമട്ടില് ഞാന് അവളെ ശൂരതയോടെ നോക്കിയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അതോടെ ധന്യ അടങ്ങി, അവള് ബെഡിലേക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടം.സാധാരണ ഞാനിങ്ങനെ രാത്രി വൈകി വരുന്ന ദിവസങ്ങളില് പിച്ചും പേയും പറയുന്ന ധന്യയെ ഞാന് സ്നേഹപൂര്വ്വം കൈ പിടിച്ച് ബെഡിലേക്ക് നടത്തിക്കുകയാണു പതിവു, ശോഭനയുടെ ഭ്രാന്തും കണ്ട് പേടിച്ചു വിറച്ചു വരുന്ന എനിക്ക് ധന്യയുടെ പ്രകടനം കൂടി കാണാനുള്ള കരുത്തുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നതാണ് സത്യം.പിറ്റേന്ന് ഞാനുണര്ന്നത് വിയര്ത്തൊലിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു.ഒന്നു തിരിഞ്ഞു കിടക്കാമെന്നു വെച്ചപ്പോ തിരിയല് പോയിട്ട് എനിക്കൊന്നിളകാന് കൂടി പറ്റുന്നില്ല. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഹെന്ത്, ഒറ്റ രാത്രി കൊണ്ട് ഇവരൊക്കെ ഇത്രക്കു വണ്ണം വെച്ചോ, ഇപ്പൊ കാണിച്ചു തരാം</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഞാന് സര്വശക്തിയുമെടുത്തു നടത്തിയ ആ ഉന്തില് ധന്യയുടെ എല്ലുകൊണ്ട് എന്റെ തന്നെ ദേഹം വേദനിച്ചതൊഴിച്ചാല് പ്രത്യേകിച്ച് പ്രയോജനമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്തായാലും ഉണര്ന്നു, ഇനി ഇതിനൊരു തീരുമാനമുണ്ടാക്കിയിട്ടു തന്നെ കാര്യം.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> വല്ലപാടും കഷ്ടപ്പെട്ട് എഴുന്നേറ്റ് നോക്കിയ ഞാന് ഞെട്ടിപ്പോയി, എന്നേക്കാള് പരിതാപകരമായ അവസ്ഥയില് എല്ലുനുറുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന രജനിയെയും ധന്യയെയും കൂടാതെ നാലാമതൊരാള് കൂടി ആ കട്ടിലില് പുതച്ചുമൂടി കിടക്കുന്നു.ഞാനുടന് രജനിയെയും ധന്യയെയും എഴുന്നേല്പ്പിച്ചു, എന്നെപ്പോലെ കഷ്ടപ്പെട്ട് എഴുന്നേറ്റ അവരും നാലമത്തെയാളിനെ കണ്ട് ഞെട്ടി,പുതപ്പുമാറ്റി ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ആളെകണ്ട് ഒന്നുകൂടി ഞെട്ടി</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അനീഷ</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>മുകളിലത്തെ നിലയില് സീന കെക്ക് ഒപ്പം (രണ്ടു പേര് മാത്രമുള്ള single room ) വിരാജിക്കുന്ന അനീഷയാണ് ഈ ചതി ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.ഇവളെ ശെരിപ്പെടുത്തണം. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>"നിന്നെയാണു ശെരിപ്പെടുത്തേണ്ടത്, നീയാണു ലേറ്റായി വന്നത്, നീ വാതില് കുറ്റിയിട്ടില്ല, അല്ലാതെ അവളെങ്ങനെ അകത്തു കയറി"</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>രണ്ടുമാക്രികളും എന്നെ ആക്രമിക്കാന് തുടങ്ങി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>വാച്ചുകെട്ടി ഉറങ്ങുന്ന ആ മാന്യമഹതി ബുധനാഴ്ചകളില് എട്ടേമുക്കാലിനേ കണ്ണു തുറക്കൂ, അതും സ്വന്തം വാച്ചില് നോക്കി ഉറപ്പു വരുത്തിയ ശേഷം മാത്രം.കാരണം അന്നു ഉപ്മാവായിരിക്കും മെസ്സില്. അതിഷ്ടമല്ലാത്ത അനീഷക്കു ഞങ്ങളാരെങ്കിലും കഴിച്ചു വരുന്ന വഴി ചായ എടുത്തു വെക്കണം.ഉണര്ന്നുകഴിഞ്ഞാല് അനീഷ രാജകീയമായി ആ തണുത്ത ചായ കുടിക്കും. അങ്ങനെയാണ് പതിവു, ഇന്നെനിക്കു ചായ എടുത്തു വെക്കാനൊന്നും തോന്നിയില്ല. <br />പക്ഷെ ഞാന് മാത്രമാണ് തെറ്റുകാരി, പാവം അനീഷ എന്തു പിഴച്ചു എന്ന മട്ടില് എന്നെ നിരന്തരം ഭര്സിച്ചു കൊണ്ടു നടക്കുന്ന രണ്ടെണ്ണങ്ങള് ചായയും കൊണ്ടു വന്ന് അനീഷയുടെ തലക്കല് ഇരിക്കുകയാണ്, അവള് കണ്ണുതുറക്കാന് വേണ്ടി. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അനീഷ കണ്ണുതുറന്നു,ഞങ്ങള് ചാടി വീണു.<br /><br />"ചായ ഒക്കെ അവിടെ ഇരിക്കട്ടെ, ആദ്യം നീ പറയ്, നീ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി?"</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br />"എന്തൂട്ട്ടീ, ചായ കുടിക്കാന് സമ്മതിക്കാത്തത്",<br /><br />എന്നൊക്കെ അനീഷ പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും കഥ പറഞ്ഞതിനു ശേഷമെ ഞങ്ങള് സമ്മതിച്ചുള്ളൂ. കഥ ഇപ്രകാരമായിരുന്നു.<br /> ഇന്നലെ രാത്രി അനീഷ പതിനൊന്നു മണിയോടെ ഉറങ്ങാന് കിടന്നു. സീന ചുറ്റാന് പോയി എത്താത്തതു കാരണം റൂം കുറ്റിയിട്ടിരുന്നില്ല. (മാഡം സീന ഹേമയുടെ റൂമില് പഞ്ചായത്തിനു പോയതാണ്. അവിടെച്ചെന്നപ്പോള് മറ്റുള്ളവരുടെ കുറ്റം പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് അവര്ക്ക് പരസപരം സ്നേഹം വര്ധിക്കുകയും ശാലിനി അവിടെയില്ലാത്തതിനാല് അന്നവിടെ കിടക്കാന് ഹേമ നിര്ബ്ന്ധിക്കുകയും ചെയ്തത്രെ). രാത്രി രണ്ടുമണിക്ക് ഞെട്ടിയുണര്ന്ന അനീഷ കണ്ടത് കാറ്റത്തു അടഞ്ഞുതുറക്കുന്ന വാതിലും അതിനപ്പുറത്ത് അടക്കാന് മറന്നുപോയ ഗ്രില്ലുമാണ്(ടെറസ്സിലേക്കുള്ളത്).ഒട്ടും താമസിച്ചില്ല, ഒരു സെക്കന്റിനുള്ളില് അനീഷ താഴെയുള്ള ഞങ്ങളുടെ റൂമിന്റെ മുന്നിലെത്തി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>" എങ്ങനെ അകത്തുകയറി",<br /><br />ഞങ്ങള് ഒരുമിച്ചലറി<br /><br />ഞങ്ങളുടെ അലര്ച്ച കണ്ട് അനീഷക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.<br /><br />"ഞാന് വാതില് ചവിട്ടിപ്പൊളിച്ചതൊന്നുമല്ല, ഒറ്റ മുട്ടു മുട്ടിയതും ധന്യ വാതില് തുറന്നു"<br /><br />" എടീ ഭയങ്കരീ" <br /><br />രജനി ധന്യയെ നോക്കി മൂക്കത്തു വിരല് വെച്ചു.<br /><br />" ഭാഗ്യം അനീഷ ആണല്ലാതിരുന്നത്"<br /><br />ഞാന് ആദരവോടെ അനീഷക്ക് ചായ എടുത്തുകൊടുത്തു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഞങ്ങള് നടത്തിയ photo session പ്രസിദ്ധമാണ്.ഇനി MLISc ക്ക് അവിടെ കിട്ടുമോന്ന് ഉറപ്പില്ലല്ലോ, അതുകൊണ്ട് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ എല്ലാ കെട്ടിടങ്ങളുടെയും ബോര്ഡുകളുടെയും ഫോട്ടോ എടുക്കണമെന്നും അതിലൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ തലകള് വേണമെന്നും ഞങ്ങള്ക്ക് നിര്ബന്ധമായിരുന്നു.അങ്ങനെ ഞങ്ങള് ഒരു photo ക്ക് പോസ് ചെയ്യുകയാണ്. University of Calicut എന്ന ബോറ്ഡിന്റെ താഴെ നിന്നാണ് ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നത്.ആ ബോര്ഡും പശ്ചാത്തലത്തില് അങ്ങകലെയുള്ള സെമിനാര് കോംപ്ലക്സും ഉദിച്ചുയരുന്ന സൂര്യനും പിന്നെ ഞങ്ങളും വേണം. ഇതാണ് കണ്ടീഷന്. ഞങ്ങള് മാറി മാറി എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും എല്ലാം കൂടി കിട്ടുന്നില്ല. അവസാനം ഞങ്ങള് വഴിയെ പോകുന്ന ഒരു ചേട്ടനെ അഭയം പ്രാപിച്ചു, എല്ലാം പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുത്തു.<br /><br />ചേട്ടന് ഇത്രേയുള്ളൂ, എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പുഷ്പം പോലെ ഫോട്ടോ എടുത്തു തന്നു.<br /><br />" ഭയങ്കര ചേട്ടന്ട്ടാ, എത്ര പെട്ടെന്നാ ഫോട്ടോ എടുത്തത്"<br />എല്ലാരും ചേട്ടനെ പ്രശംസിച്ചു. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>കുറച്ചു ഫിലിം റൂമില് നിന്നും photo എടുക്കാന് വേണ്ടി ഞങ്ങള് എടുത്തു വെച്ചിരുന്നു.രജനി ഹിന്ദിയില് research ചെയ്യുന്ന രണ്ടു ചേച്ചിമാരുടെ കയ്യില് നിന്നും പച്ചപട്ടുപാവാടയും ചുവപ്പു ദാവണിയും മഞ്ഞ സാരിയും മോഡേണ് ലുക്കിനു വേണ്ടി സജീന, ഒരു ജേണലിസം ചേച്ചിയുടെ ജീന്സുപാന്റും കടം വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്നിട്ടുണ്ട്. ഇതേ costume ഓരോ photo എടുത്തുകഴിയുമ്പോഴും ഓരോരുത്തരും മാറി മാറിയിടും. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>കണ്ടാ ഞെട്ടണം , സിനിമാ നടിമാരാണെന്നു കരുതണം </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്ന ഉദ്ദേശത്തില് ഹെവി മേക്കപ്പും ( ഹെവി മേക്കപ്പ് എന്നു വെച്ചാല് പൌഡെര് അഞ്ചിഞ്ചു കനത്തില്, പിന്നെ ലിപ്സ്റ്റിക്കിന്റെ കുറവു ഞങ്ങള് ചുവന്ന പേനകൊണ്ട് പരിഹരിച്ചു) ഇട്ടോണ്ടാണു ഓരോ ഫോട്ടോയും എടുക്കുന്നത്. അടുത്ത വര്ഷം MLIScക്ക് ജോയിന് ചെയ്തപ്പോളാണ് ഞങ്ങള്ക്കീ ഫോട്ടോസ് കാണാനുള്ള യോഗമുണ്ടായത്.മഞ്ഞ ബള്ബിന്റെ വെളിച്ചത്തില് രാത്രി എടുത്ത ആ ഫോട്ടോസ്കണ്ടപ്പോള് ഞങ്ങള്ക്ക് ഓര്മ്മ വന്നത്, വല്ല ഹോട്ടലും റെയിഡ് ചെയ്തു പിടിക്കുമ്പോള് എടുക്കുന്ന ഫോട്ടൊകളാണ്..ചേട്ടനെടുത്ത ഫോട്ടോയിലാണെങ്കില് ഉദയസൂര്യനും മറ്റെല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു, ഞങ്ങളൊഴികെ.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<br /></div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-35543384047662899282015-08-03T22:58:00.001-07:002015-12-04T20:46:31.625-08:00സ്കൂട്ടര്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഭാവിവരനെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ഭയങ്കരമായ
സങ്കല്പങ്ങളൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.കയ്യും കാലുമൊക്കെ
യഥാസ്ഥാനത്തുണ്ടാവണം, തമാശ പറയാനറിയില്ലെങ്കിലും കേട്ടാല് ചിരിക്കണം,(ഇതു
നിര്ബന്ധമാണ്) ചിട്ട കൊണ്ട് എന്നെ കൊല്ലാന് വരരുത്. വണ്ടി ( വണ്ടി എന്നു
പറഞാല് ബൈക്ക്) ഓടിക്കാനറിയല് അഭിലഷണീയം. ഭാവിവരന് വണ്ടി ഓടിച്ചു
കാണാനുള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ടൊന്നുമായിരുന്നില്ല എനിക്കതിന്റെ പിന്നിലിരുന്നു
പോയി ഒന്നട്ടഹസിക്കാനാണ്. വിവാഹത്തിനു മുമ്പുള്ള സംഭാഷണത്തിനിടക്ക് ഞാനത്
സൂത്രത്തില് ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി ഒന്നു ഞെട്ടി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഉത്തരം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>വണ്ടി ഓടിക്കാനൊക്കെ അറിയാം സൈക്കിളാണെന്ന് മാത്രം.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>സാരമില്ല സൈക്കിളെങ്കി സൈക്കിള്( ഞാന് സൈക്കിളിന്റെ പിന്നില് പോകുന്ന എന്നെ ഒന്നു സങ്കല്പിച്ചു, സൂപ്പര്)</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>
അങ്ങനെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു.എന്നും സിനിമ
കണ്ടില്ലെങ്കില് ഞങ്ങളെ ആരെങ്കിലും തൂക്കിക്കൊല്ലും എന്ന മട്ടില് ഒരു
ദിവസം വിടാതെ ഞങ്ങള് തിയേറ്ററിലേക്കോടി.ഒരു രാത്രി പത്തു പത്തരയാവുമ്പൊ
ഞങ്ങള് South kalamassery ബസ്സിറങ്ങും, കുറ്റാകൂരിരുട്ട്, ഓട്ടോറിക്ഷ
പോയിട്ട് ഒരു കാളവണ്ടി പോലും സ്റ്റാന്ഡിലുണ്ടാവില്ല.എനിക്കാണെങ്കില് ഒരടി
നടക്കുന്നത് ഇഷ്റ്റമല്ല. എന്റെ room mate നൂലുപോലത്തെ ജിനു
ഉണ്ടപ്പക്ക്രുവായ എന്നെ കല്യാണത്തിനു മുമ്പ് എത്ര ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയിട്ടും
ഞാനവളുടെ കൂടെ നടക്കാന് പോയിട്ടില്ല. ആ ഞാനാണ്, എത്ര ആലോചന വന്നതാ ഞാന്
പകയോടെ ഷാനുക്കയെ നോക്കും .നടക്കുന്നതില്പരം ആനന്ദം വേറെ ഒന്നുമില്ലാത്ത
ഷാനുക്ക </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഹമ്പടി അങ്ങനെയെങ്കിലും നീ ഒന്നു നടക്ക് എന്ന മട്ടില് എന്നെയും വലിച്ചുകൊണ്ട് ഒന്നരക്കിലോമീറ്റര് നടന്ന് വീടെത്തും.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>
കല്യാണത്തോടനുബന്ധിച്ചുള്ള ചിലവുകളും സല്ക്കാരങ്ങളും നിമിത്തം ഞങ്ങളുടെ
(ഞങ്ങളുടെ അല്ല എന്റെ) വണ്ടി എന്ന സ്വപ്നം നീണ്ടുപോയി. അതിലുപരി
ഷാനുക്കക്ക് വണ്ടിയോട് ഒരു താല്പര്യം വരണ്ടെ, എന്നെ <a href="http://shajithac.blogspot.in/2014/03/blog-post.html">ഫോര് വീലര്</a>
പഠിപ്പിക്കുന്നതിനിടയില് two wheeler പഠിപ്പിക്കാന് സാര്
ശ്രമിച്ചതാണ്.രണ്ടു ദിവസമെ പഠിപ്പിച്ചുള്ളൂ. mitവണ്ടിയില് ആയിരുന്നു
പഠിപ്പിച്ചത്. സാറെന്നെ സ്പീഡ് കുറക്കാന് ഹാന്ഡില് തിരിചാല് മതി എന്നു
പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്ത് വിടും. ഞാനൊരു പോക്കാണ്. ലുട്ടാപ്പി
കുന്തതില് പോകുന്നപോലെ, ഇതിനിടക്ക് നിര്ത്തണേ, നിര്ത്തണേ...
എന്നലറിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പലകുറി ഹാന്ഡില് തിരിക്കും, അതോടെ സ്പീഡ്
വര്ധിച്ച് ഞാനും വണ്ടിയും കൂടെ അവിടെ കിടക്കും. സാറാണെങ്കില് ആ നേരം
ഗ്രൌണ്ടില് കിടന്ന് ചിരിച്ച് ചിരിച്ച് കുന്തം മറിയുകയാവും. കിടന്ന
കിടപ്പിലുള്ള എന്റെ മുഖഭാവം കണ്ടിട്ടാവണം ചിരി നിര്ത്തി സാറോടിവരും,</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>രണ്ടുദിവസം കൂടി ഓടിച്ചാല് ശെരിയാവും</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>കി
കി കീ എന്ന് സാറിനു പിന്നെയും ചിരിപൊട്ടും.അതോടെ ഞാന് കാറു മാത്രം
പഠിച്ചാല് മതി എന്നുറപ്പിച്ചു. നാട്ടുകാര്ക്കെന്തു പറ്റിയാലും അവനവനു
ഒന്നും പറ്റില്ലല്ലോ.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> വണ്ടി
വാങ്ങാനുള്ള കപ്പാസിറ്റി ഒത്തു വരാത്തതിനാലും ഡ്രൈവിങ് അറിയാത്തതുകൊണ്ടും
ഷാനുക്ക ഒരു സൈക്കിള് വാങ്ങി. എനിക്കു കൂടി സൈക്കിള് പഠിക്കണം എന്നു
പറഞ്ഞിരുന്നതിനാല് ( ഇനി സൈക്കിളിലൊരു കൈ നോക്കിക്കളയാം)ചെറിയ ലേഡീസ്
സൈക്കിളാണ് വാങ്ങിയത്.പൊക്കം കുറവായ ഞാന് അതില് കയറി ഇരുന്നു നോക്കി,</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഇതും വലിയ സൈക്കിളാണല്ലോ</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്ന്
ഗര്ജിച്ചു. ഇതിലും ചെറുത് ഇനി അമനു (4 yrs old) പറ്റുന്നതേ ഉള്ളൂ എന്ന്
ഷാനുക്ക അമര്ഷത്തോടെ (ലേഡീസ് സൈക്കിള് വാങ്ങിയ ദേഷ്യം) തിരിച്ച്
ഗര്ജിച്ചു , അതോടെ ഞാനടങ്ങി.സൈക്കിള് പഠനം കാറിനേക്കാളും
സ്കൂട്ടറിനേക്കാളും വന്പരാജയമായിരുന്നു.ഒരു ദിവസം എന്നെ പഠിപ്പിച്ച് കലി
കൊണ്ട ഷാനുക്ക എന്നെയും സൈക്കിളിനെയും എടുത്ത് വലിച്ചെറിഞ്ഞതിനാലും
ഭര്ത്താക്കന്മാര് എന്ന കണ്ട്രീസിന്റെ കൂടെ ഒരിക്കലും ഒരു വാഹനവും
പഠിക്കരുത്, അവര് നമ്മളെ ആക്ഷേപിക്കും എന്നെ ഉപദേശം മീന മാഡത്തിന്റെ
കയ്യില് നിന്നു കിട്ടുകയും ചെയ്തതിനാലും ഞാന് പഠനം നിര്ത്തി.ഷാനുക്ക
ദിവസവും ഓഫീസിലേക്ക് സൈക്കിളില് പോകും , ഇങ്ങനെ വേണം ആരോഗ്യം ഇപ്പൊഴെ
സംരക്ഷിക്കണമെന്നു പെനിസിലുപോലത്തെ ഷാനുക്കയെ നോക്കി അപ്പുറത്തെ വീട്ടില്
മുറ്റത്ത് 2 ഇന്നോവയുള്ള scientist ഞങ്ങളെ പ്രശംസിക്കും.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അതെ അതെ എന്നു വിനയാന്വിതരായി scientist കണ്മുന്നില്നിന്ന് മാറുന്ന നിമിഷം ഞങ്ങള് പൊട്ടിച്ചിരിക്കും.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> അതിനിടക്ക് ഒരത്ഭുതം സംഭവിച്ചു.<a href="http://entesaamraajyam.blogspot.in/2015/03/no-pain-no-gain.html"> രാജാവിനു </a>ബാംഗ്ലൂരില്
വെച്ച് നീന്താന് കഴിഞ്ഞപോലെ അളിയന്റെ സ്കൂട്ടര് പഠിക്കാന് വേണ്ടി
സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്ത ഷാനുക്ക ഒരു പോക്കു പോയി, നാഷണല് ഹൈവെയിലേക്ക്
അപ്രത്യക്ഷനായി, ബേജാറായ അളിയന് ഒരു കുടപോലുമെടുക്കാതെ, sunscreen lotion
പോലും തേക്കാന് നില്ക്കാതെ ഷാനുക്കയുടെ പിന്നാലെ കുതിച്ചോടിയെങ്കിലും
നിരാശനായി വേവാലാതി പൂണ്ട് ഒരു 20 മിനിറ്റിനുള്ളില് തിരിച്ചെത്തി. ഏകദേശം
ഒരു 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് എടീ എനിക്ക് വണ്ടി ഓടിക്കാനറിയാം
എന്നലറിക്കൊണ്ട് ഷാനുക്കയും തിരിച്ചെത്തി.അതോടെ ഷാനുക്കക്ക് സ്കൂട്ടര്
വാങ്ങാന് ആഗ്രഹം മുളപൊട്ടി, ഉടന് 22000 രൂപ കൊടുത്ത് ഒരു second hand
Activa വാങ്ങി. അന്ന് ആ വണ്ടിയുടെ പിന്നില് യാത്ര ചെയ്ത് ഞാന്
ക്രുതാര്ഥയാവുകയും ഇത്രയും ലാഭത്തില് നമുക്ക് ഒരു വണ്ടി കിട്ടിയല്ലോ, </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്താണു ദാസാ ഈ ബുദ്ധി മുന്നെ തോന്നാതിരുന്നത് എന്നു പരസ്പരം പ്രശംസിക്കുകയും ചെയ്തു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>
ഏകദേശം ഒരാഴ്ചക്കുള്ളില് തന്നെ activa യുടെ പൊട്ടും പൊടിയുമൊക്കെ ഇളകാന്
തുടങ്ങി. ഒരു ദിവസം ടെറസിന്റെ മുകളില് നിന്ന് ഡ്രെസ്സ്
ഉണക്കാനിടുകയായിരുന്ന എന്റെ സഹോദരി എടീ അതാ ഷാനൂ എന്നു പറഞ്ഞ് എന്നെ
അലറിവിളിച്ചു. എന്തത്യാപത്താണാവോ എന്നു വിചാരിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്
ടെറസ്സിലേക്കോടി. ഷാനുക്ക ഒരു വളവു തിരിഞ്ഞ് സ്കൂട്ടറില് വീട്ടിലേക്ക്
വരുന്ന രംഗമാണ് ഞങ്ങള് കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>വലിഞ്ഞു മുറുകിയിരിക്കുന്ന മുഖം, വില്ലുപോലെയുള്ള പുരികം, കത്തുന്ന കണ്ണുകള്,</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>പറക്കുന്ന
വണ്ടി, ഞങ്ങള് പട പട ഇടിക്കുന്ന ഹ്രുദയത്തോടെ ആ കാഴ്ച നോക്കിനിന്നു.
വണ്ടി മിന്നല് പോലെ വളവു തിരിഞ്ഞ് വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്ന്(ഗേറ്റ്
അടക്കാറില്ല) പോര്ച്ചിലെക്കു കുതിക്കുന്നു. പെട്ടെന്നൊരു ശബ്ദം. ഞങ്ങള്
ഡ്രെസ്സൊക്കെ അവിടെയിട്ട് താഴേക്കോടി. ഷാനുക്ക ഒരു സര്ക്കസ്സുകാരനെപ്പോലെ
അവിടെയുള്ള അമന്റെ കളിപ്പാട്ടങ്ങളും മറ്റു സാമഗ്രികളും
തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച് പോര്ച്ചിന്റെ തൂണില് കാല് ചവിട്ടി വണ്ടി നിര്ത്തി
വിജയശ്രീലാളിതനായി ഞങ്ങളെ നോക്കി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഇതെന്താണിത്ര സ്പീഡ്, ഞങ്ങള് അത്ഭുതപ്പെട്ടു</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>സ്പീഡൊന്നുമല്ല, ബ്രേക്ക് പോയതാ,</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഞങ്ങള് ഞെട്ടി, </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഇനി മുതല് ഈ വണ്ടി ഉപയോഗിക്കണ്ട.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഏയ്, അതൊന്നും കുഴപ്പമില്ല, ഇതിന്റെ ബ്രേക്ക് എപ്പൊഴും പോകുമല്ലൊ, ഞാന് വര്ക് ഷോപ്പില് കൊടുക്കുകയാ പതിവ്</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഞങ്ങള് വീണ്ടുംഞെട്ടി, അപ്പോള് റോഡില് വെച്ച് ബ്രേക്ക് പൊയാല്... സാബിറ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അതിനു പോസ്റ്റോ മതിലോ ഇല്ലാത്ത റോഡുണ്ടോ ഷാനുക്ക ഞങ്ങളെ പുച്ഛിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ഒരു ബിസിനസ്സുകാരനാവുക എന്ന അഭിലാഷമുള്ള ഷാനുക്ക ജോലി രാജിവെച്ച് ബിസിനസ്സ് ചെയ്താലോ എന്നെന്നോട് ചോദിക്കും. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്തു ബിസിനസ്സ് ചെയ്യും</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>കോഴിവളര്ത്തലായാലോ </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>മടിയനായ
ഷാനുക്ക കോഴിവളര്ത്തിയാലുണ്ടാകുന്ന ആപത്താലോചിച്ച് കിടുങ്ങിക്കൊണ്ട്
ഷാനുക്കയെ ആക്ഷേപിക്കാതെ ഞാന് നയത്തില് അതില് നിന്നു പിന്തിരിപ്പിക്കും</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>കോഴിപ്പനി വന്നു എല്ലാം ചത്ത് പോയാലോ</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്നാ മീന് വളര്ത്തിയാലോ, അലങ്കാരമല്സ്യം </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഹും,
സ്വന്തം വീട്ടില് 2 fish tank ഉണ്ട്, വീട് വാങ്ങുന്ന സമയത്ത് നിറച്ച്
വലിയ മീനുകളുണ്ടായിരുന്ന ടാങ്കുകളില് ഇപ്പൊ തേങ്ങയാണ് കൂട്ടി
ഇട്ടിരിക്കുന്നത് എന്നു മനസ്സിലാലോചിച്ച നിമിഷം നയമൊക്കെ നഷ്ടപെട്ട് ഞാന് "
അതും ചത്തുപോകും എന്നു പ്രതിവചിച്ചു."</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഇതു കേട്ട നിമിഷം ഷാനുക്ക എന്റെ മനസ്സിലിരുപ്പ് മനസ്സിലാക്കി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>നീ ഒരിക്കലും എന്നെ ബിസിനസ്സ് ചെയ്യാന് സമ്മതിക്കില്ല, നിന്റെ വാക്കാരു കേള്ക്കുന്നു എന്നക്രമാസക്തനായി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അയ്യോ കയ്യില്നിന്നുപോയോ എന്നു പേടിച്ച് ഞാന് അടുത്ത നയം പ്രയോഗിച്ചു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>നമുക്ക്
റബ്ബര്ഷീറ്റ് ബിസിനസ്സ് നടത്താം ( കല്യാണം കഴിഞ്ഞ സമയത്ത് ഷാനുക്ക
എന്നോട് പങ്കുവെച്ച ചില രഹസ്യങ്ങളില്പെട്ടതായിരുന്നു
റബ്ബര്ഷീറ്റിനെപറ്റിയുള്ളതും. ഷാനുക്ക പഠിപ്പെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടില്
തൂണുപോലെ നിക്കുന്ന കാലം. മക്കളെ ഒരു നിമിഷം വെറുതെ ഇരുത്തരുത്, അവരെ
മാടിനെപ്പോലെ പണിയെടുപ്പിക്കണമെന്ന പോളിസിയുള്ള ഷാനുക്കയുടെ ഉപ്പ ഉടന്
തന്റെ റബ്ബര് തോട്ടത്തിലെ വെട്ടുകാരനെ പറഞ്ഞുവിട്ടു. ആ ദൌത്യം ഷാനുക്കയെ
ഏല്പിച്ചു. റബ്ബര് വെട്ടുക മാത്രമല്ല അവിടത്തെ എല്ലാ മേക്കാടുപണിയും
ചെയ്യണം കൂടാതെ ഷീറ്റ് വിറ്റ് ക്രുത്യം പൈസ ഉപ്പ എന്ന പുരുഷസിംഹത്തെ
ഏല്പിക്കുകയും വേണം. റബ്ബര് വെട്ടുക, തീപ്പയര് സംരക്ഷണം, പോച്ച പറിക്കല്
ഇത്യാദി എല്ലാം ചെയ്തു കഴിയുമ്പോഴേക്കും വൈകുന്നേരമാകും. പൈസയെല്ലാം
ഉപ്പയെ ഏല്പിക്കുന്നതുകാരണം വട്ടച്ചിലവിനു പൈസയില്ലാതെ ഷാനുക്ക നട്ടം
തിരിഞ്ഞു. അതു കൊണ്ട് സ്വന്തം പറമ്പിലെ ഷീറ്റ് ( അത്യാവശ്യത്തിനുമാത്രം)
കട്ടുവിറ്റ് ഷാനുക്ക വട്ടച്ചിലവിനുള്ള പൈസ കണ്ടെത്തി. അതുകൊണ്ട് തന്നെ
റബ്ബര് ക്രുഷിയെക്കുറിച്ചും ഷീറ്റിനെക്കുറിച്ചും ഷാനുക്കക്ക് വള്ളിപുള്ളി
വിടാതെ അറിയാം.അതു കൊണ്ടാണ് ഞാനങ്ങനെ ഒരു പരാമര്ശം നടത്തിയത്.)</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>പോളണ്ടിനെപ്പറ്റി
ഒരക്ഷരം മിണ്ടരുത് എന്നു പറയുന്നതുപോലെ റബ്ബര് എന്നുകേട്ടാല്
ഷാനുക്കക്ക് തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആ ഇരുണ്ട കാലഘട്ടം ഓര്മ വരുന്നതിനാല്
തല്സമയം ബിസിനസ്സ് ചര്ച്ചകള് അവസാനിപ്പിച്ച് മണ്ടസ്കൂട്ടറില്
അവിടെനിന്നും നിഷ്ക്രമിച്ചു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>
എന്നുമെന്നും റിപ്പയറിങ് ചെയ്തുകൊണ്ട് activa ഞങ്ങളുടെ പൈസ
തിന്നുമുടിച്ചു.അന്നൊക്കെ ഒമ്പതുമണിക്ക് ഓഫീസിലെത്തേണ്ട ഞാന് 9.10 നു
വീട്ടില് നിന്നിറങ്ങും. 9.20 നു register എടുക്കുന്നതിനു മുമ്പ്
ഓഫീസിലെത്തണം. ഷാനുക്ക എന്നെയും ഒന്നരവയസ്സുള്ള ദവീനെയും വണ്ടിയിലിരുത്തി
വണ്ടി പറപ്പിക്കും, ഞങ്ങളുള്ളപ്പൊ ഇങ്ങനെ ഓടിക്കല്ലെ, ഷാനുക്ക
ഒറ്റക്കുള്ളപ്പോ ഇങനെ ഓടിച്ചോന്നു പറഞ്ഞു ഞാന് പിന്നിലിരുന്നു
കരയും.ഹമ്പടി ഇതു കേള്ക്കുന്ന ഷാനുക്ക ഒന്നുകൂടെ സ്പീഡ് കൂട്ടും.ആയിടക്ക്
എന്റെ റിസര്ച്ചാവശ്യത്തിനായി ഞങ്ങള് എറണാകുളം സൌത്തിലേക്ക് താമസം
മാറ്റി.പതിവുപോലെ ഞാനും ദവീനും ഷാനുക്കയുടെ കൂടെ വണ്ടിയില്
പോവുകയായിരുന്നു. തിയറിയില് expert ആയ ഞാന് ലൈസന്സില്ലാത്ത ഷാനുക്കയെ
പിന്നിലിരുന്നു നിരന്തരം ഉപദേശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. indicator ഇടൂ,
ഹോണടിക്കൂ എന്നൊക്കെ. ഇനി ഒരക്ഷരം മിണ്ടിപ്പോകരുത് എന്നു പറയുന്നതു വരെ
ഞാനിതു തുടരും.ഇടക്ക് വച്ച് വണ്ടി ഓഫായി. ഭാര്യയും കുട്ടിയുമായി പോകവേ
വണ്ടി നിന്നുപോയതില് അഭിമാനക്ഷതമേറ്റ ഷാനുക്ക (ഒട്ടും അപമാനമില്ലാതെ ഞാന്
പിന്നിലിരിക്കുകയാണ്)വണ്ടി സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്യാന് തീവ്രശ്രമം
നടത്തുകയാണ്</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>എന്തൊക്കെയോ അകത്തുനിന്ന് പൊടിയുന്ന ശബ്ദം</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അതെന്താ</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അതങ്ങനെയൊക്കെയാ ഷാനുക്കക്ക് ദേഷ്യം. അവസാനം മാനം കിട്ടി വണ്ടി സ്റ്റാര്ട്ടായി. പിന്നെയും ഉള്ളില് നിന്ന് എന്തൊക്കെയൊ ശബ്ദങ്ങള്</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അതൊന്നും
വകവെക്കാതെ ഞങ്ങള് മുന്നോട്ട് പോയി.അപ്പൊ അതാ അടുത്ത പ്രതിസന്ധി, റോഡ്
പൊളിച്ച് മെറ്റല് മാത്രം ഇട്ടിരിക്കുന്നു. പണ്ടേ ദുര്ബല പിന്നെ
ഗര്ഭിണിയും എന്ന മട്ടില് ഞങ്ങളുടെ വണ്ടി മുന്നോട്ട് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>അപ്പൊ
വീണ്ടും വണ്ടിയുടെ ഉള്ളില് നിന്നും ശബ്ദങ്ങള്.വണ്ടി ആകപ്പാടെ
കുലുങ്ങാന് തുടങ്ങി.വളരെപ്പതുക്കെ പോവുന്നവണ്ടി സ്ളോമോഷനില് വീഴാന്
പോവുകയാണ്.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>ഷാനുക്ക കാലുകുത്ത്, കുത്ത് എന്നലറുന്നുണ്ട്,
ഞാനൊന്നു കുത്തിയാല് വണ്ടി മറിയുന്നത് ഒഴിവാക്കാം. പക്ഷെ ഇത്തരം
ആപത്ഘട്ടങ്ങളില് ഞാനൊരിക്കലും ഉചിതമായി പ്രവര്ത്തിച്ച ചരിത്രമില്ല (പാവം
ദവീന് നടക്കാന് തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പെ ദിവസവും വീഴും. ഞാന് ആ ആ ആ
എന്നലറിക്കൊണ്ട് അവന് വീഴുന്നതും നോക്കി നില്ക്കുമെന്നല്ലാതെ ഇന്നുവരെ
രക്ഷിച്ചിട്ടില്ല.ഒരിക്കല് ഞാന് അവനു കുറുക്കും കൊടുത്തുകൊണ്ട്
സിറ്റൌട്ടില് നില്ക്കുകയാണ്. എന്തൊ കുരുത്തക്കേടൊപ്പിച്ച അവനു
സ്റ്റെപ്പിലൂടെ മുറ്റത്തേക്കു വീഴുന്നു. ഞാന് പതിവുപോലെ ആ ആ ആ
എന്നലറിക്കൊണ്ടു കയ്യിലുള്ള സ്പൂണ് വിടാതെ അതിനെന്തെങ്കിലും
സംഭവിച്ചാലോഎന്ന മട്ടില് തുള്ളിക്കോണ്ട് നില്ക്കുന്നു. കുറെ അകലെ
മുറ്റമടിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന 64 കാരിയായ ഉമ്മ എന്റെ അലര്ച്ച കേള്ക്കുകയും
ചൂലു വലിച്ചെറിഞ്ഞ് പറന്നുവന്നു കുട്ടി രണ്ടാമത്തെ
സ്റ്റെപ്പിലെത്തിയപ്പൊഴെക്കും താഴെയുള്ള കല്ലില്തട്ടാതെ പുഷ്പം പോലെ
വാരിയെടുക്കുകയും ചെയ്തു). എന്തോ സംഭവിക്കാന് പോകുന്നു എന്നു മനസ്സിലാകിയ
ഞാന് കാലുകുത്തുന്നതിനുപകരം, പെഡല്സ്റ്റാന്ഡില് കാലു
അമര്ത്തിപ്പിടിച്ചു.ഞാന് ഒരിക്കലും കാലുകുത്തില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ
ഷാനുക്ക വണ്ടി വീഴാതിരിക്കാന് കഠിനമായി പ്രയത്നിച്ച് മുട്ടുകാലില് വണ്ടി
താങ്ങി നിര്ത്തി.പതുക്കെ വളരെ പതുക്കെ ഞാനും ദവീനും റോഡിലേക്ക് നിരങ്ങി
വീണു. ചുരിദാറില് ഒരു ചെളി പോലും ആവാത്ത ഞാന് ചിരിച്ചോണ്ട്
ചാടിഎഴുന്നേറ്റ് അലറിക്കരയുന്ന ദവീനെ എടുത്തു.(അവന് കെട്ടിയിരുന്ന pampers
ഒന്നു മാറിപ്പോയതൊഴിച്ചാല് ഒരു കുന്തവും പറ്റാത്ത അവന് മെറ്റലില്
ഇരുന്നുകൊണ്ട് വെറുതെ അലറി നാട്ടുകാരെ വിളിച്ചു കൂട്ടുകയായിരുന്നു).ഇത്
ചെറിയ അപകടമായിരുന്നെങ്കിലും അവന്റെ കരച്ചില് കേട്ട് കടന്നുപോയ എല്ലാ
വണ്ടികളും തിരിച്ചോടിവന്നു. എല്ലാ പാവം മനുഷ്യരും കൂടി
ഞങ്ങളെആശ്വസിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി, ആരൊക്കെയൊ മറിഞ്ഞ വണ്ടി
നേരെയാക്കിവെച്ചു.ഒരു പാവം മനുഷ്യന് എന്റെ ബാഗ് വാങ്ങിപ്പിടിച്ച് ഒന്നും
പറ്റാത്ത എന്നോട്, പേടിക്കരുത് സാരമില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു
കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.ഞാനാണെങ്കില് സന്ദര്ഭത്തിന്റെ ഗൌരവം മനസ്സിലാക്കി
ദുഃഖിതയായി നിന്നു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ഇതിനിടക്ക് ആരോ
ഷാനുക്കയോട് പാന്റ്റ് കീറിപ്പോയല്ലോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടു. ഞാന്
നോക്കുമ്പോള് മുട്ടിനു താഴെ പാന്റില്ല. ഒന്നു കൂടി സൂക്ഷിച്ചു
നോക്കിയപ്പോഴതാ മുട്ടിന്മേല് വലിയ ഒരു മെറ്റല് കഷ്ണത്തിന്റെ
ആക്രുതിയില് എല്ലാം അടര്ന്നുപോയി വെള്ളക്കളറിലിരിക്കുന്നു.സ്കൂട്ടറിന്റെ
വെയിറ്റും കൂടാതെ ഞങ്ങളുടെ 50+10 കിലോയും ഒരു മുട്ടുകാലില്
താങ്ങിയപ്പോള് പറ്റിയതായിരുന്നു അത്. ഉടന് ആളുകള് ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷ
പിടിച്ച് ഞങ്ങളെ ആശുപത്രിയിലേക്ക് വിട്ടു. ligament നു ചെറിയ പരിക്കും
എട്ടു സ്റ്റിച്ചും ഒക്കെയായി ഞങ്ങള് അന്നു രാത്രി വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങി.
എന്തായാലും അന്നു കാലുകുത്താത്തതിന്റെ ശിക്ഷ എനിക്കു ഒരു ബക്കറ്റിന്റെ
രൂപത്തില് കിട്ടി.ആ ബക്കറ്റും പിടിച്ച് ഒരു പത്തു ദിവസം ഞാന് ബെഡ്റൂമിനും
ടോയ്ലറ്റിനും ഇടക്കു നടക്കേണ്ടി വന്നു. ഏകദേശം ഒരു മാസത്തെ റെസ്റ്റിനു
ശേഷം (ligament നു പരിക്കു പറ്റിയതിനാല്)ഷാനുക്ക വീണ്ടും activa യുമായി
റോഡിലിറങ്ങി. വീണ്ടും ബ്രേക്ക് പോയി, തല്സമയം റോഡില് പോസ്റ്റുകളും
മതിലും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാല് ബേജാറായ ഷാനുക്ക കുറെ ദൂരം ഒരു വാണം കണക്കെ
മുന്നോട്ട് പോയശേഷം വണ്ടി ഒരു മെറ്റല് കൂനയിലേക്ക് ഓടിച്ചുകേറ്റി
മറിച്ചിട്ടു. അന്നു രാത്രി തന്നെ മഹാനായ ആക്ടീവയെ വന്തുകക്കു (എന്നു
ഷാനുക്ക പറയുന്നു)കൂട്ടുകാരനു കൈമാറി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b>വഴക്കുപക്ഷിയില് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പോസ്റ്റ്</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><a href="http://vazhakkupakshi.blogspot.in/2015/08/blog-post_3.html">സ്കൂട്ടര്</a></b> </h3>
<br /></div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-47372179031744914442015-04-12T09:54:00.001-07:002016-01-07T22:52:46.727-08:00പല്ലു<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
സര്ക്കാരിന്റെ പന്ചവല്സരപദ്ധതിപോലെ ഏകദേശം അന്ചു വര്ഷമെടുത്തുകൊണ്ടാണു എന്റെ പല്ലിനു കമ്പിയിടല് പൂര്ത്തിയായത്.എനിക്കു ഒരു 20 വയസ്സായപ്പോള്മുതല് നാട്ടുകാരും വീട്ടുകാരും എന്നെ കര്ശനപരിശോധനക്ക് വിധേയമാക്കാന് തുടങ്ങി, ഒടുക്കം അവര് ആ സത്യം കണ്ടുപിടിച്ചു, (വല്ല കടംകഥക്ക് ഉത്തരം കണ്ടു പിടിച്ചപോലെ)എന്റെ പല്ലു സ്വല്പം പൊന്തിയിട്ടാണ്. ആ ഒറ്റക്കുറവു പരിഹരിച്ചാല്മതി, ഞാന് സുന്ദരിയാവും എന്നമട്ടിലായി എല്ലാരുടെയും സംസാരം.ആ സമയത്ത് ഞാന് പഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, വീട്ടുകാരുടെ പൈസ കൊണ്ട് പഠിക്കുന്നു, അതിന്നിടക്ക് സൌന്ദര്യം വര്ധിപ്പിക്കാനുള്ള പൈസ ചോദിക്കുകയല്ലെ, ഒരിക്കലുമില്ല, പോരാത്തതിനു ഞാനൊരു ചെറുകിട ബുദ്ധിജീവി ചമഞ്ഞ് നടക്കുകയാണ്, എനിക്കു സൌന്ദര്യബോധം പോയിട്ട് ബോധം തന്നെയുണ്ട് എന്നവര് കരുതുന്നില്ല, വെറുതെ എന്തിനു ഉള്ള വില കളയണം അവസാനം പൈസയും കിട്ടില്ല, ഉള്ള മാനവും പോവും.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അങ്ങനെ പഠിത്തം കഴിഞ്ഞു, ജോലിക്കു കയറി, തുച്ഛമായ ശമ്പളം, അതും കഴിഞ്ഞ് IIM Kozhikode ല് trainy ആയി കയറി, പേരൊക്കെ വലിയ പേരാന്നേ ഉള്ളൂ.അതിലും തുച്ഛമായ സ്റ്റൈപ്പന്റ്. IIM digital library ല് ജോലി നോക്കിയിരുന്ന ടിങ്കു ഉണ്ട്,അവനാണു digital camera യുടെ custodian.ടിങ്കുവിനും ഞങ്ങള്ക്കും ഒറ്റ ജോലിയേ ഉള്ളൂ, ഫോട്ടോ എടുക്കുക. ആരെങ്കിലും ഒരാള് പുതിയ ഡ്രെസ്സിട്ടുവന്നാല് ഉടന്, എവിടെ ടിങ്കു, വിളിയവനെ. പിന്നെ ഫോട്ടോ എടുപ്പിന്റെ ഒരു മേളമാണ്.ഞാന്, സീന, ചിത്ര. പിന്നെ സീന, ചിത്ര, ടിങ്കു,. പിന്നെ ഞന് സീന, ടിങ്കു.അവിടെ teaching assistant ആയി ജോലി നോക്കുന്ന ആറടി ലക്ഷ്മി ഉണ്ട്,ഞങ്ങടെ റൂംമേറ്റ് അവള്ക്ക് ക്ളാസ്സൊന്നുമില്ലെങ്കില് ഒരു കൊടിമരം പോലെ ഒരറ്റത്ത് അവളും ഫോട്ടോവില് കാണും. ഇങ്ങനെ ഒരു പത്തുപത്തര വരെ ഫോട്ടോ എടുക്കും. അതിനു ശേഷമേ ഞങ്ങള് ജോലിയെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുകപോലുമുള്ളൂ. ഈ ഫോട്ടൊ ഒക്കെ public folder ല് share ചെയ്ത് ബിജു സാര്, ജോഷിസാര് മാഡംസ് തുടങ്ങിയവരെക്കൂടി പീഡിപ്പിച്ചാലെ ഞങ്ങള്ക്കു സമാധാനമാകൂ (അന്നു facebook ഒന്നും ഇറങ്ങിയിട്ടില്ല).ഇങ്ങനെ എല്ലാ ഫോട്ടോയും അപഗ്രഥിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പൊ എനിക്കും ആ സത്യം മനസ്സിലായി എന്റെ പല്ലു അല്പം പൊങ്ങിയിട്ടാണ്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ട്രൈനിംങ്ങ് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും എനിക്കു cusat ല് ജോലികിട്ടി. പല്ലിനു കമ്പിയിടുക തന്നെ, ആ പ്രാവശ്യം വീട്ടില് പോയപ്പോള് ഞാന് ഉപ്പയെയും കൂട്ടി പല്ലുഡോക്റ്ററെ കാണാന് പോയി. അവിടെ കയറിചെന്നപ്പോള് ഡോക്റ്റര് അകത്താണ്.ഏതോ നിര്ഭാഗ്യവാന്റെ പല്ലും പറിച്ചോണ്ടിരിക്കുകയാണ്.സന്ദര്ശകറൂമില് ഒരു വലിയ ഫോട്ടോ ഫ്രെയിം ചെയ്ത് തൂക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഒരാള് സ്യൂട്ടുമിട്ട് എന്തോ ആലോചിച്ചോണ്ട് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഫോട്ടോ. ഇതാരാണപ്പ, Father of dental surgery ആണോ ആ ആരെങ്കിലുമായിക്കോട്ടെ, എനിക്കിപ്പൊ എന്റെ പല്ലു താഴ്ന്ന് സുന്ദരിയായി മാറിയാമതി.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ ഡോക്റ്റര് പുറത്തുവന്നു, വേറെ ആരുമല്ല, Father of dental surgery തന്നെ. സ്വന്തം ഫോട്ടോയാണപ്പോ കെട്ടിത്തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നത്, കൊള്ളാം, ഞാന് മനസ്സില് പറഞ്ഞു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്റെ വായ നോക്കിക്കോണ്ട് ഡോക്റ്റര് പറഞ്ഞു. നാലു പല്ലു പറിക്കണം.ഞാന് ഞെട്ടി. കാരണം അല്ലെങ്കിലേ എന്റെ രണ്ടു പല്ലു കേടാണ്, മറ്റൊന്നിന് ധര്മയോഗത്തില്......വര്ണ്യത്തിലാശങ്കയായിട്ട് ഉണ്ടൊ ഇല്ലയോ എന്ന മട്ടിലാണ് രണ്ടെണ്ണം നിക്കുന്നത്., നാലെണ്ണം കൂടി പോയാല് വായ ആളൊഴിഞ്ഞ കമ്പാര്ട്ട്മെന്ര് പോലെയാകും. ഞാനീ ആശങ്ക ഡോക്റ്ററുമായി പങ്കുവെച്ചെങ്കിലും ഡോക്റ്റര് ഉറച്ചു നിന്നു, പ്രായം കൂടുന്തോറും കമ്പിയിട്ടാലും പല്ലു താഴ്ന്നില്ലെന്നു വരും. ഇപ്പൊ എത്ര വയസ്സായി, ഉപ്പ എന്റെ വയസ്സു കൂട്ടിപ്പറയുന്നതിനു മുമ്പെ ഞാന് ഉള്ളതില് നിന്നു ഒരു വയസ്സു കുറച്ചു പറഞ്ഞു. (ഉപ്പ അങ്ങനെയാണ്, വയസ്സു കൂട്ടിയെ പറയൂ, ഉമ്മയാണെങ്കില് നേരെ തിരിച്ചും, ഉമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് പത്തു വയസ്സു കുറച്ചെ പറയൂ, എന്നെ ബാലികയാക്കി മാറ്റിയേനെ).</h3>
<h3 style="text-align: left;">
കുറച്ചു പറഞ്ഞിട്ടൊന്നും കാര്യമുണ്ടായില്ല. ഡോക്ടറുടെ അഭിപ്രായത്തില് സമയം വളരെ അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു.ഒരു നിമിഷം പോലും കളയാതെ ഡോക്ടര് എന്റെ പല്ലെടുക്കാന് തുടങ്ങി. ഒന്ന്, രണ്ട്, മൂന്ന് ഡോക്ടര് നീട്ടിത്തന്ന പാത്രത്തിലേക്ക് ക്ടിം, ക്ടിം, ക്ടിം എന്ന് ഞാനെന്റെ മൂന്ന് പല്ലുകള് തുപ്പിക്കൊടുത്തു. നാലാമത്തെ പല്ലായപ്പോഴേക്കും ഡോക്ടര് ക്ഷീണിച്ചു, ഫാന് കൂട്ടിയിട്ടു. എന്തൊക്കെയോ സാധനങ്ങളെടുത്തു തട്ടുകയും മുട്ടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്, എന്നിട്ടും നാലാമത്തെ പല്ലിളകുന്നില്ല.ഞാനാണെങ്കില് മൂന്നലര്ച്ച കഴിഞ്ഞ് തളര്ന്നിരിക്കുകയാണ്. സമയമാകുമ്പോള് അലറാം എന്നു കരുതി, അവസാനം ഡോക്ടര് ചുറ്റിക പോലത്തെ ഒരു സാധനമെടുത്ത് എന്റെ ഇളകാത്ത പല്ലിനെ ഒറ്റടി, ശേഷം ഒറ്റ വലി, പശ്ചാത്തല സംഗീതമായി എന്റെ അലര്ച്ചയും. അങ്ങനെ നാലാമത്തെ പല്ലും വീണു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
വിയര്ത്തു കുളിച്ച ഡോക്ടര് ഒരു കെട്ട് പഞ്ഞി എടുത്ത് എന്റെ വായില് കുത്തിതിരുകി, ഇനി ശബ്ദിക്കരുത് എന്ന മട്ടില്.വീട്ടിലെത്തിയ എന്നെ കണ്ട് ഉമ്മ പേടിച്ചു, നാലു പല്ലെടുക്കാന് വേണ്ടി നടത്തിയ കഠോര തരിപ്പിക്കല് കാരണം കോടിപ്പോയ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഉമ്മ ചോദിച്ചു,</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്തു പറ്റി മകളേ....</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
പല്ലെടുത്തു ഉപ്പ മറുപടി പറഞ്ഞു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എത്രെണ്ണം?</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
സാബിറ(എന്റെ സഹോദരി) ഉപ്പയെ question ചെയ്യാന് തുടങ്ങി,</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഉപ്പ കുടുങ്ങി, പാവം ഉപ്പക്ക് എണ്ണം കൂടി പിടി കിട്ടിയിട്ടില്ല.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഞാന് നാല് വിരല് പൊക്കിക്കാണിച്ചു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
നാലെണ്ണമോ!!</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ങളെന്താണ് മന്സ്യാ കുട്ടീനെ കൊല്ലാന് കൊണ്ടു പോയതാണോന്ന് പറഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഉമ്മ എനിക്ക് ചോര് വിളമ്പിത്തന്നു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ചോര് കണ്ട് എനിക്കും കരച്ചില് വന്നു. (വിശന്നിട്ട്)</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്തെങ്കിലും തിന്നാന് പറ്റോ, ഞാന് കട്ടിലില് കിടപ്പായി, ഇടക്കിടക്ക് എഴുന്നേറ്റ് പോയി വാഷ്ബേസിനില് രക്തം തുപ്പും.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അങ്ങനെ രാത്രിയായി, ഒരുവിധം സംസാരിക്കാറായപ്പോള് ഞാനെന്റെ സുഹ്രുത്ത് പ്രമോദിനെ ഫോണില് വിളിച്ചു.അവന് dental college - ല് librarian ആണെങ്കിലും സംസര്ഗം കൊണ്ട് ഒരു പല്ലുഡോക്ടറെപ്പോലെത്തന്നെയാണ്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
നിനക്കതിനുമാത്രം പൊക്കമുണ്ടോ കമ്പിയിടാന് മാത്രം. അവനു അത്ഭുതം</h3>
<h3 style="text-align: left;">
പൊങ്ങിയിട്ടാണെന്ന കാര്യത്തില് സംശയമൊന്നുമില്ല, എനിക്കു പ്രാന്തു വന്നു, ഇക്കാലമത്രയും പല്ലു പൊന്തിയിട്ടാണേന്ന് നാട്ടാരു മുഴുവന് നിലവിളിച്ചിട്ടിനി നാലു പല്ലുപോയിട്ടാ. നാലു പല്ലോ, എല്ലാം കൂടി ഒറ്റ ദിവസമെടുത്തെന്നൊ</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അങ്ങനെ ഒറ്റദിവസം കൊണ്ട് എടുക്കരുതെന്നും, പിന്നെ പല്ലു വളരെ പൊങ്ങിയവര്ക്കേ നാലെണ്ണമൊക്കെ എടുക്കാറുള്ളൂവെന്നും അല്ലാത്തവര്ക്ക് രണ്ടെണ്ണം എടുത്താലും മതിയാകുമെന്നുമെന്നും ഉത്ബോധിപ്പിച്ച ശേഷം അവന് ചോദിച്ചു, അയാള് BDS ആണൊ അതൊ MDS ആണൊ</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്ത് BDS, MDS</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഞാനതൊന്നും നോക്കിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അവസാനം കമ്പി പല്ലില് വീണു.ആ നാളുകളില് അനുഭവിക്കുന്ന വേദന, ഇതു വായിക്കുന്നവരില് കമ്പിയിട്ടവരാരും മറക്കില്ല. കൂടാതെ ഡോക്ടര് BDS ആണെന്നും മനസ്സിലായി.മാസത്തിലൊരിക്കല് കമ്പി മുറുക്കണമെന്നാണ്. ആ മുറുക്കിയ ദിവസങ്ങളിലെ വേദനയും കൂടാതെ നാലു പല്ലു കളഞ്ഞ പാതകി എന്ന ചിന്തയും കാരണം എനിക്കു ഡോക്ടറെ കാണുന്നതേ ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു.ഒരിക്കല് മുറുക്കാന് പോയപ്പോള് ഞാനൊരു നിര്ഭാഗ്യവതിയെ കണ്ടുമുട്ടി. മുന്വശത്തെ 2 പല്ലുകളിലൊന്നു മാത്രം താഴത്തേക്ക് നീണ്ടിരിക്കുന്നു. അതു മാറ്റാനാണോ കമ്പിയിട്ടതെന്നു ആരാഞ്ഞപ്പോള് കിട്ടിയ മറുപടി എന്റെ ഹ്രുദയം തകര്ക്കുന്നതായിരുന്നു.പല്ലു പൊങ്ങിയതിനാ കമ്പിയിട്ടത്, ഡോക്ടര് മുറുക്കിയിട്ടാ ഇങ്ങനെയായത്, ഇനി അതു ശരിയാക്കിത്തരാമെന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നായിരുന്നു ആ നിഷ്കളങ്കയുടെ മറുപടി. അതിനു ശേഷം ഉറക്കത്തില് ഞാനീ കുട്ടിയുടെ മുഖം കണ്ട് ഞെട്ടി ഉണരുകയും എന്റെ പല്ലെങ്ങാനും ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ടോന്ന് തൊട്ടു നോക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.അങ്ങനെ ഒരു വര്ഷം പിന്നിട്ടു. ഒരു വര്ഷത്തിനുള്ളില് കമ്പി ഊരാമെന്നാണ് ഡോക്ടര് പറഞ്ഞിരുന്നത്. ഡോക്ടര് ഒരു തവണ മുറുക്കുമ്പോള് എല്ലാ പല്ലും കൂടെ ഒരു കോണിലേക്കു പോകും, അടുത്ത തവണ മുറുക്കുമ്പോള് അങ്ങേ അറ്റത്തേക്ക് പോകും, അങ്ങനെ പല്ലു കിടന്നു ഓടിക്കളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഒരുവിധം stern ആകുമ്പോള് ഞാന് ഡോക്ടറോട് കമ്പി ഊരാന് കെന്ചും. അപ്പൊ ഡോക്ടര് നാലു പല്ലെടുത്ത സ്ഥലം തൊട്ടു കാണിച്ചിട്ട് പറയും, ഈ gap ഒക്കെ fillചെയ്താലെ ഊരാന് പറ്റൂന്ന്. ആ gap ഒക്കെ fill ചെയ്യണമെങ്കില് ഇനിയെത്ര കാതം പിന്നിടണമാവോന്ന് ഞാന് മനസ്സില് പറയും.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ആയിടക്കാണ് എന്റെ കല്യാണം തീരുമാനിച്ചത്, കല്യാണചെക്കനും ഞാനും തുല്യദുഃഖിതരായിരുന്നു, കാരണം വായില് കമ്പി. എങ്ങനെയെങ്കിലും വായിലെ കമ്പി ഒന്നു വലിച്ചെറിഞ്ഞ് കല്യാണ ആല്ബത്തില്കമ്പിയില്ലാതെ നിന്നു മാനം കാക്കണമെന്നു ഞങ്ങള് ഫോണിലൂടെ തീരുമാനിച്ചു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എറണാകുളത്താണു രണ്ടു പേരും താമസമെങ്കിലും പെണ്ണു കാണലിനു ശേഷം ഞങ്ങള് പരസ്പരം കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.കലൂര്സ്റ്റാന്ഡില് കാത്തു നിക്കാം എന്നാണ് ഷാനുക്ക പറഞ്ഞിരുന്നത്.കണ്മുന്നില് ആള് വന്നു നിന്നാലും തിരയുന്ന ശീലമുള്ളതുകൊണ്ട് ഞാന് നേരെ ഫോണെടുത്തു വിളിച്ചു. ഞാനിതാ നിന്റെ മുന്നില് എന്ന ഗര്ജനം കേട്ടു നോക്കിയപ്പോളതാ ഒരാളു മുന്നില് നില്ക്കുന്നു.മുട്ടുവരെയുള്ള ഷര്ട്ട്,(അതെന്താണെന്നു പിന്നീടു മനസ്സിലായി , ബ്രാന്റഡേ ധരിക്കൂ, നാല്പത്തിനാലോ അമ്പതോ എന്തുമാവട്ടെ ബ്രാന്റഡ് ആയിരിക്കണം, 38 ഇടേണ്ട ആളാണ് ഈ അക്രമം കാണിച്ചു നിക്കുന്നത്.), ഫുള്കൈ, അതിലൊന്നു മടക്കിയിട്ടുണ്ട്, അടുത്തത് മടക്കുമ്പോഴേക്കും മടി ബാധിച്ചു എന്നു തോന്നുന്നു.ഷര്ട്ട് തേച്ചിട്ടില്ലാന്നു പോട്ടെ, കഴുകിയൊ എന്നത് സംശയം. പോക്കറ്റിലെന്തൊക്കെയൊ കുത്തി നിറച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.ഇനി നാരങ്ങയാണോ, അല്ല പിന്നെ.എന്റെ കണ്ണുകള് പതുക്കെ പാന്റിലേക്കു വീണു.എന്തായാലും ഷര്ട്ടിന്റെ ഇറക്കക്കൂടുതല് പാന്റില് പരിഹരിച്ചിരിക്കുന്നു.പാന്റിന്റെ രണ്ടു പോക്കറ്റുകളെയും വെറുതെ വിട്ടിട്ടില്ല.ഒരു ബാഗില് വെക്കേണ്ട വസ്തുവഹകള് അവനവന്റെ ദേഹത്ത് ഉള്ക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന് ചുരുക്കം.തലമുടി ചീകിയിട്ട് ക്രുത്യം ഒരു മാസമായിക്കാണും, അത്ര സൂക്ഷ്മമായി പറായാന് കാരണം ഒരു മാസം മുമ്പാണ് എന്നെ പെണ്ണു കാണാന് വന്നത്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ബ്ളോക്കുണ്ടായിരുന്നോ?</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അതു ചോദിച്ചപ്പോള് തലമുടിയിലും മീശയിലും പിന്നെ ശ്മശ്രുക്കളിലും പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന ധൂളികള് എന്റെ ദേഹത്ത് ശക്തിയായി പതിച്ചു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഞാന് പെട്ടെന്നു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല</h3>
<h3 style="text-align: left;">
നാണവും കീണവുമൊന്നുമല്ല കെട്ടോ, ഞാനാലോചിക്കുകയായിരുന്നു.പെണ്ണുകാണലിന്റന്നു കണ്ടപ്പോ ഇങ്ങനെയല്ലായിരുന്നല്ലൊ. ഈ കാര്യം അന്നു രാത്രി ഞാന് തനൂജ മാഡത്തോട് പറഞ്ഞപ്പോള് മാഡം എന്നെ ഓടിച്ചു വിട്ടു.പിന്നേ, പറയണാളെ എന്തൊരു ചന്തമാണേയ് എന്നും പറഞ്ഞ്.അതിന്റെ ഗുട്ടന്സ് ഷാനുക്ക പിന്നീട് പറഞ്ഞു തന്നു. പെണ്ണു കാണലിന്റെ തലേന്ന് രത്രി ഷാനുക്ക നോക്കിയപ്പോള് ഒറ്റ ഷര്ട്ടും കഴുകിയിട്ടില്ലത്രെ. അപ്പൊ ഉടന് കൂട്ടുകാരന്റെ കട രാത്രി തുറപ്പിച്ചു, ഇരുട്ടായതുകൊണ്ടോ എന്തോ വലുപ്പം കുറഞ്ഞ ഒരു ഷര്ട്ടാണു കയ്യില് കിട്ടിയത്.പോരാത്തതിനു ബ്രാന്റഡുമല്ല, പിന്നെ കട്ടിങും ഷേവിങുമൊക്കെ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.അതാണ് കാര്യം. പെണ്ണു കാണാന് വന്നപ്പോഴെ ഞാന് നോക്കിയിരുന്നു, പാന്റിനെന്ന്തോ കുഴപ്പമുണ്ടല്ലോന്ന്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഷാനുക്കയും എന്നെ കണ്ട് ഞെട്ടി നിക്കുകയാണ്. കാരണം എന്നെ കണ്ട് ഉമ്മ ഒക്കെ നെഞ്ഞത്തടിച്ചു കരയും, ഞാന് നേരെ നടക്കുന്നില്ലേ, ഒരുങ്ങുന്നില്ലേന്നു പറഞ്ഞ്. അതുകൊണ്ട് ഞാന് കരുതിക്കൂട്ടി വെള്ളച്ചുരിദാറുമിട്ടോണ്ട് മേക്കപ്പുമിട്ട് ചെന്നിരിക്കുകയാണ്.ഇനി അതിന്റെ ഒരു കുറവു വേണ്ട. അതു പക്ഷെ സ്ഥിരം മുണ്ടൂടുക്കുന്നയാള് ഒരു സുപ്രഭാതത്തില് പാന്റിട്ടാല് എങ്ങനെയിരിക്കും?, അതുപോലെയായിരുന്നു.അന്നു കണ്ടതിന്റെ ആഘാതത്തില് ഷാനുക്ക ഇന്നുവരെ ആ വെള്ളച്ചുരിദാറിടാന് സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല.അങ്ങനെ ഞങ്ങള് ഡോക്റ്ററെ കണ്ടു, രണ്ടു പേരുടെയും വായിലെ കമ്പി നീക്കം ചെയ്യപ്പെട്ടു.ആല്ബത്തില് കമ്പിയില്ലാതെ നിന്ന് ഞങ്ങള് മാനം നേടുകയും ചെയ്തു.പക്ഷെ എന്റെ close up ഫോട്ടൊ വരുമ്പോള് കാണുന്നവര് ആല്ബത്തില് നിന്ന് കണ്ണെടുത്ത് ചോദിക്കും </h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഏ രണ്ടു പല്ലില്ലേ എന്ന്,</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അപ്പൊ ഞാനൊരു ചിരി ചിരിക്കും, അതൊടെ അവര്ക്ക് മനസ്സിലാകും, രണ്ടല്ല നാലു പല്ലില്ലെന്നു.ഷാനുക്കയുടെ ഡോക്ടര് പല്ലൊന്നും പറിക്കാതിരുന്ന കാരണം ഈ പ്രശ്നം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.അതോടെ ഞങ്ങള് വിരുന്നുകളൊക്കെ കഴിഞ്ഞ ശേഷം ( അവരു കൂടി അറിഞ്ഞോട്ടെ നാലു പല്ലില്ലാത്ത കാര്യം) വീണ്ടും കമ്പിയിടാന് തീരുമാനിച്ചു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ആയിടക്കാണ് എന്റെ മൂത്ത അളിയന് MBA പരീക്ഷ എഴുതാന് എറണാകുളത്തു വരുന്നത്. Airforce ല് ജോലിചെയ്യുന്ന അളിയന് വളരെ ചിട്ടയും അച്ചടക്കവും ഉള്ള അധ്വാനിയായആളാണ്. മടിച്ചിയായ എന്നെ കയ്യില്കിട്ടിയാല് ഉടന് ജോലി ചെയ്യിപ്പിക്കുകയും ചിട്ട പഠിപ്പിക്കുകയുമായിരുന്നു ആളിയന്റെ hobby . അന്നൊക്കെ ഞാന് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്, ഇതു പോലെ ചിട്ടയുള്ള ആളെയാണു എനിക്കു കിട്ടുന്നതെങ്കില് സയനൈഡ് കുടിച്ചു മരിച്ചോളാമെന്ന്.അതു വേണ്ടിവന്നില്ല, ചിട്ട അടുത്തു കൂടെ പോയിട്ടില്ലാത്ത ആദര്ശത്തിന്റെ ആള്രൂപം എന്നൊക്കെ പറയുന്നതുപോലെ മടിയുടെ ആള്രൂപമായ ഷാനുക്കയും ഞാനും താമസിക്കുന്നിടത്തേക്കാണ് അളിയന്റെ കടന്നു വരവ്.ഒറ്റനോട്ടത്തിലെ അളിയനു മനസ്സിലായി, പാചകം പോയിട്ട് അടുക്കളയില് വെള്ളം പോലും ചൂടാക്കുന്നില്ല എന്ന്.അതിന് ഒരു മാസം മുമ്പ് എന്റെ ഉമ്മ വന്നു നിന്ന് എന്നെ പാചകം പഠിപ്പിക്കാന് നോക്കിയെങ്കിലുംഎനിക്കു theory പറഞ്ഞു തന്നാ മതി, practical class വേണ്ട എന്നു ഗര്ജിച്ച കാരണം ഉമ്മ പഠിപ്പിക്കല് മതിയാക്കി തിരിച്ചുപോയിരുന്നു.ഒട്ടും സമയം കളയാതെ അളിയന് എന്നെ പാചകം പഠിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി(ഉമ്മമാരോട് തട്ടിക്കയറുന്നതുപോലെ അളിയനോട് പറ്റില്ലല്ലൊ, അതുകൊണ്ട് ഞാന് പന്ചപുചഛമടക്കി നിക്കുകയാണ്). Marine fish, fresh water fish ഇവ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം , ഇവ വറുക്കാന് വേണ്ടി മസാല പുരട്ടുന്നതെങ്ങനെ?, ഉപ്പ് marine fish ല് സ്വതവേ ഉണ്ടായിരിക്കും, fresh water fish ല് അങ്ങനെയല്ല. ഏത് കറിക്കും ഒരു സ്പൂണ് മുളകുപോറ്റിയിട്ടാല് മല്ലിപ്പൊടി 2 സ്പൂണ് ഇടണം, Pressure cooker അടക്കുന്നതെങ്ങനെ, 90 ഡിഗ്രിയില് അടപ്പു പിടിച്ചിട്ടു വേണം അടക്കാന്., ചോറു വാര്ക്കുമ്പോള് ചോറു താഴെപ്പോകുക എന്ന അവസ്ഥ സംജാതമാകാതിരിക്കാന് കൈക്കൊള്ളേണ്ട കാര്യങ്ങളെന്തൊക്കെയാണ് തുടങ്ങി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അളിയന് പട്ടാളച്ചിട്ടയില് ആ ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു. സത്യത്തില് അളിയന് പരീക്ഷ എഴുതാനാണോ, അതൊ എന്നെ പഠിപ്പിക്കാനാണോ ലീവ് എടുത്തു വന്നിരിക്കുന്നതെന്ന്, ഒരുവേള ഞാന് സംശയിച്ചുപോയി.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അങ്ങനെ പല്ലിനു രണ്ടാമതും കമ്പിയിടാന് തീരുമാനമായി.ഇനി ചതി പറ്റരുതല്ലോ, നല്ല സ്ഥലത്തു തന്നെ പൊയ്ക്കളയാം, ഞാന് പ്രമോദിനെ ഫോണ് വിളിച്ചു.അവന്റെ dental college ലെ ഡോക്റ്ററെ കാണാന് തീരുമാനിച്ചു, വീണ്ടും കമ്പി എന്റെ വായില് കയറി.പക്ഷെ ഇതിനിടക്ക് വര്ണ്ണ്യത്തിലാശങ്കയായി ഇരിക്കുന്ന എന്റെ 2 പല്ലുകള് കാരണം നീരു വരാന് തുടങ്ങി, അതൊന്നും കണക്കാക്കതെ ഡോക്ടര് വേലി (കമ്പി) വലിച്ചുമുറുക്കും , എന്നിട്ട് antibiotic തരും. ജീവിതം ആകെ വേദനാഭരിതമായി മുന്നോട്ട് പോവുകയാണ്.ഒരു പ്രാവശ്യം മുറുക്കാന് ചെന്നപ്പോള് (ആ പ്രാവശ്യം മാത്രം ഷാനുക്ക കൂടെ വന്നിരുന്നില്ല) ഡോക്ടര് എന്റെ കേടായ പല്ലുകള് കണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഒരു കടലാസും തന്നു, അടുത്ത ബ്ളോക്കിലിരിക്കുന്ന doctor അടുത്തേക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ടു.ഞാന് നിരക്ഷരകുക്ഷിയെപ്പോലെ കടലാസ് ഡോക്റ്റര്ക്ക് നീട്ടി. ഒരു തടിയന് .ഒന്നും മിണ്ടുന്നത് ഇഷ്ടമല്ല. ഞാന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട്(പേടിച്ചിട്ട്) സൌഹ്രുദം സ്ഥാപിക്കാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും എന്നെ doctor ഒട്ടും ഗൌനിച്ചില്ല.അയാള് ഒരു സാധനം എടുത്ത് വായില് വെച്ചു. അതു വെച്ചു കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ നമ്മടെ വായ പൊളിഞ്ഞു തന്നെ ഇരിക്കും. വേണമെന്നു വിചാരിച്ചാലും നമുക്ക് ഒരക്ഷരം മിണ്ടാന് പറ്റില്ല. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് എനിക്ക് ജീവന് പോകുന്ന വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു.(ചരിത്രത്തില് ഞാനനുഭവിച്ച് ഏറ്റവും വലിയ വേദന) ഞാന് ഒറ്റലര്ച്ച, അപ്പൊഴേക്കും എന്നോട് വാഷ്ബേസില് തുപ്പാന് പറഞ്ഞു, തുപ്പിക്കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞാന് കണ്ട കാഴ്ച, എന്റെ അന്ചാമതെ പല്ലു അതാ താഴെ കിടക്കുന്നു. ഇതൊക്കെ കഴിഞ് ഞാന് റൂട്ട് ചികില്സ ചെയ്ത് നേരെ ആക്കാന് വേണ്ടി വച്ച പല്ലാണ്, ഇയാളോട് ആരു പറഞ്ഞു അതു പറിക്കാന്, എന്റെ അനുവാദമില്ലാതെ എന്റെ പല്ലു പറിക്കാന് ഇയാളാര്, ഞാന് വേണമെങ്കില് ആ പല്ലിനു വേണ്ടീ കമ്പി തന്നെ ഉപേക്ഷിക്കുമായിരുന്നു. എനിക്കൊന്നും പറയാന് പറ്റിയില്ല. കാരണം അപ്പൊഴെക്കും doctor എന്റെ വായില് പഞ്ഞി കുത്തിതിരുകിയിരുന്നു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നിക്കുന്ന എന്നോട് doctor പൈസ അടച്ചോളാന് പറഞ്ഞു. പുറത്തിറങ്ങിയതും എനിക്ക് സങ്കടം സഹിച്ചില്ല, 5 പല്ലുകള്, മറ്റെ doctor എന്നോട് ഒരു വാക്കു പറഞ്ഞില്ലാല്ലൊ, പറിക്കാനാണെന്നു, ഞാന് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് pramod ഇരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് നടന്നു. അവനെക്കണ്ടതും ഞാന് കൂടുതല് ശക്തിയായി കരയാന് തുടങ്ങി.എന്താ, എന്താ, അവനും കൂടെയുള്ള ക്ലര്ക്കും ഓടിവന്നു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
വായില് പഞ്ഞിയല്ലെ എന്ത് മിണ്ടാന്</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഞാന് വീണ്ടും കരയാന് തുടങ്ങി, അപ്പൊ കൂടെയുള്ള ക്ലര്ക്ക് ഇപ്പൊ എവിടുന്ന വരുന്നത്, എന്നു ചോദിച്ചു</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഞാന് പല്ലു പറിച്ച സ്ഥലം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊടുത്തു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ആ അവിടെനിന്നാണോ</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഒറ്റക്കാണോ പോയത്</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഞാന് തല കുലുക്കി</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്താണാവോ ഉണ്ടായത്, ക്ലര്ക്ക് ആത്മഗതം നടത്തി</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഒറ്റക്കൊരു പെണ്കുട്ടി ആ റൂമില് നിന്നു വന്നു കരയുന്നു, എന്താണവോ ക്ലര്ക്കിന്റെ ഭാവന കാടുകയറുകയാണ്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്റെ വായില് പഞ്ഞി ഇരിക്കുന്ന കാര്യം അവര്ക്കറിയില്ലല്ലൊ</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഭാവനയുടെ പോക്ക് കണ്ട് പേടിച്ചിട്ട് ഞാനവിടെ ഇരുന്ന ഒരു കടലാസെടുത്ത് എന്റെ പല്ലു പറിച്ച കാര്യവും പറിക്കുന്ന കാര്യം ഞാന് അറിയാതിരുന്നതും കണ്ണീരോടെ എഴുതി.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
കടലാസ് കിട്ടിയതും pramod അതുമായി orthodontist ന്റെ അടുത്തേക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടം, ഒരു നിമിഷത്തിനുള്ളില് അവന് തിരിച്ചോടി വന്നു, എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു </h3>
<h3 style="text-align: left;">
നിന്റെ കയ്യില് ഒരു കടലാസ് തന്നിരുന്നു, അതില് tooth extraction എന്നെഴുതിയിരുന്നത്രെ, നീ വായിച്ചൊ</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്തു വായിക്കാന്? ഞാനത് നോക്കിയിട്ടു പോലുമില്ലായിരുന്നു. എന്നാലും എന്നോട് പറയണ്ടേ, അല്ലാതെ പറിക്കാന് പാടുമോ, എന്നൊക്കെ ഞാന് വര്ധിച്ച ദേഷ്യത്തോടെ മനസ്സില് പറഞ്ഞു (വായില് പഞ്ഞിയല്ലെ)</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഇനി നീ 3 ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ട് വരണം, മറ്റെ കേടായ പല്ലു പറിക്കാന് (ഭാഗ്യം, എല്ലാം കൂടി ഇന്നു തന്നെ പറിക്കുന്നില്ല, അത്രയും പുരോഗമനം ഉണ്ടായി)</h3>
<h3 style="text-align: left;">
നീയും നിന്റെ കോളേജും , എന്റെ പട്ടി വരും ഇനി എന്നു വീണ്ടും മനസ്സില് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന് വണ്ടി കയറി. പിന്നെ ഞാന് ആ dental college ല് പോയതെ ഇല്ല. അപ്പൊഴെക്കും കമ്പി വായില് കയറി 3 വര്ഷം പിന്നിട്ടിരുന്നു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
കുറച്ചു മാസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു, ഞാന് എന്റെ വായിലെ വേലിയും ഏന്തി എന്തു ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നടക്കുകയാണ്.അപ്പോള് എന്റെ പറിക്കാതെ നിര്ത്തിയിരുന്ന ആറാമത്തെ പല്ലു വേദനിക്കാന് തുടങ്ങി, അങ്ങനെ ഞങ്ങള് രണ്ടു പേരും കൂടി മിലിട്ടറിയില് നിന്നു വിരമിച്ച ഒരു ഡോക്റ്ററെ കാണാന് തീരുമാനിച്ചു. ആ doctor വളരെ നല്ല മനുഷ്യനായിരുന്നു. പല്ലു പരിശോധിച്ച ശേഷം doctor റൂട്ട് ചികില്സ തള്ളിക്കളഞ്ഞു, ഒരു വര്ഷം മുമ്പായിരുന്നെങ്കില് നടന്നേനെ, ഇനി പറിച്ചെ പറ്റു എന്നു വിധിയെഴുതി. ഞാന് ഡോക്റ്ററുടെ കയ്യും കാലും പിടിച്ചുകൊണ്ട് അരുതേ, ഹരുതേ എന്ന് കരയാന് തുടങ്ങി.എന്റെ അന്ചാമത്തെ പല്ലിന്റെ വേദന അത്ര ഭീകരമായിരുന്നു. ആ ചരിത്രമൊക്കെ കേട്ട doctor ഒരിക്കലും infection വന്ന പല്ലു അപ്പൊഴെ പറിക്കരുത്, antibiotic കൊടുത്ത് infection മാറ്റിയെ പറിക്കാവൂ എന്നു ഞങ്ങളെ ഉത്ബോധിപ്പിച്ചു. (അമ്പൊ, ഈ ഡോക്റ്റര്മാരെ ഒക്കെ എന്തു വേണം, ആരാന്റെ തടി എന്നൊക്കെ പറയുന്നതുപോലെ, വല്ലോരുടെ പല്ലു, അവര്ക്കെന്താ). എന്റെ infection മാറ്റിയശേഷം ഒരു പുഷ്പം പറിക്കുന്നതുപോലെ ആ doctor ആറാമത്തെ പല്ലു പറിച്ചെടുത്തു, ശേഷം orthodontist ന്റെ അടുത്തേക്ക് refer ചെയ്തു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
At last (പണ്ട് സ്കൂളില് english പാഠപുസ്തകത്തിലൊക്കെ പറയില്ലെ), ഞങ്ങടെ പല്ലുചരിത്രത്തിലെ അവസാനത്തെ ഡോക്റ്ററെ കണ്ടു. വര്ഷങ്ങള് പഴകിയ കമ്പികളും മുത്തുകളും ഒക്കെക്കണ്ട് ഡോക്റ്റര് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ഈ പല്ലിനു കമ്പിയിടേണ്ട ആവശ്യം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇനി ഇടുകയാണെങ്കില്തന്നെ പല്ലു പറിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല (എത്ര നല്ല നിരീക്ഷണം). ഡോക്ടര് എല്ലാ കഴിവുകളും ഉപയോഗിച്ച് മുകള്നിരയിലെ gap ഒരുവിധം fill ചെയ്തു. എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു, താഴത്തെ fill ചെയ്യാതിരിക്കുകയാണ് നല്ലത്, ഇപ്പൊഴെ താഴെ പല്ലു ഒരുപാട് ബാക്കിലാണ്.അതിനു പകരം നമുക്ക് താഴെ 2 പല്ലു വെക്കാം. 18000 രൂപയാകും. ഞങ്ങള് അപ്പൊ മാത്രം ഒരു ബുദ്ധി പ്രയോഗിച്ചു, പല്ലു വെച്ചില്ല അത്ര തന്നെ. അങ്ങനെ 2008 ല് തുടങ്ങിയ കലാപരിപാടിക്കു 2011 അവസാനം തിരശ്ശീല വീണു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<div style="text-align: left;">
<h3>
</h3>
</div>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<br /></div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-86986646252361855922014-10-14T23:10:00.001-07:002014-10-15T01:25:36.671-07:00പശു<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: inherit;"> </span><span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">എല്ലാവര്ക്കും ജനിച്ചു വളര്ന്ന നാടും കുട്ടിക്കാലവും </span><span style="font-family: inherit;">മനോഹരമാണ്. എനിക്കും </span><span style="font-family: inherit;">അങ്ങനെതന്നെ. ഹിന്ദുക്കളും മുസ്ലിങ്ങളും </span><span style="font-family: inherit;">ഇടകലര്ന്നു ജീവിക്കുന്ന </span><span style="font-family: inherit;">ഒരു </span><span style="font-family: inherit;">അന്തരീക്ഷം.ക്രിസ്ത്യാനികള്ഇല</span><span style="font-family: inherit;">ലായിരുന്നു.ഞാന് അന്ചാം ക്ളാസ്സില് </span><span style="font-family: inherit;">പഠിക്കുമ്പോള് </span><span style="font-family: inherit;">ഇടുക്കിയില് നിന്നും അമ്മച്ചിയും </span><span style="font-family: inherit;">കുടുംബവും </span><span style="font-family: inherit;">താമസിക്കാനെത്തി . അതോടെ </span><span style="font-family: inherit;">ആ കുറവും തീര്ന്നു. ഓണത്തിനും </span><span style="font-family: inherit;">വിഷുവിനുമൊക്കെ അയല്പക്കത്തെ </span><span style="font-family: inherit;">അമ്മൂട്ടി അമ്മയും ഭാരതിയമ്മയും പായസവും ഓലനും കാളനുമൊക്കെ </span><span style="font-family: inherit;">കൊണ്ടുതരും, അതിനു വേണ്ടി ഞങ്ങള് കുട്ടികള് </span><span style="font-family: inherit;">കാത്തിരിക്കുമായിരുന്നു. പകരം ഇരുപത്തേഴാം രാവിനും </span><span style="font-family: inherit;">പെരുന്നാളിനുമൊക്കെ പലഹാരങ്ങളും ഇറച്ചിക്കറിയും ഉമ്മ അവര്ക്കും </span><span style="font-family: inherit;">എത്തിക്കും.ഞങ്ങളുടെ സമ്മര്ദപ്രകാരം ഉമ്മ പായസവും മകന് കുട്ടന്റെ </span><span style="font-family: inherit;">ആവശ്യപ്രകാരം ഭാരതിയമ്മ ഇറച്ചിക്കറിയും ഉണ്ടാക്കാന് വര്ഷങ്ങള് നീണ്ട </span><span style="font-family: inherit;">യത്നം തന്നെ നടത്തിയെങ്കിലും മുനഫര് സിനിമപാട്ട് </span><span style="font-family: inherit;">പാടുന്നതു പോലെയായിപ്പോയി അത് ( കൂടെപ്പഠിച്ച അവന് ഏതു </span><span style="font-family: inherit;">സിനിമപാട്ടും മാപ്പിളപ്പാടായേ പാടൂ) .</span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b> സ്ഥലത്തെ പ്രധാനദിവ്യന് എന്നു പറയുന്നതുപോലെ ആ നാട്ടിലെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>ഏക പീടിക ഞങ്ങളുടേതായിരുന്നു.ഉപ്പ ലീഗ് കുടുംബത്തില് നിന്നുംപൊങ്ങി</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">വന്ന ഒരു രക്തനക്ഷത്രമൊക്കെ ആണെങ്കിലും നല്ല </span><span style="font-family: inherit;">മതവിശ്വാസി കൂടിയായതിനാല് അന്ചുനേരവും പള്ളിയിലേക്കോടും,ഈ </span><span style="font-family: inherit;">സമയത്തും പിന്നെ ഭക്ഷണസമയത്തും ( അതൊരു തപസ്സാണ്, ആ സമയത്ത് </span><span style="font-family: inherit;">ആന കുത്തിയാലും ഉപ്പ ഇളകില്ല, ഏതെങ്കിലും നിര്ഭാഗ്യവാന്മാര് അന്നേരം</span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;"> കടയില് വന്നാല് അവരെയെല്ലാം ഉപ്പ ആട്ടിപ്പായിക്കും, </span><span style="font-family: inherit;">കിത്താബിലെഴുതിയിട്ടുണ്ട്, ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പൊ എഴുന്നേല്ക്കരുതെന്ന് </span><span style="font-family: inherit;">പറഞ്ഞ്) കുന്നംകുളത്ത് സാധനമെടുക്കാന് പോകുംമ്പോഴുമെല്ലാം </span><span style="font-family: inherit;">കടപരിപാലനം ഞങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്തമായിരുന്നു. ആദ്യം കടയില് ഈ </span><span style="font-family: inherit;">സമയത്തൊക്കെ നിന്നിരുന്നത് ഉമ്മയെക്കൂടാതെ മൂത്ത സഹോദരിയായിരുന്നു, </span><span style="font-family: inherit;">അവള് സ്വല്പം വലുതായപ്പൊ ആ ബാറ്റണ് അടുത്താള്ക്ക് കൈമാറി,അവള് </span><span style="font-family: inherit;">വലുതായപ്പൊ മൂന്നാമത്തെ ആള്ക്കും </span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>അവസാനം എന്റെ കയ്യിലും കിട്ടി.പിന്നെ ആ ബാറ്റണ് കട പൊളിയുന്നതുവരെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>എന്റെ കയ്യിലിരുന്നു.ആ ദേഷ്യം ഞാനവിടത്തെ മിഠായിപ്പാത്രങ്ങളോടും </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>പഴക്കുലകളോടും തീര്ത്ത കാരണം പെന്സിലുപോലിരുന്ന ഞാന് കട </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">പൊളിയുമ്പോഴേക്കും ഭൂമിഗോളം പോലെയായി.</span>അവസാനത്തെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>കുട്ടിയായാലുള്ള അവശതകള് ഏറെയാണ്.മൂത്തവരുടെ ലൊട്ടുലൊടുക്കു </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>സാധനങ്ങള് പരമ്പരയായി നമുക്കു കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടും.ഒന്നും </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>സ്വന്തമായുണ്ടാവില്ല, പിന്നെ എത്ര വലുതായാലും വീട്ടുകാരിങ്ങനേ പറയൂ</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>അവളു കുട്ടിയല്ലെ, എന്നിട്ടു 5 kg അരി തലയില് വെച്ചു തരും, പൊടിപ്പിച്ചു</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>കൊണ്ടുവരാന്.മാനം കപ്പലു കേറുകയല്ലെ, ആരോട് പറയാന്. ഇങ്ങനേ 5 kg </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>അരി തലയിലും വെച്ചു പോവുമ്പോഴാണ്, ക്ളാസ്സ് റ്റീച്ചറായ ബാബുമാഷെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>കാണുക,അപ്പോള് ഞാന് ഇന്നസെന്റ് ഗോഡ്ഫാദറില് N.N. പിള്ളയെ</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>കാണുമ്പോള് നോക്കുന്നതുപോലെ ഇയാളാരാ എന്ന മട്ടില് ചാക്കും</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>തലയില്വെച്ച് ഒറ്റ പോക്കാണ്.</b></span></div>
<span style="background-color: white;"><b><br /></b></span>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b> രണ്ടാം ക്ളാസ്സിലെ അരക്കൊല്ലപ്പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞപ്പൊഴാണ്,</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">സാക്ഷരതായജ്ഞം എന്നപേരില് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില് </span><span style="font-family: inherit;">സാക്ഷരത പ്രവര്ത്തനങ്ങള് അലയടിക്കുന്നത്.സ്കൂളിന്റെ പടി കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത</span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>എന്റെ ഉമ്മക്കും സാക്ഷരതക്ളാസ്സിനു പോണമെന്നാഗ്രഹമുണ്ടായെങ്കിലും </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>ഉമ്മയുടെ പ്രൌഡിയും ഗാംഭീര്യവും അതിനനുവദിച്ചില്ല. അതു മണത്തറിഞ്ഞ</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b> ഗഫൂര് സാക്ഷരതബുക്ക് വീട്ടിലെത്തിച്ചു. പ്രൌഡിയും ഗാംഭീര്യവും കാരണം</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>സ്വന്തം പേരു പോലും മാറ്റിയ ആളാണ് എന്റെ ഉമ്മ.ഉമ്മയെ കല്യാണം കഴിച്ചു </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>കൊണ്ടു വന്നപ്പോള് പരിചയപ്പെടാന് വന്ന നാട്ടുകാരോട് ഉണ്ണീമ എന്ന പേര് </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">ഇഷ്ടമില്ലാത്തതു കാരണം ഉമ്മ വേറൊരു പേരു കെട്ടിയുണ്ടാക്കി </span><span style="font-family: inherit;">പറഞ്ഞു കൊടുത്തു , മാളു(എത്ര പൊട്ട പേര്), അതോട് കൂടി ഉണ്ണീമ എന്ന പേര് </span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">കാലയവനികക്കുള്ളില് മറഞ്ഞു. പകരം മാളാത്തയും മാളുവും </span><span style="font-family: inherit;">മാളുവുമ്മയു മൊക്കെയായി അതുമാറി.ബുക്ക് കിട്ടിയെങ്കിലും വീട്ടിലാരും </span><span style="font-family: inherit;">ഉമ്മയെ പഠിപ്പിക്കാന് മിനക്കെട്ടില്ല, അതുകൊണ്ട് ധീരതയോടെ ഞാനാ ദൌത്യം</span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>ഏറ്റെടുത്തു.ഉമ്മ രാത്രി എട്ട് മണിയായാലേ പഠിക്കാന് വരൂ, അപ്പൊഴേക്കും </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: inherit;"><b>എനിക്കുറക്കം വരാന് തുടങ്ങുമെങ്കിലും പഠിപ്പിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതമൂലം ഞാന്</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">പിടിച്ചുനില്ക്കും.പഠിപ്പിക്</span><wbr style="font-family: inherit;"></wbr><span style="font-family: inherit;">കല് രാത്രി ഒമ്പതര വരെയെ </span><span style="font-family: inherit;">ഉണ്ടാവൂ. ക്ലൈമക്സില് നായകന് മരിച്ചു വീഴുന്ന ദുഃഖസിനിമ പോലെ </span><span style="font-family: inherit;">ഞാനപ്പോഴേക്കും വീണുറങ്ങിപ്പോകും.ഒരു കൊല്ലം കൊണ്ട് ബുക്ക് മുഴുവന് </span><span style="font-family: inherit;">പഠിപ്പിച്ചു തീര്ന്നു.അപ്പോഴേക്കും ഞാന് മൂന്നാം </span><span style="font-family: inherit;">ക്ളാസ്സിലെത്തിയിരുന്നു.എന്നാപി</span><wbr style="font-family: inherit;"></wbr><span style="font-family: inherit;">ന്നെ കുറച്ചു കണക്കു കൂടി പഠിപ്പിക്കാം </span><span style="font-family: inherit;">എന്നു ഞാന് ഉറച്ചു.അങ്ങനെ 20+10 ഇട്ടുകൊടുത്തു. ഉമ്മ പുഷ്പം പോലെ 30 </span><span style="font-family: inherit;">എന്നെഴുതി. ഞാന് 20-10 എന്നെഴുതി, ദാ വന്നു ഉത്തരം 10. കുറച്ചു </span><span style="font-family: inherit;">കൂടെ കടുപ്പത്തില് ഇട്ടു കൊടുക്കാം, </span>ഞാന്<span style="font-family: inherit;"> പോയി സ്വന്തം ബുക്കെടുത്ത് 20-15 </span><span style="font-family: inherit;">എന്ന റ്റീച്ചര് തന്ന ഹോംവര്ക്ക് കൊടുത്തു, എന്നോടാ കളി, ശേഷം ഞാന് ടീച്ചര് </span><span style="font-family: inherit;">പഠിപ്പിച്ച് പ്രകാരം ഒന്നു കടമെടുത്ത് കയ്യിലെ വിരലൊക്കെ എണ്ണി ചെയ്യാന് </span><span style="font-family: inherit;">തുടങ്ങി. ഇതിനിടക്ക് ഞാന് ഉമ്മയുടെ സ്ളേറ്റിലേക്കൊന്നു പാളി നോക്കി, </span><span style="font-family: inherit;">അതാ </span><span style="font-family: inherit;">കിടക്കുന്നു പുല്ലു പോലെ അവിടെ ഉത്തരം 5. ഞാന് തോറ്റു, ആയുധം </span><span style="font-family: inherit;">വെച്ചു കീഴടങ്ങി, കണക്കു പഠിത്തം അതൊടെ അവസാനിച്ചു. കാരണം </span><span style="font-family: inherit;">കടയിലിരുന്നു പുഷ്പംപോലെ മനക്കണക്കു കൂട്ടി പഠിച്ച ഉമ്മയെ </span>കടമെടുത്ത് <span style="font-family: inherit;">കുറക്കാന് പഠിപ്പിക്കലൊക്കെ അസാധ്യമായിരുന്നു.അതുകൊണ്ട് പഠനം </span><span style="font-family: inherit;">അവസാനിപ്പിക്കാന് ധരണയായി.അവസാനമായി ഒപ്പിടാന് പഠിക്കാം എന്നു </span><span style="font-family: inherit;">ഉമ്മ പറഞ്ഞു. അതുവരെ ഉമ്മ thumb impression ആണിട്ടിരുന്നത്. ഞാന് ഉമ്മക്ക് ഇ </span></b></span></div>
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">എന്ന </span><span style="font-family: inherit;">അക്ഷരംപോലത്തെ ഒപ്പ് പഠിപ്പിച്ചു(എന്താണാവോ എനിക്കന്നങ്ങനെ </span></b></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><span style="font-family: inherit;">തൊന്നിയത്, നാലാം ക്ളാസ്സിലാണല്ലോ English പഠിച്ചു </span><span style="font-family: inherit;">തുടങ്ങുന്നത്, അതായിരിക്കാം </span>മലയാള ഭാഷയില് ഒപ്പിട്ടത്.<span style="font-family: inherit;">). </span><span style="font-family: inherit;">ആരും അതിലൊന്നും ഇടപെടാത്തതു കാരണം ആധാരങ്ങളടക്കം എല്ലാ </span><span style="font-family: inherit;">രേഖകളിലും ഉമ്മ ഇ എന്ന ഒപ്പ് അഭിമാനപുരസ്കരം </span><span style="font-family: inherit;">ഇട്ടുകൊടുത്തു.പരമേശ്വരന് നായരുടെ കര്ശന നിര്ദേശപ്രകാരം അന്നുമുതല് </span><span style="font-family: inherit;">പേപ്പര് വായന ശീലമാക്കിയതിനാല് ആ അക്ഷരങള് ഉമ്മ ഒരിക്കലും മറന്നില്ല.</span>അക്കാലത്ത് ഏകദേശം50-60 വയസ്സുകാരനും മിതഭാഷിയും ഷര്ട്ട് ഒരിക്കലും ഇട്ടു കണ്ടിട്ടില്ലാത്തതുമായ എന്റെ ആരാധനപുരുഷനായിരുന്നു പരമേശ്വരന് നായര്. പീടികയില് കോണ്ഗ്രസ്സുകാരും മാര്കിസ്റ്റുകാരുമായുള്ള തല്ലില് ന്യായമായ അഭിപ്രായങ്ങള് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പരമേശ്വരന് നായര് തന്റെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>വ്യക്തിപ്രഭ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു.ഞങ്ങള് കുട്ടികളുടെയെല്ലാം തലമുടി </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>വെട്ടിയിരുന്ന പരമേശ്വരന് നായര് മതപ്രസംഗം സ്ഥിരമായി കേള്ക്കാന് വരും, സത്യത്തില് വയളും കേള്ക്കാനെന്ന പേരില് പള്ളിമുറ്റത്ത്ഒരു പുല്പായയും മറ്റുറക്കസാമഗ്രികളുമായെത്തി ഉസ്താദ് വായ തുറക്കുമ്പോഴേക്കും കൂര്ക്കം വലിച്ചുറങ്ങുന്ന ഞങ്ങളേക്കാള് നല്ല ശ്രോതാവായിരുന്നു പരമേശ്വരന് നായര്.വീട്ടിലെ ജനല്ച്ചില് അബദ്ധത്തില് പൊട്ടിയതിനു ഭാര്യ ആക്ഷേപിച്ചതു കാരണം (എന്ന് ജന്സംസാരം)ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയാണുണ്ടയത്. ആ അഭിമാനിക്ക് സഹിക്കാവുന്നതിലപ്പുറമായിര്ക്കാം കുടുംബത്തില് നിന്നേറ്റ അപമാനം.</b></span><br />
<span style="background-color: white;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b> ആയിടക്കാണ് ഞങ്ങളുടെ പശു പ്രസവിച്ചത്.ഉമ്മയുടെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>അസാന്നിധ്യത്തില് നടന്ന ആ സംഭവത്തിന്റെ കാര്മികര് ഉപ്പയും ഞാനും </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>സാബിറയും ആയിരുന്നു( ഉമ്മ വടക്കാന്ചേരിയിലുള്ള സ്വന്തം വീട്ടില് </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>പോയതാണ്.ആണ്ടിലൊരിക്കല് മാത്രം നടക്കുന്ന കാര്യം. അന്നു തന്നെ</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>പശുവിനു പ്രസവിക്കാനും തോന്നി.).പശു പ്രസവിച്ചു കഴിഞ്ഞാല് മറുപിള്ള </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>പുറത്തു വരും, നാടന് ഭാഷയില് ചവര് എന്നാണ് പറയുക.പശു ഉടന് </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>തിരിഞ്ഞ് ചവര് തിന്നുമെന്നും അങ്ങനെ തിന്നാല് പാല് കുറയുമെന്നാണ് </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>വിശ്വാസം (ഈ ലോകത്ത് ഏതെങ്കിലും പശു അങ്ങനെ തിന്നിട്ടുണ്ടോ ആവോ), </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>അതിനുള്ള ഇട നമ്മള് വരുത്തരുത്.ചവര് ചാടിപ്പിടിച്ച് ഏതെങ്കിലും </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>പാലമരത്തിലോ എരുക്ക് മരത്തിലോ തൂക്കണം. അങ്ങനെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>ചാടിപ്പിടിക്കാനായി ഞാനും സാബിറയും ഉപ്പയും പശുവെ </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>ഉറ്റുനോക്കിക്കോണ്ട് നില്പാണ്.ചവര് വീണു, മമ്മൂട്ടിയെപ്പോലെ ഉപ്പ</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>ചാടിവീണ് ചവര് കൈക്കലാക്കി. അങ്ങനെ ചവര് പാലമരത്തില് തൂക്കാന് </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>വേണ്ടി ഉപ്പ യാത്രയായി. അക്കാലത്തൊന്നും ഞങ്ങളുടെ സമീപത്തുള്ള </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>ക്ഷേത്രവളപ്പ് മതില് കെട്ടിത്തിരിച്ചിരുന്നില്ല, എല്ലാ മതസ്ഥരും ക്ഷേത്രവളപ്പിലൂടെ നടക്കുമായിരുന്നു. ക്ഷേത്രവളപ്പില് കൂടാതെ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഉള്ളിലും പാലമരമുണ്ട്.( ആ അമ്പലത്തില് മാത്രമേ ഞാനങ്ങനെ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ, അതെങ്ങനേ എനിക്കറിയാമെന്നു ചോദിച്ചാല് ഞാന് കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ ഇഷ്ടം പോലെ അമ്പലത്തില് കയറിയിട്ടുണ്ട്.). സാധാരണ ഉമ്മ ചവര് തൂക്കാറുള്ള പാലമരവും എരുക്കുമരവും എത്തണമെങ്കില് കുറേ നടക്കണം.അത്രയൊന്നും നടക്കാന് അധ്വാനിയായ ഉപ്പ മിനക്കെട്ടില്ല, ക്ഷേത്രവളപ്പിലെ പാലയില് എന്റെ സ്വന്തം ഉപ്പ ചവര് തൂക്കി.ആ പാലയില് എന്നും വിളക്കൊന്നും കത്തിക്കില്ലെങ്കിലും പൂരത്തിന്റെ സമയത്ത് കത്തിക്കാറുണ്ട്. ഈ സംഭവതിനു ഒരു ദ്റുക്സാക്ഷിയുണ്ടായി, eye witness, അമ്മൂട്ടിഅമ്മ. പിറ്റേദിവസം മിസൈല് കണക്ക് അമ്മൂട്ടിഅമ്മ ഉമ്മയെകാണാന് വീട്ടിലേക്ക് പാഞ്ഞു വന്നു, സിദ്ധി എന്താണ് ചെയ്തത്, ഞാനെന്റെ കണ്ണുകൊണ്ടു കണ്ടതാ, എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മൂട്ടിഅമ്മ ഉറഞ്ഞ്തുള്ളി, ഉമ്മ കഥ കേട്ട് ഞെട്ടിപ്പോയി, ഇനി എന്തു ചെയ്യും, ഉമ്മ നിസ്സഹായയായി, അമ്മൂട്ടിഅമ്മ താനത് ആരും കാണാതെ എടുത്തുകളഞെന്നും പറഞ്ഞ് ഉമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു, ശേഷം പരിഹാരകര്മ്മം ചെയ്യാനുള്ള പൈസയുമായി ആ സാത്വിക യാത്രയായി.ഇന്നാണെങ്കില് ഒരു നാടു കത്തുമായിരുന്നു അതിന്റെ പേരില്.</b></span></div>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-26063953917440553982014-03-13T13:32:00.002-07:002014-03-13T13:32:33.001-07:00ഡ്രൈവിംഗ് ടെസ്റ്റ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b> റാലി സൈക്കിള് ഓടിക്കാന് അറിയാത്തതിലുള്ള ഉപ്പയുടെ നിരന്തരമായ പരിഹാസം ചെറുപ്പം മുതല് കേള്ക്കുന്നതുകൊണ്ടോ എന്തോ ഡ്രൈവിങ് അറിയുന്നവരോട് എനിക്ക് ആരാധനയായിരുന്നു. ഒരീച്ച പോലും പോകാത്ത <br />ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ റോഡിലൂടെ അവിടത്തെ ഏക ബസായ MR Service ഡ്രൈവര് സുര പറത്തും, അതും നോക്കിക്കൊണ്ട് നിര്നിമ്മേഷയായി ഞാന് <br />ഡ്രൈവറുടെ സീറ്റിനു പിറകില് തൂങ്ങി നില്ക്കും.(Students ഇരിക്കരുത് എന്ന <br />അലിഖിത നിയമവും പാലിച്ച്). ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ <br />ഡ്രൈവര്മാരെല്ലാം സാധുക്കളും പാവങ്ങളുമായിരുന്നു.ആ തൂങ്ങി നില്പ്പിനിടയില് എനിക്ക് പല സംശയങ്ങളും വരും.ചില ഇടുക്കു വഴികളിലൂടെ ബസ്സ് ഒരിക്കലും പോകില്ലെന്നുറപ്പിക്കും, പക്ഷെ ബസ് easy ആയി കേറിപ്പോകും, ഈ സമയങ്ങളിലെല്ലാം ഞാന് സുരയെ അഭിമാനപുരസ്കരം നോക്കും. എന്റെ ഈ കാഴ്ചപ്രശ്നം പോലെ തന്നെ ഉള്ള മറ്റൊരു പ്രശ്നമായിരുന്നു, Left Rightപ്രശ്നം. ചോറുണ്ണുന്ന കയ്യേത് എന്ന് ചിന്തിച്ചാലല്ലാതെ എനിക്ക് റൈറ്റൊ ലെഫ്റ്റോ പറയാന് കഴിയില്ല. ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്ന സന്ദര്ഭങ്ങളിലൊക്കെ ഞാന് ചെറുപ്പത്തില് ഈ technique പഠിപ്പിച്ചു തന്ന ജാനകി റ്റീച്ചറെ പ്രാകും.ഈ പ്രശ്നം കാരണം ആരെങ്കിലും വഴിചോദിച്ചാല് ഞാന് തെറ്റിച്ചേ പറഞ്ഞുകൊടുക്കൂ, ഓട്ടോയിലൊക്കെ പോകുമ്പോള് ഞാന് സ്റ്റൈലില് ഓട്ടോക്കാരനോട് ആജ്ഞാപിക്കും, ഇനി റൈറ്റിലേക്ക് പോട്ടെ എന്നൊക്കെ(ലെഫ്റ്റിലേക്ക് പോട്ടെ എന്നാണ് സാരാംശം) അപ്പോള് അയാളെന്നെ ഒരു നോട്ടം നോക്കാനുണ്ട്, ഇതേത് വട്ടത്തിയാണ് എന്ന മട്ടില്.<br /><br /> അങ്ങനെ ജോലി കിട്ടിയ സമയം. എല്ലാ അല്ലലും അലട്ടലും തീര്ന്നിരിക്കുന്നു, പോരാത്തതിനു പഠിക്കുക എന്ന മാരണവും ചെയ്യേണ്ടതില്ല, ഡ്രൈവിംഗ് പഠിക്കുക തന്നെ, ഞാന് തനൂജമാഠത്തെയും കൂട്ടി പഠിക്കാന് പുറപ്പെട്ടു.ദക്ഷിണയും വെച്ച് ഞാന് ബിനുസാറിന്റെ കീഴില് പഠനം തുടങ്ങി.ക്ഷമാശീലനായ പാവം പിടിച്ച മനുഷ്യന്.ആദ്യമൊക്കെ സാര് ക്ടാവേ Right ഒടിക്കൂ എന്നു പറഞ്ഞാല് ഞാന് ചോറുണ്ണുന്നതു ഏതുകൈ എന്നു ചിന്തിക്കാന് തുടങ്ങും.അപ്പോഴേക്കും സമയം തീര്ന്നു കാണും.പിന്നെ പിന്നെ സര് Right ഒടിക്കു എന്നു ഗര്ജിക്കാന് തുടങ്ങി.ഗര്ജനം കാരണം ഏതുകൈ എന്നു ഏകാഗ്രതയോടെ ചിന്തിക്കാന് പറ്റില്ല.അപ്പൊ ഞാന് ഏതെങ്കിലുമൊക്കെ ഒടിച്ചുകൊടുക്കും, എന്നെ പഠിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങിയതോടെ സര് ദുര്വാസാവായി മാറി.പിന്നെ കാറില് സ്റ്റിയരിംഗ് ഒഴിച്ച് എല്ലാം double ആയ കാരണം അപകടങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.തിയറിയില് എന്നെ കടത്തി വെട്ടാന്ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.ക്ലച്ച് അമര്ത്തിയേ ഗിയര് മാറാവൂ എന്നൊക്കെ ഏതൊറക്കത്തില് ചോദിച്ചാലും ഞാന് പറയുമെങ്കിലും പ്രാക്റ്റിക്കലില് ഞാനൊരു പരാജയമായിരുന്നു. H എത്തിയപ്പോഴേക്കും എന്നെ ചീത്ത പറഞ്ഞ് സാറും കേട്ട് കേട്ട് ഞാനും തളര്ന്നു.അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം എന്റെ പ്രകടനം കണ്ട് സാറിന്റെ സമനില തന്നെ തെറ്റി, ഹെന്ത് ചണ്ഠീഖടും കൂത്താട്ടുകുളത്തും പോയി വന്ന ഞാന്, ആ എന്നെയാണ്, ഞാന് ഉടന് എന്റെ സഹോദരി സാബിറയെ phone വിളിച്ചു(അവളുടെ കണ്ണില് ലോകത്തേറ്റവും ബുദ്ധിയുള്ളവളും കഴിവുള്ളവളും ഞാനാണ്). വിവരങ്ങളൊക്കെ കേട്ട് അവള് ഞെട്ടിപ്പോയി, ഒന്നുനും കൊള്ളാത്ത കാര് എനിക്ക്കോടിക്കനറിയില്ല, ഞാന് ഒരു ബിനുസാറിന്റെ ചീത്തയും കേട്ടിരിപ്പാണെന്ന്.അവള് കലി തുള്ളി, ആരാണ് ഈ ബിനുസാര്, അയാള് പോയി പണി നോക്കട്ടെ, ഇത്രയൊക്കെ പരീക്ഷ ജയിച്ചില്ലേ, ഇനി ഇപ്പൊ ഒരു മണ്ടക്കാര് ഓടിക്കനറിയില്ലെങ്കില് ഒരു കുന്തവുമില്ല.ആഹ്ഹാ.ഞാന് സമാധാനത്തോടെ phone വെച്ചു.പക്ഷെ അടുത്ത ദിവസമായപ്പോഴേക്കും എന്റെ മനസ്സു മാറി. വീണ്ടും ക്ലാസിനു പോയിത്തുടങ്ങി. ഒരുവിധം ഞാന് H പഠിച്ചെടുത്തു.എന്റെ കഴിവില് നല്ല വിശ്വാസമുള്ളതു കൊണ്ട് സ്റ്റിയറിംഗ് ഒരിക്കലും സാര് എനിക്കൊറ്റക്കു തന്നിരുന്നില്ല.<br /><br /> അങ്ങനെ മര്മ്മപ്രധാനമായ ആ ദിവസം വന്നെത്തി, ഡ്രൈവിംഗ് ടെസ്റ്റ്.ബീവറേജസ്സിലെ ക്യൂ പോലെ ഏതാണ്ട് ഐക്യത്തോടെയും പരസ്പരസ്നേഹത്തോടെയും നില്ക്കുന്ന മറ്റൊരു സ്ഥലമാണ് ഡ്രൈവിംഗ് ടെസ്റ്റ് നടക്കുന്ന സ്ഥലവും.ഓരോരുത്തര് H എടുക്കുന്നത് പെരുമ്പറ കൊട്ടുന്ന ഹ്രുദയത്തോടെയാണ് നമ്മള്നോക്കി നില്ക്കുക.അവസാനം എന്റെ സമയം എത്തി.ആളുകളെ ആകാംക്ഷയുടെ മുള്മുനയില് നിര്ത്തിക്കൊണ്ട് ഞാന് H എടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.ഇടക്ക് സാറിന്റെ മുഖം കണ്ണാടിയില്കൂടി കാണാം.ഞാനെന്തൊക്കെയാണാവോ കാട്ടികൂട്ടാന് പോകുന്നത് എന്നോര്ത്തു ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് സാര് ഭൂമിയിലേക്കും നോക്ക്ക്കി നിപ്പാണ്.കൂടെ തനൂജ മാഠവും.കമ്പികളൊന്നും തട്ടി മറിച്ചിടാതെ വിജയകരമായി ഞാന് അവസാനലാപ്പെത്തി.സ്വല്പ്പം ചെരിഞ്ഞാണ് എന്റെ വണ്ടി നിക്കുന്നത്, ഇനി ഒരുവട്ടം പിന്നിലേക്ക് കൂടി വണ്ടി എടുത്ത് തുടങ്ങിയിടത്തു തന്നെ എത്തിച്ചാല് H പൂര്ത്തിയായി.ഞാന് കണ്ണാടിയിലൂടെ വണ്ടി ഓഫ്ഫാകാതെ സാറിനെ നോക്കി, സാര് ആശ്വാസത്തോടെ സ്വല്പം ലെഫ്റ്റ് ഒടിക്കണം എന്നു vehicle Inspector കാണാതെ എന്നോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു(വണ്ടി സ്റ്റഡി അക്കാന് വേണ്ടി).ഒട്ടും താമസിച്ചില്ല,സ്വല്പം റൈറ്റ് ഒടിച്ചുകൊണ്ട് പോരേ എന്ന മട്ടില് സാറിനെ നോക്കിയതും സാര് പഴയ ദുര്വാസാവായി മാറി.അങ്ങനെ ഒന്നുകൂടി ചെരിഞ്ഞ് കമ്പി മുട്ടി മുട്ടിയില്ല എന്ന മട്ടില് ഞാന് പൂര്ത്തിയാക്കി. എല്ലാവരും ആശ്വാസത്തോടെ നെടുവീര്പ്പിട്ടു.<br /><br /> റോഡിനു യോഗ്യത നേടിയ ഞാനും തനൂജമാഠവും സാറിന്റെ മറ്റു രണ്ടു studentsനു ഒപ്പം കാറില് കയറി ഇരുന്നു.Vehicle Inspector വന്നെത്തി.ആദ്യം ഓടിച്ചത് 18 വയസ്സു മാത്രം പ്രായമായ എന്നല് നല്ലവണ്ണം ഓടിക്കാനറിയുന്ന ഒരു കുട്ടിയെക്കൊണ്ടായിരുന്നു.അതിന്റെ പ്റായക്കുറവു നിമിത്തം Vehicle Inspector ന്റെ ഞെട്ടിക്കലില് അതു കുറച്ച് ഞെട്ടിയതൊഴിച്ചാല് വളരെ നന്നായി തന്നെ റോഡ് പൂര്ത്തിയാക്കി.പിന്നെ തനൂജ മാഠമായിരുന്നു. മാഠവും അസ്സലായിതന്നെ റോഡ് ചെയ്തു.അടുത്തത് എന്റെ ഊഴമാണ്.ഇയാള് ഞെട്ടിച്ചാലൊന്നും ഞാന് ഞെട്ടാന് പോകുന്നില്ല എന്നു മനസ്സിലുറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലിരുന്നു(ടെസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഞെട്ടിയത് ഇന്സ്പെക്റ്ററായിരുന്നു എന്നു മാത്രം). ആദ്യമായി സ്റ്റിയറിംഗ് ഒറ്റക്ക് കൈകാര്യം ചെയ്യാന് പോവുകയാണ്.വണ്ടി സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്തു. നമുക്ക് എല്ലാ ഗിയറുകളൂം അറിയാം എന്നാ കാര്യം എത്രയും വേഗത്തില് വെഹികള് ഇന്സ്പെക്റ്ററെ ബോധ്യപ്പെടുത്തണം എന്ന സാറിന്റെ ആപ്തവാക്യം ഞാനോര്ത്തു. സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്ത് ഒരു സെക്കന്റു കഴിഞ്ഞപ്പൊ തന്നെ ഞാന് രണ്ടാമത്തെ ഗിയറും ഇട്ടു. വണ്ടി പറക്കാന് തുടങ്ങി, സ്റ്റിയറിംഗൊക്കെ പാളിപ്പോകുന്നു. Left ഒടിക്കു Right ഒടിക്കു എന്നൊക്കെ Vehicle Inspector പറയുന്നുണ്ട് അതിനനുസരിച്ച് ഞാന് എല്ലാം opposite ഒടിക്കുന്നുണ്ട്. . അത്യാവശ്യം traffic ഉള്ള റോഡിലാണ് ടെസ്റ്റ്, ആളുകള് മൂക്കത്തു വിരലും വെച്ച് വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും പോകുന്ന എന്റെ വണ്ടി നോക്കി നില്ക്കുകയാണ്. ബ്രേക്ക് ചവിട്ടാന് vehicle inspector ഗര്ജിച്ചു, അതനുസരിച്ഛ് ഞാന് ആഞ്ഞു ചവിട്ടി, പക്ഷേ ആക്സിലറേറ്ററാണെന്നു മാത്രം.അതിനിടക്ക് വണ്ടി ഒരു പെട്ടി ഓട്ടോയെ മുട്ടാന് പോയി.മുട്ടി മുട്ടിയില്ല, എന്നെ തട്ടി മറിച്ചിട്ട് vehicle inspector സ്റ്റിയറംഗ് കൈക്കലാക്കി. വണ്ടി ഓഫ് ചെയ്തു.കടക്കു പുറത്ത് എന്ന ഒറ്റ അലര്ച്ച.ഇന്സ്പെക്റ്റര് എന്നെ കൈ വെക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഞാന് ഓടി കാറില് നിന്നും ഇറങ്ങി.</b></h3>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com45tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-49591155759827167372014-02-18T10:32:00.000-08:002015-09-09T21:17:21.122-07:00ഒരു ആശുപത്രിവാസത്തിന്റെ ഓര്മ്മ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ക്ഷമ അടുത്തുകൂടെ പോകാത്ത ഞാന് പ്രാക്റ്റിക്കല് ക്ളാസ്സുകളില് ഒരു പരാജയമായിരുന്നു.എന്തിനീ മാര ണങ്ങള് എന്റെ കയ്യു തന്നെ ധാരാളം എന്നു ചിന്തിച്ചിരുന്ന ഞാന് കത്രിക ഒഴിച്ച് Dissection boxലെ ഒറ്റ റ്റൂളും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നില്ല.തവളയുടെ മസ്തിഷ്കം ചെയ്യാന് വേണ്ടി തവളത്തല തരും.അതിന്റെ വായിലൂടെ തള്ള വിരലിട്ട്, ഞാന് ഒറ്റ ചീന്തു ചീന്തും.പിന്നെ കത്രികയെടുത്തു വെട്ടും, എന്നിട്ട് സ്ളൈഡിലേക്ക് ഒരു കൊട്ടാണ്.ചില പൊട്ടും പൊടിയും താഴെ വീഴും. അത്ര തന്നെ, അങ്ങനെ പരീക്ഷക്ക് ഈ തവളത്തല ഒരു ഐറ്റമായി വന്നു. ഒരു തലയേ ഒരു വിദ്യാര്ത്ഥിക്ക് കൊടുക്കാന് പറ്റൂ. ഞാന് ഒരു തല ചെയ്യും, കുറച്ചു പൊട്ടും പൊടിയും കിട്ടും, മേജര്ഓപ്പറേഷന് ചെയ്യുന്ന ഡോക്ടര് സിസ്റ്ററിന്റെ നേക്ക് കൈ നീട്ടുന്നത് പോലെ ് ഞാന്അറ്റെന്ഡര്മാരുടെ നേര്ക്ക് കൈനീട്ടും.എക്സാമിനര് കാണാതെ ആ പാവങ്ങള് എനിക്ക് ആറു തല തന്നു, എന്തു കാര്യം.ബോട്ടണി പുസ്തകം ഇപ്പൊ എന്റെ കയ്യില് കിട്ടിയാല് പോലും ഞാനതെടുത്ത് അടുപ്പിലിടും.അത്ര ഇഷ്റ്റമാണ്. കൂട്ടാന് കഷ്ണംനുറുക്കുന്നതു പോലത്തെ എന്റെ സ്ളൈഡുകള് മൈക്രോസ്കോപ്പിലൂടെ കണ്ട് സര് എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കും, ഞാന് കാണാത്ത എന്തു കുന്തമാണാവോ സര് അതില് കണ്ടു പിടിച്ചത് എന്ന മട്ടില് ഞാനും ഏന്തി വലിഞ്ഞു നോക്കും , അപ്പൊ കാണാം എന്റെ സ്ലൈഡങ്ങനെ ലെന്സും മുട്ടി വണ്ണത്തില്ഇരിക്കുന്നത്.കോളെജിന്റെ അന്നോളമുള്ള ചരിത്രത്തില് ഏറ്റവും കുറവു മാര്ക്ക് പ്രാക്റ്റിക്കലിനു കരസ്ഥമാക്കി ഞാനൊരു റെക്കോഡുമിട്ടു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഒടുക്കം പ്രമാദമായ എന്റെFinal Year പരീക്ഷ വന്നു.പരീക്ഷക്കിനി വെറും 26 ദിവസങ്ങള് മാത്രം. അത്രയും കാലംറെക്കോര്ഡ് വരക്കല് മാത്രമെ ഞാന് ചെയ്തിരുന്നുള്ളൂ, പിന്നെ നോവല് വായനയും. Lunch റ്റൈമിലൊക്കെ ഞാന് ലൈബ്രറിയിലേക്കോടും, അവിടെ വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീറിന്റെ സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രുതികള് റഫറന്സ് ബുക്ക് പോലെ വെച്ചുകാണും, issue ചെയ്യില്ല.അത് വായിച്ച് കിക്കിടി കിടി കിടി എന്നു ഞാന് ചിരിക്കും, എത്ര അടക്കിപ്പിടിച്ചാലും പുറത്തേക്ക് തെറിക്കുന്ന ഈ ചിരി കേട്ട് ബുദ്ധിജീവികള് എന്നെ പകയോടു കൂടി നോക്കും. അങ്ങനെ ഉല്ലാസ പൂര്ണ്ണമായ (ബഷീറിന്റെ ഭാഷയില് സുന്ദരവും സുരഭിലവുമായ ) എന്റെ ആ ജീവിതത്തെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ടാണ്പരീക്ഷ കടന്നു വരുന്നത്.improve ചെയ്യേണ്ട ഒറ്റക്കുറവേ ഉള്ളൂ, കൊട്ടക്കണക്കിന് മാര്ക്ക് കിട്ടും എന്ന ധാരണയില് തോറ്റതും തോല്ക്കാത്തതും ഇനി എഴുതാനുള്ളതും പ്രാക്റ്റിക്കലും അടക്കം 24 പരീക്ഷകള് ഞാന് എഴുതാന് തീരുമാനിച്ചു.തീരുമാനമെടുത്ത അന്നു തന്നെ ഞാന് വീട്ടില് പോയി ഉച്ചത്തിലൊന്നു അലറിക്കരഞ്ഞു, അതെന്തിനാണെന്നു വെച്ചാല് എന്റെ പരീക്ഷകളുടെ ഗൌരവം അവര് മനസ്സിലാക്കാന് വേണ്ടിയാണ്.ഉമ്മ ഓടിവന്നു, 24 ദിവസവും എനിക്കു വേണ്ടി ഓതേണ്ട ചുമതല ഏറ്റെടുത്തു. ആദ്യപടിയായി ഞാന് syllabus എടുത്തു വായിച്ചു നോക്കി ഞെട്ടല് രേഖപ്പെടുത്തി.ചില വിഷയങ്ങളുടെ പേരു പോലും ഞാനന്നാണ് കണ്ടത്.ഒട്ടും സമയം കളയാതെ ഞാന് സ്റ്റോറിലേക്കോടി, ബുക്ക് വാങ്ങിക്കാന്.പരീക്ഷ മൂട്ടില് വന്നപ്പൊ ബുക്ക് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു പോണ മാക്രി എന്ന മട്ടില് സ്റ്റോറുകാരന് എന്നെ അവ്ജ്ഞയോടെ നോക്കി.വീട്ടില് ഞാന് ആരും സംസാരിച്ചു പോകരുത് എന്ന നിരോധനാജ്ഞ പുറപ്പെടുവിച്ചിട്ടുണ്ട്.ശബ്ദം കേട്ടാല് പഠിക്കാന് പറ്റുന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ്.ഉമ്മ ഒക്കെ എന്നെ പേടിച്ച് മിണ്ടാതെ നടക്കുകയാണ്.വല്ലതും മിണ്ടിയാല് ഞാനപ്പൊ കരയും.2 ദിവസം കഴിഞ്ഞതും എനിക്ക് irritable bowel syndrome എന്ന modern disease പിടിപെട്ടു.മലയാളത്തില് പേടിച്ചുതൂറല്, എപ്പഴും ഞാന് കക്കൂസിലായിരിക്കും, വേറെ ആര്ക്കും അവസരം കൊടുക്കില്ല.ഒരു 20 ദിവസം കഴിഞ്ഞതും ഞാന് ഉറക്കം കുറച്ചു, എന്നു വെച്ചാല് ആരു പറഞ്ഞാലും ഞാന് കിടക്കയില് കിടക്കില്ല, ചാരു കസേരയില് ഇരിക്കുകയേ ഉള്ളൂ, എന്നിട്ട് രാത്രി ഉറങ്ങേണ്ടുന്നതിനു പകരം രാത്രിയും പകലും ഇരുന്നുറങ്ങും.ഇടക്കു കണ്ണു തുറക്കുമ്പോള് കാണാം ഉമ്മ എന്റെ മുന്നില് മൂക്കത്ത് വിരലും വെച്ച് നിക്കുന്നത്.അപ്പൊ ഞാന് എഴുന്നേറ്റിട്ട് 2 മിനിറ്റൊന്നു വിശ്രമിക്കട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞ് കട്ടിലില് കിടക്കും.അങ്ങനെ പരീക്ഷ ആരംഭിച്ചു. irritable bowel syndrome അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലുമെത്തി.ഭക്ഷണപദാര്ഥങ്ങളൊക്കെ ഞാന് നിന്നേ കഴിക്കൂ, ഉമ്മ അതൊക്കെ ഒരു താലം പോലെ പിടിച്ച് മുന്നില് നിന്നോളണം(നിന്ന് നിന്ന് ഉമ്മയുടെ കാലു കുഴയും).അപ്പോള് എന്റെ സഹോദരി പുച്ഛത്തോടെ എന്നെ നോക്കിയിട്ട് പറയും, ഇത്രയൊക്കെ തിന്നണമെങ്കില് ഇരുന്നു തിന്നുകൂടെ എന്ന്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<br /> അങ്ങനെ പരീക്ഷകളൊക്കെ കഴിഞ്ഞു.ഇനി practicals മാത്രമേ ഉള്ളൂ.പടച്ചവനേ ഇനി എന്നെക്കൊണ്ട് ബുക്ക് എന്നു പറഞ്ഞ സാധനം കൈ കൊണ്ട് തൊടാനുള്ള ഇട വരുത്തരുതെ എന്ന് ആത്മാര്ഥമായി പ്രാര്ത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന് നേരത്തെ ഉറങ്ങാന് കിടന്നു.ഭയങ്കര ചൂടുള്ള ഒരു വേനല്ക്കാലമായിരുന്നു അത്.ഉമ്മ കട്ടിലില് കിടക്കുന്നു. ഞാനും സാബിറയുംചൂടു കാരണം കട്ടിലുപേക്ഷിച്ച് തറയില് കിടക്കുകയാണ്.എന്നിട്ടും ചൂടെടുക്കുന്നു.ഞാന് കിടക്കുന്ന പായയില് നിന്ന് എന്റെ രണ്ട് കാലും തറയിലേക്കെടുത്തു വെച്ചു.സുഘസുഷുപ്തിയിലേക്ക് സമാധാനത്തോടെ വീഴുകയാണ്.അപ്പോള് എന്തോ ഒന്ന് മുകളില് നിന്ന് താഴെക്കു വീണു(ഞങ്ങള് കിടക്കുന്നതു പഴയമോഡല് ഓടുവീടിന്റെ കോണിറൂമിലാണ്).അതെന്താണ് വീണത് എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉമ്മയും കൂതറ സാബിറയും എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുകയാണ്.അനുസരണത്തിനു പേരുകേട്ട സാബിറ എഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ ഭാഗം മാത്രം പരിശോധിച്ച് എന്റെ ഭാഗത്താണു സാധനം വീണിരിക്കുന്നതെന്നു ഒരു റിപ്പോര്ട്ടും കൊടുത്തു.ഉടന് ഉമ്മ എന്റെ മെക്കിട്ട് കേറാന് തുടങ്ങി, അതു വല്ല എലിയോ പല്ലിയോ ആയിരിക്കുമ്, ഒന്നും കാണാനില്ലെന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദ്രോഹി സാബിറയെയും ശപിച്ച് ഉറങ്ങാന് തുടങ്ങി.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും എന്റെ കാലില് പതുക്കെ എന്തോ നക്കുന്നതു പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു.ഞാന് കുലുങ്ങിയില്ല.കുറച്ചു കൂടി കഴിഞപ്പോ ന്കാലില് നിന്നും രക്തമൊഴുകുന്നതായി തോന്നി, നശിച്ച എലി, അപ്പുറത്ത് ആ സാബിറയുടെ കാലുണ്ടായിട്ടും എന്റെ കാലില് തന്നെ കടിച്ചു എന്നു പ്രാകിക്കൊണ്ട് ഞാന് ഉറക്കം തുടര്ന്നു.ഭാഗ്യത്തിന് കുറച്ചു കൂടികഴിഞ്ഞപ്പോ ബാത്റൂമില് പോകാന് തോന്നിയ കാരണം മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ ഞാന് എഴുന്നേറ്റു. കാലില് നിന്നും അപ്പോഴും രക്തം പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.കാല് കഴുകിക്കഴിഞപ്പോ എനിക്കു വെള്ളം കുടിക്കാന് തോന്നി,ആകെ ഉറക്കപ്പിച്ച്, അതൊ തലചുറ്റലോ ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഞാന് അടുക്കളയില് നിന്നും തിരിച്ച് നടന്നു, വെള്ളം കുടിച്ചില്ല. ഇടനാഴിയിലെത്തിയപ്പോള് ഞാന് തലചുറ്റി വീണു.വീഴുന്നതിനിടക്ക് എന്റെ തല ശക്തിയായി ചുമരിലിടിച്ചു.ആ ആഘാതത്തില് എന്റെ ഉറക്കമൊക്കെ പമ്പ കടന്നു. സാമാന്യ ബുദ്ധി ഒട്ടുമില്ലാത്ത എനിക്ക് അന്നാദ്യമായി ഒരു തിരിച്ചറിവുണ്ടായി, എന്നെ കടിച്ചത് എലിയല്ല, പാമ്പാണ്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<br /> ആ തിരിച്ചറിവില് ഞാന് പകച്ചിരുന്നു, ഒരു നിമിഷം എന്റെ മനസ്സിലൂടെ സുജയുടെയും ശ്രീമതിയുടെയും മുഖങ്ങള് കടന്നുപോയി.( നാലാം ക്ളാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോഴാണ് എന്റെ സഹപാഠി സുജ പാമ്പു കടിച്ച് മരിക്കുന്നത്,ഞങ്ങളുടെ കടയില് നിന്ന് രാത്രി സമയത്ത് സാധനം വാങ്ങിപ്പോയ സുജയെ പാടവരമ്പത്ത് വെച്ച് എട്ടടിമൂര്ഖന് കടിക്കുകയായിരുന്നു.പേടിച്ച് സുജ വരമ്പത്ത് കൂടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടി, ആ ഓട്ടത്തിനിടക്ക് സുജ വീണ്ടും പാമ്പിനെചവിട്ടി, പാമ്പ് ഒന്നില്കൂടുതല് തവണ കുട്ടിയെ കടിച്ചു, ആശുപത്രിയിലെത്തുന്നതിനു മുമ്പെ സുജ മരിച്ചു. ആശുപത്രിയില് കൊണ്ടുപോവാനായി കയ്യിലെടുത്ത അയല്വാസി ഉപ്പുക്കയോട് സുജ ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചത്രെ ഉപ്പുക്ക ഞാന് മരിക്കുമോന്ന്.ശ്രീമതിയെ പാമ്പു കടിക്കുന്നത് ഏഴില് പഠിക്കുമ്പോഴാണ്.അതും രാത്രിയിലായിരുന്നു, ഉറങ്ങുന്ന സമയത്ത്.പാവപ്പെട്ടവരായ അവര് എലിയാണെന്നു കരുതി വീണ്ടും ഉറങ്ങി, പുലരാറായപ്പോള് ശ്രീമതി നാവിറങ്ങിപ്പോകുന്ന പോലെ വെള്ളം വേണമെന്നു പറഞ്ഞ് അമ്മയെ ഉണര്ത്തി, ആശുപത്രിയിലെത്തിച്ചെങ്കിലും അച്ഛനില്ലാത്ത ശ്രീമതി മരിച്ചുപോയി)..ഭിത്തിയോട് ചേര്ന്നിരുന്നുകൊണ്ട് ഞാന് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.അപ്പൊഴാണ് ഞാന് മനസ്സിലാകിയത്, എന്തൊരു മണ്ടന് ജീവിതമാണ് ഞാന് നയിച്ചതെന്ന്. കുശുമ്പും ദുരഭിമാനങളും ദേഷ്യവും ജയ പരാജയങ്ങളും. ജീവിച്ചിരിക്കുക എന്നതിനേക്കാള് വലിയ വിജയമുണ്ടോ, എത്ര വര്ഷമാണ് ഞാന് പാഴാക്കിയത്.സന്യാസിമാരുടെ മനസ്സ്, അതായിരുന്നു വേണ്ടത്.ഒരുപത്തു ദിവസം എനിക്കധികം തരൂ, ഞാന് തിരുത്താം.അടുത്ത നിമിഷം എനിക്ക് പേടിയായി, ഒറ്റക്ക് മരിക്കാന്, ഞാന് മാത്രം മരിക്കാന് പോകുന്നു, ഒരാള് കൂടി ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നെങ്കില് എന്നുപോലുംഞാനാഗ്രഹിച്ചു.(ഏറ്റവും വലിയ തമാശ ഒരു നാലുദിവസം പിന്നിട്ടപ്പോള് തന്നെ ഞാന് പഴയതുപോലെ കുശുമ്പുകാരിയും ദുരഭിമാനക്കാരിയുമായി മാറി എന്നാണ്).19 വര്ഷങ്ങള്(അന്നെന്റെ വയസ്സ്)എന്റെ മുന്നിലൂടെ പാസ് ചെയ്തു, പ്രത്യേകിച്ച് തെറ്റുകളൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല, വെറും 19 വര്ഷങ്ങള്.ചില സന്ദര്ഭങ്ങള് വിവരിക്കാന്നമുക്ക് ഭാഷ പോരാതെ വരും, എഴുത്തുകാര്ക്കൊക്കെ കഴിയുമായിരിക്കും.ഇതെഴുതുമ്പോള് എന്റെ മുന്നില് അക്ഷരങ്ങള് തലകുനിച്ച് നില്ക്കുന്നു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<br /> ആ സമയത്തിനിടയില് എന്റെ കരച്ചില് കേട്ട് ഉമ്മയും ഉപ്പയും പാവപ്പെട്ട സാബിറയും പാഞ്ഞുവന്നു.ചെറുപ്പം മുതലേ ഈ പാമ്പുമരണങ്ങള് കണ്ടിട്ടുള്ളതിനാലോ എന്തോ Reptiles എന്നchapter പഠിക്കാന് വന്നപ്പോള് സാധാരണ പാഠപുസ്തകങ്ങളില് ഒരു താല്പര്യവുമുണ്ടാവാത്ത ഞാന് കുറെ reference book തിരഞ്ഞുപിടിച്ച് വായിച്ചിരുന്നു.എനിക്കെങ്ങാനും പാമ്പു കടിച്ചാല് എന്തു ചെയ്യണമെന്നുവരെ ഞാനന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.ആ ഞാനാണ് പോത്തു കരയുന്നതു പോലെ ചുമരും ചാരിയിരുന്നു കരയുന്നത്.അപ്പോഴും ചോരയൊഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന എന്റെ മുറിവിലേക്ക് ഞാന് കണ്ണീരോട് കൂടി നോക്കി.ഉടന് ഒരു തുണികൊണ്ടുവരാന് ഞാന് സാബിറയോട് പറഞ്ഞു, ഞാനും അവളും കൂടെ എന്റെ ചെറുവിരലിനു തൊട്ടു മുകളിലും ഞെരിയാണിക്കുമുകളിലും പിന്നെ കാല്മുട്ടിനു മുകളിലുമായി മൂന്നിടത്തു കെട്ടി.അതിനു ശേഷം ചെയ്യാന്- പാടില്ലാത്ത ഒരു സാഹസം കൂടി ഞാന് ചെയ്തു.എന്റെ വായില് മുറിവുകളുണ്ടോന്ന് വിശദമായി പരിശോധിച്ചു.ഇല്ലെന്നുറപ്പുവരുത്തിയതിനു ശേഷംഞാന് എന്റെ കാലിലെ ചെറുവിരല് വായിലേക്കിട്ട് രക്തംsuck ചെയ്തു കളഞ്ഞു.അതു ചെയ്യുമ്പോള് എന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നത്, ഏതായാലും ഞാന് മരിക്കാന് പോവുകയാണ്, ഇങ്ങനെ ചെയ്താല് ചിലപ്പോള് രക്ഷപ്പെട്ടാലോ എന്നയിരുന്നു.<br />അതിനുശേഷം ഞാന് സിനിമയിലെ ക്ലൈമാക്സ് രംഗങ്ങള് അഭിനയിക്കാന് തുടങ്ങി.ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളം ആവശ്യപ്പെട്ടു.സത്യത്തില്എനിക്കൊട്ടും ദാഹം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.എന്തും ചെയ്യാന് റെഡിയായി നില്ക്കുന്ന സാബിറ വെള്ളമെടുക്കാനോടി, വെള്ളവുമായി വന്ന അവളോട് ഞാന് ഇതേവരെ വല്ല തെറ്റും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കില് പൊറുക്കണമെന്നു പറഞ്ഞു.അവളെ ഒന്നു കരയിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു ഉദ്ദേശം. സംഗതി ഫലിച്ചു, അവള് കരയാന് തുടങ്ങി, എനിക്ക് സമാധാനമായി.വെറും 2 മിനിറ്റ് നേരത്തെ പാമ്പു തിരച്ചിലിനു ശേഷം ഉപ്പ റാലി സൈക്കിളില് വണ്ടി വിളിക്കാന്പറന്നിരുന്നു.ഏകദേശം മൂന്നുമിനിറ്റിനുള്ളില് ഉപ്പ വണ്ടിയുമായി കുതിച്ചെത്തി, സാബിറയെ അടുത്ത വീടായ ഭാരതിയമ്മയുടെ കരങ്ങളില് ഭദ്രമായി ഏല്പ്പിച്ചു.പലരും പല വിഷചികില്സാകേന്ദ്രങ്ങളും പറഞ്ഞെങ്കിലും അതിലൊന്നും കുലുങ്ങാതെ മെഡിക്കല് കോളേജിലേക്ക് വണ്ടീ വിടാന് പറഞ്ഞു, ബസ്സില് പോവുകയാണെങ്കില് ഞങ്ങളുടെ അവിടെനിന്ന് 2 hrsദൂരമുള്ള മെഡിക്കല് കോളേജിലേക്ക് വെറും 40 മിനിറ്റ് കൊണ്ട് വണ്ടി എത്തിക്കാന് ഡ്രൈവര് കബീറിനു കഴിഞ്ഞു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
മെഡിക്കല് കോളേജിവണ്ടിയില് കയറിയതും എന്റെ പഴയ ബുദ്ധിയില്ലായ്ക തിരിച്ചെത്തി. ഇതേവരെ ഞാന് മരിച്ചിട്ടില്ല എന്ന ചിന്ത എനിക്കാനന്ദം പകര്ന്നു, അന്നത്തെ ഹിറ്റ് പാട്ടായ സുഖമാണീ നിലാവ് എന്ന പാട്ടും പാടിഒരു ടൂര് പോകുന്ന മൂഡോടെയാണ് ഞാന് വണ്ടിയിലിരുന്നത്.കാഷ്വാലിറ്റിയില് എനിക്ക് നല്ല സ്വീകരണമാണ് കിട്ടിയത്, ഹൌസ് സര്ജന്മാര് എന്റെ രക്തം ഓരോ മണിക്കൂര് ഇടവിട്ട് റ്റെസ്റ്റ് ചെയ്യാനാരംഭിച്ചു.കൂടാതെ അടുത്ത ബെഡ്ഡിലുള്ളവരൊക്കെ എന്റെ ചുറ്റും കൂടി സ്നേഹിക്കാന് തുടങ്ങി, അവിടെ എത്തിയതും ഒരു കിടക്ക കിട്ടിയല്ലോ എന്ന മട്ടില് ഞാന് ഉറങ്ങാന് തുടങ്ങിയതും അടുത്ത ബെഡ്ഡിലുള്ളവരൊക്കെ കുട്ടിയെ ഉറക്കരുത് എന്നും അലറിക്കൊണ്ട് പാഞ്ഞുവന്നു, ഉമ്മ അവരുടെ വാക്ക് അക്ഷരംപ്രതി പാലിക്കുന്നതിനായി ഉറങ്ങുന്ന എന്നെ പിച്ചാനും നുള്ളാനും തുടങ്ങി.ആ തടസ്സങ്ങളെയൊക്കെ പുല്ലുപോലെ നേരിട്ട് ഉറങ്ങുന്ന എന്നെ ഉണര്ത്താന് വേണ്ടി അടുത്ത വാര്ഡില്നിന്നു വരെ ആളെത്തി.ആ അര്ധരാത്രിയിലും സുസ്മേരവദനരായി ജോലിചെയ്യുന്ന പാവം ഹൌസ് സര്ജന്മാര്. പുലര്ച്ചെ മൂന്നരയായപ്പോള് എന്റെ ECGയില് ചെറിയ variation കണ്ടു, എങ്കിലും രാവിലെയായപ്പോ അവര് എന്നെ വാര്ഡിലേക്ക് refer ചെയ്തു, അവിടെയും സിസ്റ്റര്മാരുടെയും സഹബെഡ്ഡുകാരുടെയും വക നല്ല സ്വീകരണമാണ് കിട്ടിയത്. അതിരാവിലെതന്നെ സീനിയര് ഡോക്ടര് വന്നു പരിശോധിക്കുകയും ചെയ്തു. അത്രയുമൊക്കെ ആയപ്പോള് എന്നെക്കടിച്ച്ത് വല്ല നീര്ക്കോലിയുമായിരിക്കും എന്ന അനുമാനത്തില് എല്ലാവരും എത്തിച്ചേര്ന്നു.അപ്പോഴാണ് സാബിറയെ എല്ലാവര്ക്കും ഓറ്മ്മ വന്നത്.അവളെ കൂട്ടാന്വേണ്ടി ഉപ്പ വീട്ടിലേക്ക് പോകാന് ധാരണയായി, കൂട്ടിനു കബീറിനെയും നിര്ത്തി.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഉപ്പ ഇറങ്ങി കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞതും എനിക്ക് കഠിനമായ ശ്വാസതടസ്സം നേരിട്ടു. icu വിലേക്ക് മാറ്റിയ എന്നെ ഡോക്റ്റര്മാര് ഒന്നു മുതല് 100 വരെ ശ്വാസം പിടിച്ച് എണ്ണാന് പറയും .മാക്സിമം പത്താകുമ്പോഴേക്ക് ഞാന് തളരും, അപ്പൊഴെക്കും അവര്എനിക്ക് ഓക്സിജെന് സിലിണ്ടര് വെച്ചിരുന്നു.അതു വെച്ചപാടെ ഞാന് ഉറക്കം തുടങ്ങി, ശ്വാസമെടുക്കുക എന്ന എന്റെ ഡ്യൂട്ടി തന്നെ ഞാന് നിര്ത്തിവെച്ചു.അങ്ങ്നേ ഞാന് മയങ്ങാന് തുറ്റങ്ങിയപ്പോള് ഒരു സീനിയര് ഡോക്ടര് ഓടിവരുന്നത് മയക്കത്തിനിടയില് ഞാന് കണ്ടൂ, പിന്നെ ഒന്നും ഓര്മയില്ല.ഇടക്കിടക്ക് ഞാന് ചെറുതായി ഉണരും വീണ്ടും മയങ്ങും, അപ്പൊഴൊക്കെ ആ ഡോക്ടറുടെ ആശങ്ക നിറഞ്ഞ മുഖം ഞാന് കണ്ടു.ഒരു നാലുമണിയോടെ ഞാന് പൂര്ണ്ണമായും ഉണര്ന്നു. ആ സമയം ആ ഡോക്ടര് എഴുന്നേറ്റ് ഇനി പേടിക്കാനില്ലെന്നും പറഞ്ഞ് പതുക്കെ നടന്നു പോയി.പിന്നെ ഞാന് ആ ഡോക്ടറെ കണ്ടില്ല.ഇതിനിറ്റയില് അവര് എനിക്ക് പോളിവിനം കയറ്റിയതായി പിന്നീടറിഞ്ഞു .</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ഉണര്ന്നു കഴിഞ്ഞതും സിസ്റ്റര്മാര് എന്നെ ആഹ്ലാദാരവത്തോടെ വരവേറ്റു, എന്നോട് ചിരിച്ച് കളിക്കാന് വേണ്ടി പഠിക്കുന്ന 2 സിസ്റ്റേഴ്സിനെത്തന്നെ അവര് ഏര്പ്പാടാക്കിയിരുന്നു. ആ നീര്ക്കോലി കടിച്ച് കുട്ടിയെവിടെ, അതിനെ പിന്നെയും ഓന്ത് കടിച്ചുവൊ എന്നൊക്കെ ഡൊക്ടര്മാര് എന്നെ കളിയാക്കും.അവരോട് എന്നെ കടിച്ചത് neurotoxic ആയ പാമ്പാണോ എന്നൊക്കെ ഞാന് മുറിവിവിരം ഇളക്കും, അല്പജ്ഞാനം ആപത്ത് എന്ന മട്ടില് എന്നെ ഒന്നു നോക്കിയ ശേഷം അവര് പറയും നിന്നെക്കടിച്ചത് ഒരു തവളയാണ് എന്ന്. നന്നായി ഉണര്ന്നപ്പോള് എനിക്ക് ഒരാനയെതിന്നാനുള്ള വിശപ്പനുഭവപ്പെട്ടു.ഇതിനിടയില് ഉപ്പ തിരിച്ച് കുതിച്ചെത്തിയിരുന്നു.അന്നു മൊബൈല് പ്രചാരത്തിലായിട്ടില്ല.ഉപ്പ വീടിന്റവിടെ ബസ്സിറങ്ങിയപ്പൊഴാണ് അവിടെ ഫോണ് വന്നകാര്യം അറിയുന്നത്, ഉടന് ഉപ്പ തിരിച്ച് പറന്നു. ആശുപത്രിയിലേക്ക്. അതുകൊണ്ട് ഉപ്പക്ക് സാബിറയെ കാണാന് പറ്റിയില്ല.നഴ്സ് ഞാന് കഴിച്ച ഭക്ഷണത്തിന്റെ കണക്കെടുക്കാന് വരും, അതു പറയുമ്പോളെനിക്ക് ചിരി വരും, അത്രയധികം ഞാന് കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാകും.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അവിടെവെച്ചുണ്ടായ രണ്ടുമൂന്നു സംഭവങ്ങള് ഞാനിപ്പൊഴുമോര്ക്കുന്നു. പോളിവിനം കയറ്റിയതിന്റെ അടുത്ത ദിവസം അവരെന്നെ വാര്ഡിലേക്ക് മാറ്റി.അന്നു വൈകുന്നേരം എനിക്ക് വീണ്ടും ശ്വാസതടസ്സമുണ്ടായി.സ്ട്രക്ചരും ഓക്സിജന് സിലിണ്ടറും നഴ്സുമാരും പിന്നെ ഹൌസ് സര്ജന്മാരും കയറിയപ്പോള് പിന്നെ ഉമ്മക്ക് കയറാന് ലിഫ്റ്റില് സ്ഥലമില്ലാതായി.ഉമ്മയോട് സ്റ്റെയര് കയറിവന്നോളാന് എല്ലാവരും അലറി.സ്റ്റെയര് കയറി icu കണ്ടുപിടിക്കുന്നത് പോയിട്ട് നടക്കാന്പോലും മറന്നു പോയി കരഞ്ഞു കൊണ്ടു നിന്ന ഉമ്മയെ അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന വേറൊരു ഹൌസ് സര്ജന്, കരയണ്ട , നമുക്ക് നടന്നുപോകാമെന്നു പറഞ്ഞ് കൈപിടിച്ച് icu വില് എത്തിച്ചു.അടുത്ത ദിവസം നാട്ടില് നിന്ന് എന്നെ കാണാന് വന്നവരില് ഒരാള് അതേ ഹൌസ് സര്ജന്റെ കോളറില് കുത്തിപ്പിടിച്ച് നിന്നെയൊക്കെ ഇടിച്ചു ചമ്മന്തിയാക്കി ക്കളയും രക്ഷപ്പെടുത്തിയില്ലെങ്കില് എന്നലറി, മൂപ്പര്ക്ക് എന്നോട് സ്നേഹമുണ്ടായിട്ടൊന്നുമല്ല, അത്രയും പേരുടെ മുന്നില് ഒന്ന് ഷൈന് ചെയ്തതാണ്.ആ ഡോക്ടറുടെ മുഖം ഞാന് മറന്നിട്ടില്ല. നിസ്സഹായതോടെ ഞാന് അദ്ദേഹത്തോട് ക്ഷമ ചോദിച്ചു. എന്റെ മുറിവിവരം കൊണ്ട് ഡോക്ടര്മാര് ഒരുപാട് കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. രണ്ടാമതുംicu വില് എത്തിയപ്പോള്ഡോക്ടര്മാര് എനിക്ക് policythemia ബാധിച്ചുവോന്ന് സംശയം പറഞ്ഞു.എന്റെ BSc കാലയളവില് ഞാനെടുത്ത രണ്ടേ രണ്ട് assaignment കളില് ഒന്നായിരുന്നു policythemia. ഞാന് അലറാന് തുടങ്ങി, അയ്യോ എനിക്ക് polycythemia ആണേ എന്നും പറഞ്ഞ്.രാത്രി icu വില് എന്റടുത്തു ഡ്യൂട്ടിക്കിട്ടിരുന്ന ഒരു ഡോക്ടര് ഇടക്ക് വന്നു ഉണര്ത്താന് നോക്കിയിട്ട് ഞാന് ഉണരുന്നില്ല. ഡോക്ടര് ഒന്നും നോക്കിയില്ല. എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് എന്റെ ചെകിട്ടത്തൊറ്റ അടി തന്നു.ഉറക്കം പോയ വഴി കണ്ടില്ല. പൂര്ണ്ണ ആരോഗ്യവതിയായി ഞാന് നാലാം ദിവസം അവിടെനിന്നുdischarge ആയി, പോകാന് നേരത്ത് ഡോക്ടര്മാരും നഴ്സുമാരും എനിക്ക് നല്ലൊരു sent off തന്നെ തന്നു.</h3>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-55060502542942724002013-11-22T10:32:00.001-08:002023-10-04T19:39:09.555-07:00ചണ്ഡീഗഡ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b> എന്റെ നവോദയ ടെസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞ് ഇന്റര്വ്യൂ കാര്ഡ് കിട്ടിയപ്പോള് സ്ഥലം ചണ്ഡീഗഡ്.പതിവു പോലെ ഞാന് ഞെട്ടിയില്ല(ചെന്നൈ ട്രിപ്പ് കഴിഞ്ഞതോടെ ഞെട്ടലൊക്കെ പോയി) പകരം ആരെങ്കിലും എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കുമോ എന്ന് ഞാന് നോക്കിയിരുന്നു, കാര്യമുണ്ടായി, ഷിവ്യ, സൌദ എന്നീ രണ്ട് അഗതികളും എന്നെപ്പോലെ ആരുമില്ലാതെ കുത്തിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.ഒറ്റക്കാണെങ്കിലും ഇന്റര്വ്യൂ അറ്റെന്ഡ് ചെയ്തിരിക്കും എന്നു ഞങ്ങള് ധീരമായി പ്രതിഞ്ജ എടുത്തു. ആ സാഹസം ചെയ്യേണ്ടി വന്നില്ല.സൌദയുടെ കൂടെ അവളുടെ ബന്ധുവായ ഇലിയാസ്(ബന്ധുവാണോ അതോ അയല്വാസിയാണോ, എന്തായാലും അവര് യത്തീംഖാനയില് ഒരുമിച്ച് കളിച്ച് വളര്ന്നവരായിരുന്നു.അതില്പരം ഒരു ബ്ന്ധുത്വം ഉണ്ടോ)വരാമെന്നേറ്റു.ഒരേ ഒരു ഇല്യാസിനെക്കണ്ട് സൌദയെ കൂടാതെ ഞാനും ഷിവ്യയും കൂടി പെട്ടി ശെരിയാക്കി.മലപ്പുറത്തെ ആണുങ്ങളൊക്കെ പെട്ടെന്നു വിവാഹം കഴിക്കും, എന്റെ കൂടെ പഠിച്ച മലപ്പുറം ആണ്കുട്ടികളൊക്കെ കെട്ടി കുട്ടിയായ ശേഷമായിരുന്നു എന്റെ വിവാഹം.മിലിട്ടറിയില് ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഇലിയാസും സൌദയും സമപ്റായക്കാരായിരുന്നെങ്കിലും ഇലിയാസ് അന്നേ കെട്ടി കുട്ടിയായിരുന്നു.ഷിവ്യ വീട്ടില് പറഞ്ഞത് എന്റെ അളിയനും സൌദയുടെ ചേട്ടനും ഇലിയാസും ടെസ്റ്റിന് കൂടെ വരുന്നുണ്ടെന്നായിരുന്നു.ഞാന് പറഞ്ഞത് ഷിവ്യയുടെ അച്ചനും സൌദയുടെ ചേട്ടനും കൂടെവരുന്നുണ്ടെന്നായിരുന്നു.ഇടക്ക് എന്റെ ഉമ്മ ചോദിക്കും, " മാളേ, ഒറ്റക്ക് പൂവാന് പറ്റ്വോ, ആളോളൊക്കെ ഉണ്ടോന്ന്" ഞാന് ഉമ്മയോട് ഉണ്ടെന്ന് ഗര്ജിച്ച ശെഷം നെന്ചുഴിയും(പേടിച്ചിട്ട്). പിന്നെ അന്നേ എനിക്ക് അത്ര ചിന്താ ശേഷിയൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാല് കൂടുതല് നെന്ചുഴിയാതെ ഞാന് നോര്മലാവും.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> അങ്ങനെ ഞങ്ങള് മൂന്നുപേര് ഷൊറണൂരുനിന്നും ഷിവ്യ കോഴിക്കോട്ടു നിന്നും ച്ണ്ഡീഗഡിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.ആദ്യമൊക്കെ പരിചയസമ്പന്നരെപ്പോലെ ട്രെയിനില് കുത്തിയിരുന്ന ഞാനും സൌദയും ഷിവ്യയും ഏതാനും സെക്കന്റുകള്ക്കുള്ളില് ആ കംപാര്റ്റ്മെന്റിലുള്ള സര്വരേയും പരിചയപ്പെട്ട് സര്വരഹസ്യങ്ങളും പങ്കു വെച്ചു.ഇതില് കലിപൂണ്ട ഇലിയാസ് അവരൊക്കെ നിങ്ങളെ വല്ലതും ചെയ്താല് ഞാന് കയ്യും കെട്ടി നോക്കി നിക്കുമെന്ന് ഞങ്ങളെ പേടിപ്പിച്ച ഉടന് എനിക്കും ഷിവ്യയ്ക്കും സംശയരോഗം പിടിപെട്ടു.ഞങ്ങളെ അപ്പുറത്തുള്ള ആള് നോക്കുന്നു, ഇപ്പുറത്തുള്ള ആള് ബാത്റൂമിലേക്ക് പൊയപ്പൊ പിന്നാലെ വന്നു(ആ പാവം മനുഷ്യന് വാഷ്ബേസില് തുപ്പാന് പോയതായിരുന്നു) എന്നൊക്കെ പരാതി പറയാന് തുടങ്ങി.തുടര്ന്ന് ഞങ്ങളെ നന്നായി നോക്കണേ, പോത്തുപോലെ ഉറങ്ങരുതെ എന്നൊക്കെ ചട്ടം കെട്ടി അതാത് ബര്ത്തില് ഉറങ്ങാന് കിടന്നു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> അന്ന് ആ കംപാര്ട്ട്മെന്റിലുള്ള മിക്കവരേയും ഞാന് ഇന്നും മറന്നിട്ടില്ല.ഒന്ന് നവദമ്പതികളായിരുന്നു, അവരുടെ ഇടക്കുള്ള ചില കേളികള് കാണുമ്പോള് നമ്മള് കോങ്കണ്ണുള്ള ആള്ക്കാരെപ്പോലെ ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയാ മതി, വേറെ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> അതില് ഭര്ത്താവ് നവോദയയില് റ്റീച്ചറാണ്, ഭാര്യയെ ഞങ്ങളെപ്പോലെ നവോദയയുടെ ഇന്റര്വ്യൂവിന് കൊണ്ടു പോവുകയാണ്.ഭര്ത്താവിന്റെ പേര് ഞാന് മറന്നു പോയി,തന്മാത്ര സിനിമ കണ്ട അന്നുമുതല് ഞാന് ഡിമന്ഷ്യ പേഷ്യന്റാണ്.പോയ വഴികള് എനിക്കൊരിക്കലും ഓര്മ ഉണ്ടാവാറില്ല.കുസാറ്റില് ജോയിന് ചെയ്ത കാലത്ത് എറണാകുളത്തെ വഴിപഠിപ്പിക്കലായിരുന്നു തനൂജ മാഡത്തിന്റെ പണി.തലേ ദിവസം കാണിച്ചു തന്ന സ്ഥലം അടുത്ത ദിവസം കാണിച്ചു തരുമ്പോള് ഞാന് ചോദിക്കുംഇതേതാ പുതിയ സ്ഥലം, അപ്പോള് മാഡം പല്ലിറുമ്മുന്നതു കാണാം.കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ഇടക്ക് ഞാനും ഷാനുക്കയും കിടപ്പും ഇരിപ്പും ഒക്കെ തിയേറ്ററില് തന്നെയായിരുന്നു. ജോലി കഴിഞ്ഞ് ഷാനുക്ക തിയേറ്ററിന്റെ മുന്നില് കാത്തു നില്ക്കും ഞാനങ്ങോട്ട് പറന്നെത്തണം.ആദ്യമൊക്കെ ഞാന് ഫോണ് വിളിക്കുമ്പോള് ഷാനുക്ക സമചിത്തതയോടെ മേനക അല്ലെങ്കില് പത്മ ബസ്സില് കയറൂ എന്നു പറഞ്ഞു തരുമായിരുന്നു.ഒരു 2 മാസം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഞാന് ചോദിക്കും ഏതു ബസ്സില് കയറണമെന്ന് അപ്പൊപിന്നെ മറുപടി ഇങ്ങനെയായി, പുല്ലേ നീ ഏത് ഡാഷിലെങ്കിലും കയറി വായോന്ന്.പിന്നൊന്ന് ഉണ്ണി, പാവം അറേന്ച്ട് ലവ് ആണ്, പെണ്കുട്ടി ഇടക്കിടക്ക് ഫോണ് വിളിക്കും, ഡല്ഹിയിലേക്ക് പോകുന്നു.പിന്നൊരാള് കുറച്ച് പ്രായമായ ഒരു പട്ടാളക്കാരനായിരുന്നു.ഞങ്ങളുടെ പൊട്ടത്തരങ്ങള് കാണുമ്പോള് ഉപദേശിക്കുക എന്നായിരുന്നു പ്രധാന ജോലി.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ഞങ്ങള് ചണ്ഡീഗഡ് വണ്ടിയിറങ്ങിയപ്പോള് ഒരു സംശയം,ഹെന്ത് തെറ്റിപ്പോയോ ഇതു തിരുവനന്തപുരമാണോന്ന്, അത്രയധികം മലയാളികള് സ്റ്റേഷനില് പാഞ്ഞുനടക്കുന്നു.എല്ലാം നവോദയ ഇന്റര്വ്യൂവിനു വന്നവരാണ്.ഞങ്ങള് നവദമ്പതികളടക്കമുള്ള ചെറിയ ജാഥ ഇവരെയൊന്നും ഗൌനിക്കാതെ ഓട്ടോയില് കയറി സ്ഥലം വിട്ടു ലോഡ്ജ് ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.വിജയനും ദാസനും വാടകവീട് കണ്ടുപിടിക്കാനിറങ്ങിയപോലെ ഒറ്റ ലോഡ്ജും ഇലിയാസിനും നവവരനും പിടിക്കുന്നില്ല.അവസാനം ഒന്നുകിട്ടി, വാടക കേട്ട് ഞാനും ഷിവ്യയും സൌദയും ഒന്നു ഞെട്ടിയെങ്കിലും അതിലും കുറഞ്ഞ ലോഡ്ജ് ആ രാജ്യത്തിലില്ലെന്ന ഇലിയാസിന്റെ ഭീഷണിക്ക് ഒടുക്കം വഴങ്ങി.നവദമ്പതികള് ആദ്യമേ ചാടിക്കേറി ഒരു റൂം സെലെക്റ്റ് ചെയ്തു.അവറുടെ അടുത്തുള്ള റൂമില് ഞങ്ങള് മൂന്നു പേരും ഹോട്ടലിന്റെ അങ്ങേ മൂലക്കുള്ള റൂമില് ഇലിയാസും കിടക്കാന് ധാരണയായി.ഞങ്ങളുടെ റൂമിന് രണ്ട് വാതിലുകളുണ്ടെന്ന ഒരു കുഴപ്പമുണ്ടായിരുന്നു.ദമ്പതികളാണെങ്കില് റൂമില് ഉല്ലസിച്ച് നടക്കുകയാണ്.പിന്നെങ്ങനെ അവരുടെ റൂം ചോദിക്കും.ഇലിയാസിന്റെ റൂമാണെങ്കില് അങ്ങേ അറ്റത്താണ്.ഞങ്ങള് ഒറ്റപ്പെട്ടു പോവൂലെ. അതുകൊണ്ട് അവിടെതന്നെ കിടക്കാന് തീരുമാനിച്ചു. അന്നു രാത്രി മുഴുവന് കേള്ക്കാത്ത ശബ്ദങ്ങളും കേട്ട് ഷിവ്യ രണ്ടാമത്തെ വാതിലിന്റെ മുന്നില് ഉറക്കമൊഴിച്ചതൊഴിച്ചാല് പ്രത്യേകിച്ച് കുഴപ്പങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> നവവരന് ധാരാളം സംസാരിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലായിരുന്നു, ഏതു നാട്ടില്ചെന്നാലും ആ നാട്ടിലെ ഭക്ഷണം കഴിക്കണം എന്ന പോളിസിയുള്ള അദ്ദേഹം ഭാര്യയെകൂടാതെ ഞങ്ങളെയും അതൊക്കെ തീറ്റിക്കാന് യത്നിച്ചു.ചന്ദ്രനില് ചെന്നാലും പുട്ട് വേണമെന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന ഞാനാണെങ്കില് ആകെ കഷ്ടത്തിലായി.പക്ഷെ ഞാന് ഒന്നും കഴിക്കാതിരുന്നില്ല.(ഏതു സന്ദര്ഭത്തിലായാലും ഭക്ഷണം ഞാന് കഴിച്ചിരിക്കും, അത്ര ആദരവാണ് ഭക്ഷണത്തോട്). പണ്ട് എന്നെയും സഹോദരിമാരെയും ചികില്സിച്ചിരുന്ന വൈദ്യന് ഉണ്ടാക്കിത്തന്നിരുന്ന കഷായങ്ങള് കുടിക്കുന്ന വൈദഗ്ധ്യത്തോടെ ഞാന് എല്ലാം വിഴുങ്ങിക്കളഞ്ഞു.മണിയനീച്ചകള് ആര്ക്കുന്ന ആ ഹോട്ടലുകളില് നിന്നു ഭക്ഷണം കഴിച്ച്തോടെ ഏതു തീട്ടക്കുണ്ടില് നിന്നും ഭക്ഷണം കഴിക്കനുള്ള തന്റേടവുമായെന്ന് പറഞ്ഞാ പോരെ. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ഇന്റര്വ്യൂ സെന്റര് മലയാളികളുടെ ഒരു പൂരപ്പറമ്പായിരുന്നു.ഏകദേശം ഉച്ചയോടെ ഞങ്ങള് മൂന്നു പേരുടെയും ഇന്റര്വ്യൂ കഴിഞ്ഞു.കഴിഞ്ഞതും ഞങ്ങള് സ്ഥലങ്ങള് കാണാം പോകാമെന്നു പറഞ്ഞ് പരക്കം പായാന് തുടങ്ങി.ഇലിയാസ് ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു വന്നു.അതിനുള്ളില് ഞങ്ങളുടെ ജാഥ കയറിപ്പറ്റി. അവിടത്തെ ഓട്ടോകള്ക്ക് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്. ഡ്രൈവര്ക്കു പിന്നില് മുഖാമുഖം തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്ന രണ്ട് സീറ്റുകളുണ്ടായിരിക്കും, ധാരാളം സ്ഥലം.റോസ് ഗാര്ഡനും റോക്ക് ഗാര്ഡനും കണ്ട ശേഷം സുഖ്ന ലേക്ക് കാണാനോടി.അതിനു ശേഷമാണ് ആ ചരിത്ര സംഭവം നടന്നത്.ഞാനും ഇലിയാസും സൌദയും ഒട്ടകപ്പുറത്ത് കയറി.ചെന്നിക്കുത്ത് കാരണം ഷിവ്യ ഒട്ടകപ്പുറത്ത് കയറുന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു.ഒട്ടകം ഇരുന്നു, ഫ്രണ്ടില് സൌദ ഇരുന്നു, നടുവില്- ഇലിയാസും, വിധി എന്നല്ലാതെ എന്തു പറയാന് ഒട്ടകക്കാരന്(കുതിരക്കാരന് എന്നു പറയുന്നതു പോലെ, അങ്ങനെതന്നെ അല്ലെ പറയുക)എന്നെ ഏറ്റവും പിറകിലാണ് കയറ്റിയത്.ഒട്ടകം പതുക്കെ എഴുന്നേല്ക്കാന് തുടങ്ങി.അതോടൊപ്പം തന്നെ ഞാന് പിന്നിലേക്ക് ഊര്ന്നു പോകാനും തുടങ്ങി.ഞാന് ഒട്ടകത്തെ അരണ്ടു പിടിച്ചു.അതുകൊണ്ടൊന്നും കാര്യമുണ്ടായില്ല, ഞാന് പിന്നിലേക്ക് പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.ആ നിമിഷം എന്റെയും സൌദയുടെയും തൊണ്ടയില് നിന്ന് നിര്ത്തണേ എന്നൊരാര്തത നാദം ഉയര്ന്നു.അതുകേട്ട് ഷിവ്യയും ആ പാര്ക്കിലെ മറ്റുള്ളവരും ഞെട്ടി. ഒട്ടകക്കാരന് കുലുക്കമൊന്നുമില്ല.ഷഹാദത്ത് കലിമ ചൊല്ലുകതന്നെ, അന്യ നാട്ടില് കിടന്ന് മരിക്കാനാണല്ലോ വിധി, ഉമ്മയുടെ മുഖം ഓര്മ്മ വന്നു, ആ കയ്യില് നിന്നു ഒരു തുള്ളി വെള്ളം വാങ്ങിക്കുടിച്ച് മരിക്കണ്ടതിനു പകരം.ഞാന് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.കൂടെ സൌദയും.അവള് വെറുതെ നിലവിളിക്കുകയാണ്, അവള്ക്ക് പിടിക്കാന് ജീനിയും പിന്നെ കുറെ കയറുകളുമൊക്കെയുണ്ട്, എന്റെ അവസ്ഥ അതല്ല.ഒട്ടകത്തെ ആക്രമിക്കുക എന്നല്ലാതെ ഇലിയാസിനെ ആക്രമിക്കാന് പറ്റില്ലല്ലോ. ഈ കോലാഹലത്തിനിടക്ക് ഒട്ടകം നിവര്ന്നു നിന്നു.ഒട്ടകം ഓരോ ചുവട് വെക്കുമ്പൊ ഞാന് പിന്നിലോട്ട് പോകും വീണ്ടും ഞാന്പിടിച്ചു കയറും.അങ്ങനെ മുന്നോട്ട് പോവുകയാണ്.ഇതിനിടക്കു നിര്ത്താന് ഞനും സൌദയും ഒട്ടകക്കാരനോറ്റ് കരഞ്ഞു പറയുന്നുണ്ട്, ഹിന്ദിയില് ഇവിടെ സ്റ്റോപ്പില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് അയാള് ചിരിച്ചോണ്ട് നടക്കുകയാണ്.</b><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-IN</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "Kartika","serif";">ഒട്ടകപ്പുറത്തെ</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">ഞങ്ങളുടെ</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">പ്രകടനം</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">കണ്ട്</span>
<span style="font-family: "Kartika","serif";">താഴെ</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">നിക്കുന്ന</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">ഷിവ്യയുടെ</span>
<span style="font-family: "Kartika","serif";">ചെന്നിക്കുത്ത്</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">പരകോടിയിലെത്തി</span>.<span style="font-family: "Kartika","serif";">കുറച്ചു</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">ദൂരം</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">കൂടി</span>
<span style="font-family: "Kartika","serif";">മുന്നോട്ട്</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">നടന്ന്</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">ഒട്ടകക്കാര</span>ന് <span style="font-family: "Kartika","serif";">ഞങ്ങളെ</span>
<span style="font-family: "Kartika","serif";">താഴെയിറക്കി</span>.<span style="font-family: "Kartika","serif";">കണ്ണീരോടെ</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">ഞാനും</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">സൌദയും</span>
<span style="font-family: "Kartika","serif";">താഴെ</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">ഇറങ്ങി</span>.<span style="font-family: "Kartika","serif";">ഒട്ടകപ്പുറത്തു</span>
<span style="font-family: "Kartika","serif";">കയറാ</span>ന് <span style="font-family: "Kartika","serif";">ഞങ്ങ</span>ള് <span style="font-family: "Kartika","serif";">നവദമ്പതികളെ</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">നി</span>ര്<span style="font-family: "Kartika","serif";">ബന്ധിച്ചെങ്കിലും</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">ആ</span> <span style="font-family: "Kartika","serif";">പൂതി</span>
<span style="font-family: "Kartika","serif";">നടന്നില്ല</span>.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഞങ്ങള് തിരിച്ച് ഷൊറണൂരിലേക്ക് വണ്ടി കയറി. ഇലിയാസിന് ജോലിസ്ഥലത്തേക്ക് പോകേണ്ടതിനാല് ഞങ്ങള് മാത്രമെ പോന്നുള്ളൂ.അങ്ങനെ മലയാളി പടകള്ക്കൊപ്പം ഞങ്ങളും വണ്ടി കയറി.ഞങ്ങളുടെ രണ്ടു പേരുടെ ടിക്കറ്റ് കണ്ഫേമായിരുന്നില്ല, .ആ കംപാര്ട്മെന്റു മൊത്തമായി ടൂര് പോയി തിരിച്ചു വരുന്ന ഗോവന്കുട്ടികളും റ്റീച്ചേഴ്സും ബുക്ക് ചെയ്തതായിരുന്നു.യാത്രയും അലച്ചിലും കൊണ്ട് അവശരായ ഞങ്ങള്ക്ക് ഗോവന്കുട്ടികളുടെ ആക്രോശങ്ങളും ആഹ്ളാദപ്രകടനങ്ങളും അവസാനിക്കാത്ത തീറ്റയും (മുകളിലെ ബര്ത്തില് നിന്നു തലയിലേക്ക് നിരന്തരം ഭക്ഷണസാധനങ്ങള് വീണുകൊണ്ടിരിക്കും)സഹിക്കാന് കഴിയാത്തതായി, അങ്ങനെ ഷിവ്യ (കൂട്ടത്തില് ഹിന്ദി അറിയുന്ന ഏകവ്യക്തി)അവരുടെ റ്റീച്ചറിനോട് പരാതി പറഞ്ഞു, അതോടെ കുട്ടികളും ഞങ്ങളും യുദ്ധമാരംഭിച്ചു.എന്റെയും സൌദയുടെയും ഡയലോഗുകള് ഷിവ്യ ഹിന്ദിയില് അവരോട് പറയും, അവര് പറയുന്നതു പരിഭാഷപ്പെടുത്തി തിരിച്ചും പറഞ്ഞു തരും, മൊഹന്ലാല് ബാസ്റ്റഡിന്റെ അര്ഥം പറഞ്ഞു കൊടുക്കുമ്പോള് ശ്രീനിവാസന് കോപാകുലനാകുന്നതു പോലെ എനിക്കും സൌദക്കും ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറും.ഞങ്ങള് മലയാളത്തില് പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോള് ഭാഷ മനസ്സിലാകാത്ത കാരണം അവര്ക്കും പ്രാന്തു വരും.പഠിപ്പിക്കാനോ വീട്ടുകാരെക്കൊണ്ട് പൈസ ചിലവാക്കിച്ചു, ഇനി ടെസ്റ്റ്, ഇന്റര്വ്യൂ എന്ന കോപ്രാട്ടികള്ക്ക് കൂടി വീട്ടുകാരെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ലെന്ന് പ്രതിഞജ ചെയ്തിരുന്ന കാരണം സ്വയം ജോലി ചെയ്ത പൈസ കൊണ്ടായിരുന്നു ഞങ്ങള് യാത്ര ചെയ്തിരുന്നത്. ലോഡ്ജ് വാടക വിചാരിച്ചതിനപ്പുറത്തേക്ക് പോയ കാരണം ബ്ഡ്ജറ്റ് തെറ്റിയ ഞങ്ങള് ക്രുത്യം മൂന്നു നേരം എന്ന കണക്കില് മാത്രം ട്രൈന് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്.ആ സമയത്താണ് ഗോവക്കാരുടെ ഒരു തീറ്റ.ഇടക്ക് ട്രെയിന് നിര്ത്തുമ്പോള് സൌദ ചാടിയിറങ്ങും എന്നിട്ട് നാലഞു കുപ്പികളില് drinking water നിറക്കും. അതു കയ്യില് തന്നിട്ട് വെള്ളം ധാരാളം കുടിച്ചൊ വിശപ്പറിയില്ല എന്നൊരു ഫിലോസഫിയും തട്ടി വിടും. അങ്ങനെ മൂന്നു നാളത്തെ യാത്രക്കു ശേഷം ഞങ്ങള് ഷൊറണൂരില് വണ്ടിയിറങ്ങി.അതു വരെ ഞാന് നടത്തിയിട്ടുള്ളതില് വെച്ചേറ്റവും ദീര്ഘമായ യാത്രയായിരുന്നു അത്. </b></h3><h3 style="text-align: left;"><b>പിന്നീട് റാങ്ക് ലിസ്റ്റ് വന്നപ്പോള് ഞാന് ആ ലിസ്റ്റില് രണ്ടും സൌദ അന്ചാമതായും സ്കോര് ചെയ്തു. ഞാന് ആ സമയം തന്നെ കുസാറ്റും കിട്ടിയതിനാല് നവോദയ ചൂസ് ചെയ്തില്ല. അന്നെനിക്ക് പോസ്റ്റിങ്ങ് കിട്ടിയത് പാറ്റ്നയായിരുന്നു. സൌദ പിന്നീട് നവോദയയില് നിന്ന് കേന്ദ്രീയ വിദ്യാലയത്തിലേക്ക് മാറി. പ്രിയപ്പെട്ട ഷിവ്യ ഇപ്പോള് കേരള സര്വകലാശാലയില് ജോലിചെയ്യുന്നു.</b></h3>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-66247996417416767952013-09-25T12:32:00.000-07:002013-09-27T10:30:07.033-07:00 ഇക്ബാല് സാറും എന്റെ ഉപ്പയും<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
ചിലര്ക്ക് പ്രായത്തേക്കാള് കൂടുതല് പ്രായമാകും.എന്റെ ഉപ്പ ആ തരത്തിലുള്ള ആളാണ്, 60 വയസ്സുള്ളപ്പോള് ഉപ്പ ഒരു എണ്പതിന്റെ പ്രകടനം കാഴ്ചവെച്ചു.മൊബൈല് ഉപയൊഗിക്കാന് ഞാന് ഉപ്പയെ പഠിപ്പിച്ചതിനു എനിക്കൊരു അവാര്ഡ് തരണം ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ.എന്നാല്തന്നെയും ഞങ്ങളുടെ വായനാശീലവും അഭിമാനബോധവും സ്വതന്ത്ര ചിന്താഗതിയും എല്ലാം ഉപ്പാക്ക് അവകാശപ്പെട്ടതാണുതാനും, ചെറുപ്പത്തില് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില് ഉപ്പ 2 പത്രം വരുത്തും.ഒന്നു, ദേശാഭിമാനി, അത് പാര്ട്ടി വിവരങ്ങള് അറിയാനാണ്, പിന്നൊന്നു മാത്രുഭൂമി.ഇതും പോരാഞ്ഞ് മാത്രുഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പും കുറച്ചു കൂടി വലുതായപ്പോള് ആരോഗ്യമാസികയും വരുത്താന് തുടങ്ങി( അതു വായിച്ച് ഞനും സാബിറയും നിത്യരോഗികളായി).ഈ രണ്ട് മാസികകളിലൂടെയും ഞാന് ചെറുപ്പം മുതലേ വായിച്ചിരുന്നതാണ് ബി. ഇക്ബാലിനെ.സ്കൂള് വിദ്യഭ്യാസം ലഭിചിട്ടില്ലാത്ത ഉപ്പ സ്വന്തമായി ഒരു ലിപി തന്നെ വികസിപ്പിച്ചിരുന്നു, അതു വായിച്ചാല് മനസ്സിലാകുന്ന രണ്ടേ രണ്ട് വ്യക്തികളേ ഉള്ളൂ, ഒന്ന് ഞാന്, രണ്ടാമത്തെയാള് ഉപ്പ തന്നെ.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;"> <b>എനിക്കും വിനീതക്കും MLISc ക്ക് റാങ്ക് കിട്ടിയത് പ്രമാണിച്ച് ഫറൂഖ് കോളേജുകാര് ഒരു അവാര്ഡ് ദാനം സംഘടിപ്പിച്ചു.വര്ഷങ്ങള് കൊണ്ടുള്ള ഉപ്പയുടെ വിലാപത്തിനു (എത്ര കുട്ട്യോള്ടെ ഫോട്ടം പേപ്പറില് വരുന്നു റാങ്കും കിട്ടിയിട്ട്)പരിഹാരമായി കിട്ടിയ റാങ്ക് സ്വീകരണം കാണാന് ഞാനും ഉപ്പയും സഹോദരിയും കൂടി പോകാമെന്നു വെച്ചു.ഇക്ബാല് സാറായിരുന്നു അവാര്ഡ് ദാനത്തിന് ക്ഷണിക്കപ്പ്പ്പെട്ടത്. അന്നു സര് കേരള യൂണിവേഴ്സിറ്റി വിസി ആണെന്നു തോന്നുന്നു.ആ ഡെസിഗ്നേഷനും മുമ്പെ ഞാന് വായിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ള സാറില് നിന്നും അത് വാങ്ങാന് കഴിയുന്നതില് എനിക്കും സന്തോഷം തോന്നി.</b></span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;"> <b>അങ്ങനെ അന്നേ ദിവസം ബസ്മാര്ഗം ഞങ്ങള് ഫരൂഖിലേക്ക് പട്ടാമ്പിയില് നിന്നും പുറപ്പെട്ടു.(ട്രെയിനും ഞാനും ശത്രുക്കളാണല്ലോ).പക്ഷേ ആയിടക്ക് ഒരു അറ്റാക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ള ഉപ്പ അവിടെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ക്ഷീണിച്ചു പോയി.എസി ഹാളിലായിരുന്നു സ്റ്റേജ്.എന്റെയും വിനീതയുടെയും വീട്ടുകാരെ പ്രമുഖ അതിഥികളായി ഹാളിലെ മുന്സീറ്റില് തന്നെ സംഘാടകര് ഇരുത്തി.ഇക്ബാല് സര് എത്തി, . അന്നു അത്ഭുതവസ്റ്റുവായ പെന്ഡ്രൈവ് കാണിച്ചു, അതു കംപ്യൂട്ടെറില് ഘടിപ്പിച്ചു പ്രസംഗം തുടങ്ങി.ചെവി വളരെ കുറച്ചു കേള്ക്കുന്ന ഉപ്പ പ്രസംഗം ശ്രദ്ധിക്കുന്നതു പോലുമില്ലെന്നു എനിക്കു മനസ്സിലായി.വളരെ</b> <b>താല്പര്യത്തോട് കൂടെ എല്ലാവരും പ്രസംഗം കേട്ട്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, എന്റെ പകുതി മനസ്സാണെങ്കില് ഉപ്പയുടെ പോക്കറ്റിലിരിക്കുകയാണ്.കാരണം ഇങ്ങനെയുള്ള ചടങ്ങുകളില് ഉപ്പ തീരെ പങ്കെടുത്തിട്ടില്ല.വല്ല അക്രമവും കാണിച്ചാലോ എന്ന ആപത്ശങ്ക. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും എസിയുടെ തണുപ്പു കാരണം ഉപ്പ ചുമക്കാന് തുടങ്ങി.സംഘാടകര് ഓടിപ്പോയി തണുപ്പു കുറച്ചു.ഉപ്പ ചുമക്കും, ഇകബാല് സര് പ്രസംഗം ഒന്നു നിര്ത്തും വീണ്ടും തുടരും.അങ്ങനെ മുന്നോട്ട് പോവുകയാണ്.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും ഉപ്പക്ക് ബോറടിക്കാന് തുടങ്ങി.ഉപ്പ ചെറുതായി കോട്ടുവായിട്ടു. ഭാഗ്യം! അതാരും കണ്ടില്ല.അടുത്തതായി ആരെയും തെല്ലും കൂസാത്ത എന്റെ സ്വന്തം ഉപ്പ അ ആ ആ ആ ഹാ ഹ് എന്നു നീണ്ട കോട്ടു വായിട്ടു, എക്കൊ ഉള്ള ആ എസി ഹാളില് ആ കോട്ടുവായുടെ നീളം ഒന്നു കൂടി വര്ധിച്ചതായി ഒരു തകര്ച്ചയോടെ ഞാന് മനസ്സിലാക്കി. അതോടെ ഇക്ബാല് സര് പെന്ഡ്രൈവ് ഊരി, പെട്ടി അടച്ചു. ഞാന് ഗദ്ഗദത്തോടെ സമ്മാനം ഏറ്റുവാങ്ങി .</b></span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;"><br /></span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;"> <b>ഏതാനും മാസങ്ങള്ക്കു ശേഷം ഞാന് ഇക്ബാല് സാറിനെ കോഴിക്കോട് ഒരു ബുക് എക്സിബിഷനില് വെച്ച് കണ്ടുമുട്ടി.സാറിന്റെ പ്രസംഗം മോശമായതു കൊണ്ടല്ല , എന്റെ ഉപ്പയുടെ അറിവില്ലായ്മ കൊണ്ടാണ് എന്നൊക്കെ പറയാന് വെമ്പി ഞാന് ഓടിചെന്നെങ്കിലും പ്രമുഖരെ, പ്രത്യേകിച്ചും ഞാന് ആദരിക്കുന്നവരെ കാണുമ്പോളുള്ള സഹജമായ വിമുഖതമൂലം (വായയിലെ വെള്ളം വറ്റലും നാവിറങ്ങിപ്പോകലും) ഞാനിത്രയെ ചോദിച്ചുള്ളൂ, ഇക്ബാല് സാറല്ലെ എന്നു മാത്രം, സര് അതെ എന്നു ചിരിച്ചു കൊണ്ടുത്തരം നല്കി തിരിച്ചു നടന്നു, സാറിനാണെങ്കില് സ്റ്റേജില് വെച്ച് ഒരു നോക്കു മാത്രം കണ്ട എന്നെ മനസ്സിലായതുമില്ല.</b></span></b></h3>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-77573076319148080172013-09-01T10:37:00.001-07:002023-10-04T19:50:11.810-07:00ചെന്നൈ ട്രിപ്പ്.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
ഞാന് IIMK- ല് ട്രെയ്നി ആയി ജോലി നോക്കുന്ന കാലം.എനിക്കൊരു കൂട്ടുകാരി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഏകദേശം ആറടിപൊക്കമുള്ള ഒരു ലക്ഷ്മി,ഒരു ദീപിക പദുക്കോണ് ലുക്കുള്ള കക്ഷി ആനക്കു ആനയുടെ വലുപ്പം അറിയാത്ത പോലെ സ്വന്തം സൌന്ദര്യം മനസ്സിലാക്കാതെ തന്റെ കാലിന്റ്റതുവരെ മാത്രം പൊക്കമുള്ള എന്നെ നോക്കി നെടുവീര്പ്പിടും.ഷാജീ നീയെത്ര ഭാഗ്യവതി എന്നും പറഞ്ഞ്.ഒറ്റക്കുട്ടി ആയതുകൊണ്ടുള്ള ചില പ്രശ്നങ്ങളൊഴിച്ചാല് ആകാരം പോലെ വലിയൊരു മനസ്സിനും ഉടമയായിരുന്നു. പിന്നെ ഇടക്ക് ചില കട്ടിമലയാളം പ്രയോഗിക്കും.മുമ്ബൈയില് ജനിച്ചു വളര്ന്ന മൂപ്പിലാത്തി ഭാഷാസ്നേഹം കൊണ്ട് മലയാളം പഠിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.അതും പോരാഞ്ഞ് ചില സാഹിത്യ പ്രയോഗങ്ങളുണ്ട്.അതു കേട്ടലാണ് നമ്മള് ഞെട്ടുക. ബിന്ദു പണിക്കര് ഒരു സിനിമയില് ഇംഗ്ളീഷ് പറയുന്നുണ്ട്, അതുപോലെ.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ആയിടക്ക് ഞാന് IRDA apply ചെയ്തിരുന്നു.ഹാള്ടിക്കെറ്റ് വന്നപ്പൊ ടെസ്റ്റ് സെന്റര് ചെന്നൈ, ആ കാലത്ത് ഞാന് കേരളം വിട്ടൊന്നും പ്രവര്ത്തന പരിധി വ്യാപിപ്പിച്ചിരുന്നില്ല.അതുകൊണ്ട് ചെന്നൈ കേട്ട് ഞെട്ടിയ ഞാന് കൂടെ വരാന് ആരെങ്കിലുമുണ്ടോ എന്നൊക്കെ പരമരഹസ്യമായി (അതായത് വേണമെങ്കില് വന്നാല് മതി വന്നില്ലെങ്കിലും വേറെ ആളുണ്ട് എന്ന വ്യംഗ്യേന ഉള്ളിലാണെങ്കിലോ എന്റ്റെ കൂടെ ആരെങ്കിലും വന്ന് രക്ഷിക്കണേ എന്ന്) നാട്ടിലും വീട്ടിലും ഒക്കെ അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും കാര്യമുണ്ടായില്ല, അതുകൊണ്ട് ആ പൂതി മതിയാക്കി ഞാനങ്ങനെ കുത്തിയിരിക്കുമ്പോള് ആറടിക്കരി വന്ന് ഗര്ജ്ജിച്ചു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അന്നു വൈകുന്നേരത്തെ ലോക്കല് ട്രെയിനില് </h3>
<h3 style="text-align: left;">
ലക്ഷ്മിയും ഞാനും കൂടെ ചെന്നൈയില് പോകാന് തീരുമാനമായി, നാളെയാണ് എക്സാം, രാവിലെ അവിടെ എത്തും, എത്തിക്കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ ബസ്സിന്റെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ റഷീദ് നോക്കിക്കോളും.ചെന്നൈ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് പഠിക്കുന്ന റഷീദ് അവന്റെ കോഴ്സിന്റെ ഭാഗമായി 10 ദിവസത്തെ ട്രെയിനിങ് ചെയ്തത് IIM ലായിരുന്നു, അവിടത്തെ ട്രെയിനിയായിരുന്ന എന്റെ സെക്ഷനിലായിരുന്നു റഷീദിന്റെ ട്രെയിനിങ്.ഫലത്തില് എന്റെ ട്രെയ്നി.The Gad Fly എന്ന നോവലില് നായകന് പറയുന്നുണ്ട്, ഒരു അടിമയുടെ അടിമയായിരിക്കുക എന്നതാണ് ലോകത്തിലേറ്റവും ഭീകരം എന്ന്. അതായിരുന്നു സത്യത്തില് റഷീദിന്റെ അവസ്ഥ.പത്തഞ്ഞൂര് ജേണലുകള് വായിക്കുക പിന്നെ സീലടിക്കുക, ഇതായിരുന്നു അവന്റെ പ്രധാന ഡ്യൂട്ടി.വായിക്കുക എന്നു വെച്ചാല് എഴുതിയ ആളിന്റെ പേര് നോക്കുക, ഏതെങ്കിലും IIMKപരിഷകളുടെ പേര് അതിലുണ്ടെങ്കില് ഉടന് സ്കാന് ചെയ്ത് വേറൊരു കുണ്ടാമണ്ടി സോഫ്റ്റ്വെയറില് കൊണ്ടുപോയിടണം.അവനുണ്ടായിരുന്ന പത്തു ദിവസം ഞാനൊന്നു നടുനിവര്ത്തി എന്നു പറഞ്ഞാപോരെ.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അങ്ങനെ ഞങ്ങള് കോഴിക്കോട് സ്റ്റേഷനില് നിന്ന് ചെന്നൈക്ക് ലോക്കല് ട്രെയ്നില് വണ്ടി കയറി. സ്വന്തം ശകടമായ ബസ്സില്നിന്ന് ട്രെയ്നിലെത്തിയതോടെ എലി പുലിയായി മാറി ഞാന് ലക്ഷ്മിയുടെ പിന്നിലൊളിച്ചു.ഏറ്റവും പിറകില് ലേഡീസ് കംപാര്ട്ട്മെന്റില് കേറിയപാടെ ലക്ഷ്മി ഒരു വിശകലനം നടത്തി, എന്നിട്ട് ട്രെയ്നിലെ പുതുമുഖമായ എന്നോട് പറഞ്ഞു, ഷാജീ മനുഷ്യന്മാര് ഇരുന്നിട്ട് ലഗേജ് ഇരുന്നാ മതി,നമുക്കാ ലഗേജ് മാറ്റി ബര്ത്തിലിരിക്കാം.ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി, എല്ലാം തമിഴ്സ്ത്രീകള്, ഞങ്ങള് മത്രമേ നില്ക്കുന്നുള്ളൂ ആകെ മൊത്തം സിനിമയില് സ്റ്റണ്ട് സീനിനു മുമ്പുള്ള ഒരു നിശ്ശബ്ദത, ഞാന് പതുക്കെ ലഗേജില് തൊട്ടു.അപ്പോള് ഒരു മറ്മരം, പിറുപിറുകല്, അപകടം മണത്ത ഞാന് ആറടിയെ നോക്കി,ഉടന് പിന്നില് നിന്നൊരു ഗര്ജ്ജനം</h3>
<h3 style="text-align: left;">
യാരെടീ നീ, തൊട്ടു കഴിഞ്ഞാല് ശുട്ടിടുവേന്</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
പിന്നെ നടന്നത് മലയാളത്തിലും തമിഴിലുമായി ഒരു ഘോരയുദ്ധമായിരുന്നു.ലക്ഷ്മി മംഗ്ളീഷ് തമിഴിലും ഞാന് ഇടക്കിടക്ക് ചില മലയാളം ഡയലോഗുകളിലൂടെയും യുദ്ധത്തില് പങ്കെടുത്തെങ്കിലും ഞങ്ങള് തോറ്റുതൊപ്പിയിട്ടു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ലഗേജെങ്ങാന് തൊട്ടാല് കത്തിച്ചു കളയും, മിണ്ടാതെ അവിടെ നിന്നു കൊള്ളണം, #$***@#%^!**$%#@ഡും</h3>
<h3 style="text-align: left;">
എന്നായിരുന്നു മലയാള പരിഭാഷ. ശേഷം കുന്തം പോലെ നിന്ന ഞങ്ങളെ രണ്ടു മൂന്നു മയമുള്ള തമിഴ് സ്ത്രീകള്ഇടപെട്ട് സീറ്റിലിരിക്കാന് സ്ഥലം തന്നു.പാവം മീന മാഡത്തെ പരിചയപ്പെടുന്നതുവരേക്കും തമിഴ് സംസാരിക്കുന്നവരെല്ലാം എന്റെ ശത്രുക്കളായിരുന്നു.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് എന്റെ നെയ്ബര്, എന്തോ അവശത ബാധിച്ച തമിഴ് സ്ത്രീ കുടിക്കാന് വെള്ളം ചോദിച്ചു, ഞാന് കൊടുത്തു.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
അപമാനഭാരം മൂലം കടുത്ത ദേഷ്യത്തില് ശത്രുപാളയത്തിലിരുന്ന ഞങ്ങള്സേലത്തെത്തിയപ്പോഴേക്കും തണുപ്പു മൂലം പൂച്ചകളായി മാറി.ഒരു കഷ്ണം സോപ്പും ഒരു തോര്ത്തും മാത്റം എടുത്തിരുന്ന ഞങ്ങള് ചുരിദാര് ഷാളുമായി യുദ്ധം ചെയ്യാന് തുടങ്ങി,എനിക്ക് ഷാള് ഒരു പുതപ്പിന്റെ സേവനം തന്നെങ്കിലും ലക്ഷ്മിയെ സംബന്ധിച്ചത് രണ്ടറ്റവും മുട്ടാത്ത ഒരു കണ്ടം തുണിയായിരുന്നു. നേരം പുലരാറായപ്പോള് ഞങ്ങള് ചെന്നൈ സെന്ട്രലില് വണ്ടിയിറങ്ങി.നേരെ ലേഡീസ് വെയ്റ്റിങ് റൂമില് അത്യാവശ്യം വേണ്ട മേക്കപ്പ് നിര്വഹിച്ച് സ്റ്റേഷനു മുമ്പില് വെയ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന റഷീദിന്റടുത്തേക്ക് വെച്ച് പിടിച്ചു.അപ്പൊ അവിടെ ചെറിയ തിക്കും തിരക്കും, ചൂരലുമായി ഒരു പോലീസ് വന്നു വടിവീശാന് തുടങ്ങി, ഞാന് കുലുങ്ങിയില്ല, കേരളത്തിലെ പോലീസല്ലതെന്നു മനസ്സിലായി, മേക്കപ്പോണ്ടൊന്നും കാര്യമുണ്ടയില്ല, എനിക്കും ലക്ഷ്മിക്കും ചെറിയൊറടി കിട്ടി. പടച്ചവനേ ഈ ജയലളിതയെ ഷെരിപ്പെടുത്തണം, ഞെട്ടിപ്പോയ ഞങ്ങള് റഷീദിന്റെ മെക്ക്ട്ട് കയറാന് തുടങ്ങി(അവനൊറ്റൊരുത്തനാണിതിനൊക്കെ കാരണമെന്ന മട്ടില്)</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞതും ഞങ്ങള് പരക്കം പായാന് തുടങ്ങി, മറീന ബീച്ച് കണ്ട് ചെറുതായൊന്നു ഞെട്ടിയ ശേഷം ശരവണ സ്റ്റോറിലേക്കോടി.തിരിച്ച് ആറുമണിയുടെ ലോക്കല് ട്രെയ്നില് ഞങ്ങള് കോഴിക്കോട്ടേക്ക് വണ്ടികയറി, ഇപ്രാവശ്യം ബര്ത്തില് കയറി കിടന്നു, കാര്യമുണ്ടായില്ല.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞങ്ങളെപ്പോലെ വേറെയും കുറെ അഗതികള് കയറിയ കാരണം കിടപ്പു ഇരിപ്പായി.നീളക്കൂടുതല് കാരണം ഒടിഞ്ഞു മടങ്ങി ഇരുന്ന ലക്ഷ്മി കാലു വേദന കാരണം ഒന്നു കുടയും, അപ്പൊ മറീന ബീച്ചിലെ മണലു മുഴുവന് താഴെ നിക്കുന്നവരുടെ വായില് വീഴും.ഞൊണ്ടി ഞൊണ്ടി ലക്ഷ്മിയും പ്രത്യേകിച്ച് കുഴപ്പങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ ഞാനും കോഴിക്കോട് വണ്ടിയിറങ്ങി, ദേഹത്തെ ജംഗ്ഷനുകളും ജോയിന്റുകളുമൊക്കെ ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ ലക്ഷ്മി 2 ദിവസം കിടപ്പിലായി. ഏകദേശം25 ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പൊ ചിക്കെന്പോക്സ് പിടിച്ച് ഞാനും കിടപ്പിലായി.അതായിരുന്നു എന്റെ ആദ്യത്തെ ചെന്നൈ ട്രിപ്പ്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
</h3>
<h3 style="text-align: left;">
ദേഷ്യം വന്നാല് ഇംഗ്ളീഷ് പറയുന്ന മലയാളം പറഞ്ഞ് ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന നിഷ്കപടതയുടെ പര്യായമായ എന്റെ ആറടിക്കാരിക്കുള്ളതാണീ പോസ്റ്റ്.</h3><h3 style="text-align: left;">ഈ പോസ്റ്റിനൊരു തുടര്ച്ചയുണ്ട്. അന്ന് ആ ടെസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞ് ഇന്റര്വ്യൂവിനു 12 പേരെയാണ് സെലെക്റ്റ് ചെയ്തത്. കേരളത്തില് നിന്നും ഞാനും ഒരു സജിതയും . ഇന്റര്വ്യൂ ഹൈദരാബാദില് വെച്ചായിരുന്നു.അതും ഒരു സംഭവ ബഹുലമായ യാത്രയാണ്. പേടിച്ചു വിറച്ച് ഞാന് യാത്ര ചെയ്ത മറ്റൊരു സ്ഥലം.</h3><div><br /></div>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-8716181086277748672013-06-10T12:37:00.000-07:002013-06-10T12:37:26.153-07:00 K. S.R.T.C ബസ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b> K. S.R.T.C ബസ്സിനെന്റെ ജീവിതത്തില് നല്ല റോളുണ്ട്(മൂപ്പിലാന് ചെയ്ത ക്രൂരക്രുത്യങ്ങള്!).ഞാനെന്റെ MLISc കഴിഞ്ഞ് ഷൊര്ണൂരുള്ള ഒരു സ്വാശ്രയ സ്ഥാപനത്തിലാണ് ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്.കായികാധ്വാനവും കയ്യാങ്കളിയുമായിരുന്നു പ്രധാന തൊഴില്.രാവിലെ എട്ടുമണിയുടെ ബസ്സില് കയറി 6 മണിയുടെ ബസ്സില് തിരിച്ചു വന്നാല് എല്ലുകളൊക്കെ ഒടിഞ്ഞു നുറുങ്ങി മടങ്ങി ഞാന് കട്ടിലിലൊരു കിടത്തമുണ്ട്.അപ്പോള് എന്റെ ഉമ്മ തലക്കാം ഭാഗത്തിരുന്നു ചോദിക്കും, "മാളേ എന്താണവിടെ ജോലി എന്ന്".</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ആ സമയത്താണ് ഞാന് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ റാങ്ക് ലിസ്റ്റില് വരുന്നത്. MLIScകഴിഞ്ഞ് ജോലി എങ്ങാനും കിട്ടിപ്പൊയില്ലെങ്കിലോന്ന് പേടിച്ച് ഞാന് ഇന്ത്യ ഒട്ടുക്ക് ഓടി നടന്ന് പരീക്ഷകള് എഴുതിയിരുന്നു.ഏത് ലിസ്റ്റില് പേരുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാലും ഉപ്പ എന്നോട് ചോദിക്കും "അല്ലെങ്കിലെന്താ പേര് വരാതിരിക്കാന് എന്ന്". പണ്ട് പ്രൊഗ്രസ്സ് കാര്ഡ് ഒപ്പിടാന് കൊടുക്കുമ്പൊ ഉപ്പ രണ്ടേ രണ്ട് വിഷയങ്ങളിലെ മാര്ക്കേ നോക്കൂ, ഇംഗ്ഗ്ളീഷും കണക്കും, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മലയാളമോ സോഷ്യലോ തിരിഞ്ഞ കണ്ണുകൊണ്ട് മറിഞ്ഞു നോക്കില്ല, എന്നിട്ട് ഒരാത്മഗതം നടത്തും, എത്ര കുട്ടികളുടെ ഫോട്ടം പേപ്പറില് വരുന്നു, റാങ്കും കിട്ടിയിട്ട്.അതു കൊണ്ടു തന്നെ ഞാന് ജോലിക്ക് ജോയിന് ചെയ്തപ്പോ പോലും വീട്ടിലൊരു ആലവാരവും ഉണ്ടായില്ല, ഞാന് സ്വയം നടത്തിയ ആലവാരങ്ങലൊഴിച്ച്. </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> ഏതാനും ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞപ്പോഴെക്കും ജോലിക്കുള്ള memo കിട്ടി. ആദ്യത്തെ വരി വായിച്ച് ഞാനതു ചുരുട്ടി മടക്കി എടുത്തു വെച്ചു.ഒരു ദിവസം പോലും ലീവ് എടുക്കാന് പറ്റാത്ത ഇന്ത്യന് പ്രധാനമന്ത്രിയെപ്പോലെ ഞാനെന്റെ സ്ഥാപനത്തെ സേവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.ജോയിന് ചെയ്യേണ്ട ഡേറ്റിന് ഏകദേശം ഒരാഴ്ച മുമ്പ് ചുരുട്ടെടുത്ത് വിശദമായൊന്നു വായിച്ചു നോക്കി, അപ്പൊഴല്ലെ കൂത്ത്.ഒറിജിനല് സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ് വേണം, ഞാനാണെങ്കില് അപ്ലേ ചെയ്തിട്ട് പോലുമില്ല. ഉടന് ഞാനെന്റെ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലേക്കോടി.രണ്ടു രണ്ടര വര്ഷം യൂണിവേഴ്സിറ്റി നിരങ്ങിയ പരിചയം കൊണ്ട് emergency fee ഒക്കെ അടച്ച് തലേ ദിവസം ഞാനത് നേടിയെടുത്തു.ചുരുട്ടിന്റെ അവസാനഭാഗത്ത് medical certificate വേണമെന്ന് പറയുന്നുണ്ട്.അതിനു സുഷമ ഉണ്ടല്ലോന്ന് ഞാന് മനസ്സില് കരുതിയിരുന്നു.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> സുഷമ എന്നു പറഞ്ഞാല് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ഏക ഡോക്റ്ററാണ്.അതുകൊണ്ട് തന്നെ കേരളത്തില് സുഷമ കഴിഞ്ഞേ വേറെ ആളുള്ളൂ എന്ന മട്ടിലായിരുന്നു.ഗര്ഭിണിയാണെങ്കിലും കുട്ടിയാണെങ്കിലും വയസ്സനാണെങ്കിലും ഒക്കെ സുഷമ തന്നെ.ആളുകള് അത് സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം സുസമ, സൂസമ്മ എന്നൊക്കെ വിളിക്കും. ചുരുട്ട് വായിച്ച് സുഷമ ഞെട്ടി, കാരണം സുഷമ ഗ്രേഡ് 1 അല്ല.അത് കേട്ട് ഞാനും ഞെട്ടി.അപ്പോള് തന്നെ സുഷമ എന്നെ പട്ടാമ്പി ഗവ. ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഓടിച്ചു, അവിടെയും ഗ്രേഡ് 1 ഇല്ല. ഒരു നിമിഷം വൈകാതെ ഞാന് ഒറ്റപ്പാലത്തേക്കോടി.അവിടെയെത്തിയപ്പോഴേക്കും സമയം കഴിഞ്ഞിരുന്നു.തളരാതെ ഞാന് ഡോക്റ്ററുടെ വീട്ടിലേക്ക് പറന്നു.ഡോക്റ്റര് റെഡി, പക്ഷെ അന്ചുമണികഴിഞ്ഞ കാരണം ഓഫീസ് സീല് വെക്കാന് പറ്റില്ല, അതു കൊണ്ട് അടുത്ത ദിവസം വരാന് പറഞ്ഞു.നാളെയാണ് സാര് ജോയിന് ചെയ്യേണ്ടതെന്നറിയിച്ചപ്പോള് ഡോക്റ്റര് എന്നെ ഒരു നോട്ടം നോക്കി, അതിന്റെ മലയാളം പരിഭാഷ ഇതായിരുന്നു...... ന് മുട്ടുമ്പോളണോ പറമ്പന്ന്വേഷിക്കുകാന്ന്</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-IN</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]--><b> അങ്ങനെ അടുത്ത ദിവസം ഒരു ലോഡുമായി (Lagguage)ഞാന് അതിരാവിലെ വീട്ടില് നിന്നിറങ്ങി.ഈ വക കാര്യങ്ങളൊന്നും ഞാന് വീട്ടില് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല.അതു കൊണ്ട് തന്നെ കൂടെ വരാനിറങ്ങിയ ഉപ്പയെ ഞാന് പല്ലും നഖവും ഉപയോഗിച്ച് തോല്പിച്ചിരുന്നു.(ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞാല് ഉപ്പ എന്നെയും കൊന്ന് ജയിലില്പോകും, പിന്നെ ജോയിന് ചെയ്യലൊന്നും നടക്കില്ല, കാരണം certificate വാങ്ങിയിട്ട് വേണ്ടേ പോകാന്).ഉപ്പയുടെ രീതി അനുസരിച്ച് ഉച്ചക്കുള്ള പരീക്ഷക്ക് പുലര്ച്ചെ പരീക്ഷാഹാളിലെത്തണം,ഈ ക്രൂരക്രുത്യങ്ങള് കാരണം Pre degree കഴിഞ്ഞപ്പൊഴെ ഞാന് ഉപ്പയുടെ സേവനം വേണ്ടാന്ന് വെച്ചിരുന്നു.പിന്നെ ഉപ്പ പെണ്കുട്ടികള് എല്ലാം തനിയെ ചെയ്യണം എന്ന പോളിസിക്കാരനാണ്, വാഹനമോടിക്കുന്ന സ്ത്രീകളെ ഉപ്പാക്ക് വലിയ ബഹുമാനമാണ്. ഉപ്പയുടെ വലിയ റാലി സൈക്കിള് ഓടിച്ച് പറത്താത്തതിനു ഉപ്പ ഞങ്ങളെ പുച്ഛിക്കും.</b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> </b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b> രാവിലെത്തന്നെ ഞാന് ഒറ്റപ്പാലം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പറന്നെങ്കിലും കാര്യമുണ്ടായില്ല. ഓഫീസ് തുറക്കണമെങ്കില് 10 മണിയാകും.എരിപൊരി സന്ചാരം മാറ്റാന് വേണ്ടി ലോഡിറക്കിഞാന് അടുത്തുള്ള ചായക്കടയില് കയറി.(എവിടെപ്പോയാലും എനിക്ക് ചായക്കടയില് കയറുന്ന സ്വഭാവമുണ്ട്, അങ്ങനെ എന്റെ ഒരു P.S.Cപരീക്ഷയുടെ അരമണിക്കൂര് നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്).ചായ കുടിച്ചെത്തിയപ്പോഴേക്കും ഓഫീസ് തുറന്നു, സീലടിച്ചു, ഡോക്ടറിന്റെ ഗുഡ് ലക്കൊക്കെ സ്വീകരിച്ചു ത്രിശ്ശൂരേക്ക് വണ്ടി കയറി, സാദാ ലിമിറ്റഡ് സ്റ്റോപ്പ് നിരങ്ങി നിരങ്ങി ത്രിശ്ശൂര് പ്രൈവറ്റ് സ്റ്റാന്ഡിലെത്തി, ഞാന് ലോഡുമായി K.S.R.t.Cസ്റ്റാന്ഡിലേക്ക് നടന്നു(അതെന്താണ് ഞാന് ഓട്ടോറിക്ഷ വിളിക്കാതിരുന്നത്)സൂപ്പര്ഫാസ്റ്റില് കയറി.ഉച്ചക്ക് മുമ്പ് ജോയിന് ചെയ്യണം എന്നയിരുന്നെന്റെ കണക്ക് കൂട്ടല്.കയറി ഇരുന്നപ്പോ തന്നെ ഞാന് കണ്ടക്റ്ററെ വിസ്തരിച്ചു, ഒറ്റക്ക് പോകുന്ന കുട്ടിയാണ്, ജോയിന് ചെയ്യാന് പോവുകയാണ്, കളമശ്ശേരി എത്തിയാല് പറയണം.പണ്ട് പറ്റിയ പറ്റ് പറ്റരുതല്ലോ.ഓരൊ 10 മിനിറ്റ് കൂടുമ്പോളും ഞാന് അയാളെ ഓര്മിപ്പിക്കും.അങ്ങനെ ഉറങ്ങാതെ പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്, ഒറ്റ ബോര്ഡും വിടാതെ വായിക്കുന്നുണ്ട്. പ്രീമിയര് കളമശ്ശേരി എത്തിയപ്പോള് ഞാന് കണ്ടക്ടറെ കണ്ണും തുറിച്ചു നോക്കാന് തുടങ്ങി, അയാളപ്പൊ കണ്ണടക്കും. അതാ അടുത്ത ബോര്ഡ് ഇടപ്പള്ളി, എന്റെ കുഞ്ഞിത്തല പ്രവര്ത്തിക്കാന് തുടങ്ങി.അടിയന്തിരമായി കണ്ടക്റ്ററെ വിളിപ്പിച്ചു.അപ്പോ ആ മഹാന് അയാളീ റൂട്ടിലാദ്യമായ് ഓടുകയാ, കുസാറ്റ് എവിടെയാന്നരിയില്ലാന്ന്!. ഞാന് തകര്ന്നു, വണ്ടി നിര്ത്താന് പറഞ്ഞപ്പോളോ കോന്തന് പറയുകയാ, അതു സൂപ്പര്ഫാസ്റ്റാ, കലൂരേ ഇനി സ്റ്റോപ്പുള്ളൂന്ന്.</b></h3>
<h4 style="text-align: left;">
<b> </b></h4>
<h3 style="text-align: left;">
<b> അങ്ങനേ ഞാന് ലോഡും കൊണ്ട് ബ്ളോക്കും കഴിഞ്ഞ് കലൂര് ബസ്സെറങ്ങി, ഇതിനിടക്ക് പലകുറി കണ്ണു കൊണ്ടൂം നാവു കൊണ്ടും ഞാന് കണ്ടക്റ്ററെ ഭേദ്യം ചെയ്തിരുന്നു.കലൂരില് നിന്ന് പ്രൈവറ്റ് ബസ്സില് കയറിയ ഞാന് കണ്ടക്റ്ററെ വിശ്വാസം പോരാഞ്ഞ് ഡ്രൈവറെയും കിളിയെയും കൂടാതെ അടുത്തിരിക്കുന്ന ആളുകളോടും കുസാറ്റ് എത്തിയാല് പറയാന് എല്പിച്ചിരുന്നു.ഒടുക്കത്തെ ബ്ലോക്കും കഴിഞ്ഞ് ഒരു മണിക്കൂറെടുത്ത് ബസ് എന്റെ സ്റ്റോപ്പ് എത്തിയപ്പോഴേക്കും, ബസ്സില് നിന്ന് ഒരാര്ത്തനാദം ഉയര്ന്നു, കുസാറ്റേ എന്നും പറഞ്ഞ്. അങ്ങനെ K.S.R.T.C ബസിന്റെ സഹായം കൊണ്ട് എന്റെ സര്വീസ് ബുക്കില് ജോയിനിംഗ് ഡേറ്റ് ആഫ്റ്റര് നൂണ് ആയിപ്പോയി.</b></h3>
<br /></div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-31922837797888772222013-06-08T09:55:00.000-07:002013-06-08T10:12:24.694-07:00കുന്നംകുളം Vs കൂത്താട്ടുകുളം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h4 style="text-align: left;">
<b> ഞാന് ഒറ്റക്ക് സന്ചരിച്ച കുറേ സ്ഥലങ്ങളുണ്ട്.അതില് ധീരതയോടെ (അതായത് പേടിച്ചു വിറച്ച് ) ഞാന് നേരിട്ട കുറച്ചു സംഭവങ്ങള് പറയട്ടേ. ഞാന് എന്റെ BLISc കഴിഞ്ഞ് അങ്കമാലിയിലെ ഒരു സ്വാശ്രയ സ്ഥാപനത്തില് ആദ്യമായി ജോലിക്കു കയറി ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞ് ആദ്യമായി വീട്ടിലേക്കു പോവുകയാണ്.കുന്നംകുളം എന്ന കുഞ്ഞക്ഷരം ബോര്ഡില് കണ്ടതും കണ്ണടച്ച് K.S.R.T.C യില് ചാടിക്കേറി.സീറ്റിലിരുന്നാല് ഉടന് ഉറങ്ങിക്കളയണമെന്ന പോളിസി ഉള്ളതുകൊണ്ട് താമസംവിനാ ഉറക്കം ആരംഭിച്ചു.</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b> 10 മിനിറ്റ് കൂടുമ്പോള് കണ്ണു തുറന്നു നോക്കുമ്പൊളൊക്കെ കാണാത്ത കാഴ്ചകള്. ഏല്ലാം ത്രിണവത്ഗണിച്ചുകൊണ്ടു ഗാഡസുഷുപ്തിയിലായി.കുറേ കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു ഞരക്കം.ബസ് ഒരു സ്റ്റോപ്പില് നിറ്ത്തിയതാണ്.കുറേ സമയമായി ഞാന് കയറിയിട്ട്, കണക്കു പ്രകാരം ത്രിശൂര് എത്തേണ്ടതാണ്.അപ്പോളതാ ഒരു പള്ളിക്കു മുമ്പില് അമ്മയുടേയും കുട്ടിയുടെയും ഉഗ്രന് പ്രതിമ,(ആ സ്ഥലം മൂവാറ്റുപുഴയായിരുന്നു.) ഞാനിന്നുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ ഇത്രയും വലിയ ഈ പ്രതിമ ത്രിശൂരില് എന്നോര്ത്ത് ഞാനെന്റെ ശ്രദ്ധക്കുറവിനെ ശാസിച്ചു വീണ്ടും കണ്ണടച്ചു.. അടുത്തിരിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടി ഉറക്കമുണര്ന്ന എന്നോട് ചിരിച്ചു കാണിച്ചപ്പോള് ഒരു കുശലം ചോദിച്ചു കളയാമെന്നു കരുതി ത്രിശൂരെത്താറായോന്നു ഞാന് ചോദിച്ചു, ചോദ്യം കേട്ടതും ആ കുട്ടി ഒരു ഞെട്ടു ഞെട്ടി,എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു, ഇതു കൂത്താട്ടുകുളം ബസ്സാണല്ലോ. അപ്പോള് ഞെട്ടിയത് ഞാനാണ്.പണ്ട് സ്കൂളില് കൂത്താട്ടുകുളം മേരിയെക്കുറിച്ച് ഒരു പാഠം പഠിച്ചിട്ടുള്ളതല്ലാതെ ഞാനന്നുവരെ കേള്ക്കാത്ത ഒരു സ്ഥലമായിരുന്നു കൂത്താട്ടുകുളം.</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b> ഉടന് വണ്ടി നിര്ത്താന് ഞാനാവശ്യ്പ്പെട്ടു.എന്റെ വലിയ ദേഹവും ചെറിയ ശബ്ദവും കുഞ്ഞന് കണ്ണുകളും കണ്ട കണ്ടക്റ്റര് പറഞ്ഞു,</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b>"ഇതു സൂപ്പര്ഫാസ്റ്റാണ്, ഇവിടെയൊന്നും സ്റ്റോപ്പില്ല, കൂത്താട്ടുകുളത്തേ ഇനി നിര്ത്തൂ".</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b>"പിന്നെന്തിനു നിങ്ങളെനിക്കു ടിക്ക്റ്റ് തന്നു, ഞാന് കുന്നംകുളം എന്നാണല്ലോ പറഞ്ഞത്".</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b>"ഇതു കുന്നംകുളത്തു നിന്നു വരുന്ന വണ്ടിയാണ്, ഞാന് കൂത്താട്ടുകുളം എന്നാ കേട്ടത്, അതു കൊണ്ടാ ടിക്കറ്റ് തന്നത്"</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b> എന്നും പറഞ്ഞാ ബുദ്ധിമാനായ കശ്മലന് എന്റെ കയ്യില് നിന്നും ടിക്കറ്റും വാങ്ങിക്കളഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കുംസമയം 5.30 ആയിരുന്നു.അങ്ങനെ കുന്നംകുളത്തേക്കു പുറപ്പെട്ട ഞാന് കൂത്താട്ടുകുളം നഗരത്തില് വണ്ടിയിറങ്ങി.</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b> അശരണയായ എന്റെ കാര്യത്തില് തീരുമാനമെടുക്കാന് വേണ്ടി കൂടെ ഇറങ്ങിയ ആളുകളെല്ലാം ചുറ്റും കൂടി, അവരെ എല്ലാം ആട്ടിപ്പായിച്ചു കൊണ്ട് 2 ചേച്ചിമാര് ഓടിവന്നു എന്റെ കൈ പിടിച്ചു, എന്നിട്ട് അവരുടെ കൂടെ വരാന് നിര്ദ്ദേശിച്ചു.മിക്ക പീഡനക്കേസുകളിലും ഓരോ സ്ത്രീകള് പ്രതിയാണല്ലോ അതു കൊണ്ട് സൂക്ഷിക്കണം എന്നുറച്ച് ഞാന് കൈ സൂത്രത്തില് വിടുവിച്ച് അവരുടെ പിന്നാലെ നടന്നു. അങ്ങനെ വല്ലതുമുണ്ടായാല് ഒറ്റ ഓട്ടം വച്ചു കൊടുക്കാമാല്ലോ!.</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b>ആ പാവപ്പെട്ട ചേച്ചിമാരിലൊരാള്ക്കു എന്റെ പൊട്ടത്തരം കണ്ട് കരച്ചില് വന്നു.അതിനും എന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള ഒരു മോളുള്ളതാണ്, സൂക്ഷിച്ചു വേണ്ടേ കയറാന് എന്നൊക്കെപറഞ്ഞ് എണ്ണിപ്പെറുക്കാന് തുടങ്ങി.തിരിച്ചു ഞാനും എന്റെ വീട്ടില് പോകാതെ അങ്കമാലിയിലേക്കു പൊയ്ക്കോളാം, ബസ് സ്റ്റോപ്പ് കാണിച്ചു തന്നാ മതി, എന്നൊക്കെ എണ്ണിപ്പെ റുക്കിയെങ്കിലും അവര് ലവലേശം എന്നെ ഗൌനിച്ചില്ല.</b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b><br /></b></h4>
<h4 style="text-align: left;">
<b> കുറേ കൂടിയാലോചനക്കൊടുവില് അവരുടെ പെരുമ്പാവൂരിലേക്ക് ജോലി കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങുന്ന ഒരു കൂട്ടുകാരിയെ ഏല്പ്പിക്കാന് ധാരണയായി.എന്റെ കഥകളൊക്കെ കേട്ട് ഞെട്ടിയ ആ കൂട്ടുകാരി എന്നെയുംകൊണ്ട് തിരിച്ചു അങ്കമാലിയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.ബസ്സില് വെച്ച് അവര് BEdനു പഠിക്കുന്ന ഒരു മുക്കനൂര്കാരിയെ പരിചയപ്പെട്ട് അതിന്റെ സുരക്ഷിത കരങ്ങളില് എന്നെ ഏല്പ്പിച്ചു.ആ പെണ്കുട്ടി ഫോണ് വിളിച്ച് അതിന്റെ അച്ഛനെ സ്റ്റോപ്പില് സജ്ജമാക്കി നിര്ത്തിയിരുന്നു, എന്നെ ഭദ്രമായി ഹോസ്റ്റല് റൂമില് ഇറക്കാന് വേണ്ടി, അങ്ങനെ ഏകദേശം ഒരു ജാഥക്കുള്ള ആളുകളുമായി വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ട ഞാന് രാത്രി എട്ടുമണിയോടെ ഹോസ്റ്റലില് തിരിച്ചെത്തി. വാതില് തുറന്ന് എന്നെക്കണ്ട് ഞെട്ടിപ്പോയ റൂംമേറ്റ് ഫ്ലവര് ഒരാന്തലോടെ കഥകളൊക്കെ കേട്ട് കുരിശും വരച്ച് പിറ്റേന്നു അതിരാവിലെ എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് യാത്രയാക്കി.</b></h4>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-37897109337178466942012-12-05T01:36:00.000-08:002012-12-29T00:02:41.002-08:00എന്റെ യൂണിവേഴ്സിറ്റി<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
ഞാന് എന്റെ BLIsc, MLISc കോഴ്സുകള് ചെയ്തത് കാലിക്കറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി ക്യാമ്പസിലായിരുന്നു.എനിക്ക് തോന്നുന്നു സര്വകലാശാല എന്ന പേര് ഏറ്റവും അന്വര്ത്ഥപൂര്ണ്ണമാകുന്നത് കാലിക്കറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി ക്യാമ്പസിന്റെ കാര്യത്തിലാണെന്ന്.സാഹിത്യസദസ്സുകളും, കവിയരങ്ങുകളും ഓപ്പണ് എയര് തിയേറ്ററിലെ നാടകങ്ങളും ജേര്ണലിസം കോഴ്സുകാര് നടത്തുന്ന ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലുകളും ഒക്കെക്കൂടി സന്തോഷം കൊണ്ട് നമ്മുടെ സമനില നഷ്ടപ്പെടും.തുടക്കത്തില് 2 കോമണ് റൂമുകളിലായിട്ടായിരുന്നു ഞങ്ങള് 15 പേര് കഴിഞ്ഞിരുന്നത്.ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞയുടന് കോഴ്സിനു ചേര്ന്ന എന്നെപ്പോലുള്ള നാലന്ചു പേരൊഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാവരും പിജി ബിഎഡ്, സെറ്റും കിറ്റും നെറ്റും ഒക്കെയായിരുന്നു.നിലവിലെ പാഠ്യപദ്ധതികളെ കുറ്റം പറഞ്ഞ്, മുഖത്ത് മഞ്ഞളെണ്ണയും തേച്ച് നോവലും വായിച്ചിരിക്കുന്ന സീന കെ യും, പരീക്ഷകള് പുല്ലാണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച് കവിതകളെഴുതി ഇരിക്കുന്ന ശാലിനിയും, ഹിന്ദി സിനിമയുമ്കണ്ടുല്ലസിച്ച് പാട്ടും പാടി ചാടിച്ചാടി നടക്കുന്ന അനീഷയും ഒക്കെയായിരുന്നു എന്റെ റൂംമേറ്റ്സ്.</h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;"><br />
രാവിലത്തെ ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചക്ക് തിരിച്ച് ഹോസ്റ്റലില് വന്നു ചോറുണ്ട് കഴിഞ്ഞാല് സര്വരേയും ഒരാലസ്യം ബാധിക്കും.വീണ്ടും തിരിച്ച് ക്ലാസ്സില് പോകുന്ന കരളുറപ്പുള്ള ഒന്നോ രണ്ടോ പേരൊഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാവരും അവിടെക്കിടന്നുറങ്ങും.അന്ചന്ചരക്കെഴുന്നേറ്റ് മെസ്സില് പോയി നാലുമണിച്ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞാല് പിന്നൊരു വെളിപാടാണ്.എവിടെയെങ്കിലും വല്ല പരിപാടിയുണ്ടോ എന്നന്വേഷിക്കുന്നു, എല്ലാവരും റൂമിലേക്കോടുന്നു, ബാത്റൂമില് നിന്നെറങ്ങാന് പറഞ്ഞുള്ള ആക്രോശങ്ങള്, ഡ്രെസ്സ് അയണ് ചെയ്യല്, കണ്ണാടിക്കു വേണ്ടിയുള്ള പിടിവലി, പൊടി പാറുന്ന മേക്കപ്പ്.നേരെ പരിപാടിസ്ഥലത്തേക്കു വെച്ചു പിടിക്കും. അപ്പോള് ഹോസ്റ്റലിലെ അസൂയക്കാരായ മറ്റു പഠിപ്പിസ്റ്റുകള് പറയുന്നത് കേള്ക്കാം."അതാ BLISc ജാഥ പോകുന്നു, എവിടെയെങ്കിലും പരിപാടി കാണും" എന്ന്.പാതിര കഴിഞ്ഞാലല്ലാതെ പരിപാടി തീരില്ല, പിറ്റേന്നെഴുന്നേറ്റ് ക്ലാസ്സിലെത്തുമ്പോഴേക്കും മിക്കവാറും ലേറ്റായിരിക്കും, നിങ്ങള്ക്കൊന്നും ഒരു ദിവസം പോലും കുളിക്കാതെ ക്ലാസ്സില് വരാന് പാടില്ലെ എന്ന് വാസുദേവന് സാര് ഞങ്ങളുടെ വെള്ളം തീര്ന്നു പോയി എന്ന നുണക്കു മുന്നില് പരിഹാസത്തോടെ അല്ഭുതം കൂറും.</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;"><br />
ആയിടക്ക് ഞാനും ധന്യയും ജേര്ണലിസം കോഴ്സ്കാര് നടത്തുന്ന ഫിലിം ഷോ കാണാന് പോകുമായിരുന്നു.100 രൂപ കൊടുത്തല് ആന്വല് പെര്മിഷനുണ്ടെങ്കിലും ആ സംഖ്യ വളരെ കൂടുതലായതിനാല് ബുദ്ധിമതികളായ ഞങ്ങള് 15 രൂപ ടിക്കറ്റ് എടുത്താണു ഷോ കാണാന് പോവുക.അതിനു തന്നെ ഞങ്ങള് കൂലങ്കഷമായി ചിന്തിക്കും.രാത്രി 8 മണി എങ്കിലും ആകും ഷോ തുടങ്ങാന്.ജേര്ണലിസം കോഴ്സ്കാര് പ്രോജക്റ്ററും കുന്തങ്ങളും ഒക്കെ റെഡിയാക്കി റെഡിയാക്കി നമ്മുടെ ക്ഷമ നശിച്ചാലെ പരിപാടി ആരംഭിക്കൂ. സൈക്കോളജി, ഫിലോസഫി റിസര്ച്ച് ബുജികളടക്കം വളരെ കുറച്ചു പേരെ ഷോ കാണാനുണ്ടാവുകയുള്ളൂ.അതിനിടയില് ഞങ്ങളും ഒരു ചെറുകിട ബുജി ചമഞ്ഞ് ഞെളിഞ്ഞിരിക്കും.ഫിലിം ഷോ എന്നാണ് പേരെങ്കിലും ജേര്ണലിസംകാര് ഇന്നേ വരെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കുറെ ഡോക്യുമെന്ററികളും ഒരു പടത്തിന്റെ കൂടെ കുത്തി നിറക്കും, അത് കാണാന് ശേഷിയില്ലാതെ ഞാനും ധന്യയും ഗാഡ ഉറക്കത്തിലാകും.പിന്നെ ഡോക്യുമെന്ററിയില് വല്ല ലോറിയോ ബസ്സൊ മറിഞ്ഞാലല്ലാതെ ഞങ്ങള് ഉണരാറില്ല.ചില സമയത്തെ പടങ്ങള് കണ്ടാലും ഞങ്ങളിങ്ങനെ കൂര്ക്കം വലിച്ചുറങ്ങും.അങ്ങനെ ഞങ്ങളെല്ലാവരും നാലുമണിച്ചായ ആറുമണിക്ക് കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് അന്നു വൈകുന്നേരം Open air Auditoriam ത്തില് നാടകം ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞത്.ഉടന് ഒരുക്കങ്ങള് ആരംഭിച്ചു.രാത്രി കഴിക്കാനുള്ള ചോര് 6 മണിക്കു മുമ്പ് മെസ്സില് ചെന്നാല് എടുത്തു വെക്കാം, അല്ലെങ്കില്പിന്നെ രാത്രി 8.50 നു മുമ്പ് മെസ്സിലെത്തണം. ഇതു രണ്ടും നടന്നില്ലെങ്കില് അന്നു പട്ടിണി കിടക്കാം.സമയം 6 മണി. മെസ്സ് ലക്ഷ്യമാക്കി നാലു പേര് കുതിച്ചു പാഞ്ഞു.അവിടെ ചേച്ചിമാര് വാതിലടച്ചു മുദ്ര വെക്കുകയാണ്. വര്ഗശത്രുക്കളായ ഞങ്ങളെ കണ്ടതും (മെസ്സില് ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് വരുന്നവരെല്ലാം അവരുടെ ശത്രുക്കളാണ്,അതു കൊണ്ട് നമ്മള് പാത്രം നിലത്തു വീഴാതെയും ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കതെയും ബാക്കിയുള്ള ചോര് കാണാതെ കളഞ്ഞും പാത്തും പതുങ്ങിയും നടക്കും. അവര് ആ മെസ്സില് ചോര് വിളമ്പി നിക്കാനുള്ള കാരണക്കാര് നമ്മളൊറ്റ ആളാണെന്നാണ് ഭാവം)അവര് ഗര്ജിച്ചു.എങ്ങനെ ഒക്കെയൊ 15 പേര്ക്കുള്ള ഫുഡ് പാക്ക് ചെയ്തു.പാക്ക് ചെയ്തു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല് 15 പേര്ക്കുള്ള ഒഴിച്ചു കറിയെടുക്കല് ഒരാളുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണെങ്കില് പപ്പടം വേറെ ഒരാളെടുക്കണം.അങ്ങനെ വിജയശ്രീലാളിതരായി ഞങ്ങള് റൂമില് തിരിച്ചെത്തി.താമസംവിനാ മേക്കപ്പ് ആരംഭിച്ചു.സമയം 6.50. മേക്കപ്പ് നീണ്ടു നീണ്ടു പോകുകയാണ്.സമയം 7.00. പെട്ടെന്ന് കറന്റു പോയി. ഉടന് ആര്ക്കോ ഒരുള്വിളി ഉണ്ടായി. പപ്പടം എടുത്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന്,</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">എവിടെ പപ്പടം</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">കാണാനില്ല!</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">ഹെന്ത്, പപ്പടം കാണാനില്ലെന്നോ, പപ്പടം മറന്നു കാണും,ആരാ പപ്പടം മെസ്സില് നിന്നെടുത്തത്, </span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">ആരിഫ</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">ആകെ ജഗപൊഗ, ഒരു പപ്പടം തിന്നില്ലെങ്കില് ഇപ്പൊ മരിച്ചുപോകും എന്ന മട്ടില് എല്ലവരും ആരിഫയെ വിസ്തരിക്കാന് തുടങ്ങി.ലക്ഷ്ദ്വീപുകാരിയായ ആരിഫക്ക് മലയാളം അത്ര അറിയില്ല. മഴക്കു മയയും വഴിക്കു വയിയും ഒക്കെയായി തട്ടിത്തടഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് ജീവിക്കുകയാണ്. ക്രോസ് വിസ്താരം കൂടി ആയതോടെ സമ്മര്ദ്ദം കാരണം പാവപ്പെട്ട ആരിഫയുടെ ഉള്ള മലയാളംകൂടി ഇല്ലാതായി.അവസാനം ആരോ പപ്പടം കണ്ടുപിടിച്ചു.അപ്പൊഴെക്കും കറന്റ്വന്നു. സമയം 7.30. ഒരു സത്യം വെളിപ്പെട്ടു.സീന കെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞിരിക്കുന്നു. ഹമ്പടി. ഉടന് തീരുമാനമുണ്ടായി, എല്ലാവര്ക്കും ഭക്ഷണം കഴിക്കാം.അങ്ങനെ എട്ടേകാലായപ്പോള് ഒരുവിധം എല്ലാവരും കൂടെ ഹോസ്റ്റല്ഗേറ്റിലെത്തി.സഫിയാത്ത ഗേറ്റ് പൂട്ടിക്കഴിഞ്ഞു.വീണ്ടും പ്രതിസന്ധി.നാടകം തുടങ്ങിക്കാണുമെന്ന അടക്കം പറച്ചില്, ആധി, അവസാനം കൂട്ടത്തിലെ ചെറുകിട നേതാവായ ഹേമയുടെ ഇടപെടല് കാരണം ഗേറ്റ് തുറന്നു കിട്ടി. ഓപ്പണ് എയര് ലക്ഷ്യമാക്കി ഒരു ടോര്ചും പിടിച്ച് ഓടാന് തുടങ്ങി. ഒരു വളവു കഴിഞ്ഞപ്പോള് എതിരെ നിന്നും ചില ടോര്ച്ചടികള്.ആദ്യമൊന്നും ഗൌനിച്ചില്ല.</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരുപാടുപേര് നടന്നു പോകുന്നു.</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">സംശയം, വേറെ എവിടെയെങ്കിലും പരിപാടിയുണ്ടോ,</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;"><br /></span></b>
<b><span style="font-weight: normal;">എന്തൂട്ടിനു സംശയം, ത്രിശ്ശൂര് ചേരി നേരെ കയറി ചോദിച്ചു.</span></b></h3>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="font-weight: normal;">അപ്പൊഴല്ലെ പൂരം അവര് നാടകം കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചു പോകുകയാണ്!</span></b></h3>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-45445493617447416542012-08-31T23:16:00.004-07:002014-05-31T00:24:43.748-07:00എന്റെ പ്രീ ഡിഗ്രീ കാലം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<b style="color: black;"><span style="font-weight: normal;"> ഞാന് S.S.L.C കഴിഞ്ഞ് Pre degree ക്കു പട്ടാമ്പി ഗവ.കോളേജിലാണ് ചേര്ന്നത്.അവിടെ എത്തി ഇംഗ്ളീഷ് സംസാരിക്കുന്ന സുന്ദരികളെ കണ്ട് മലയാളിയായ ഞാന് ഞെട്ടി വിറച്ച് വായിലെ വെള്ളമൊക്കെ വറ്റി .സുന്ദരികളുടെ കാര്യം പോട്ടെ, ടീച്ചേഴ്സാണെങ്കില് ഹോളിവുഡ് സിനിമയിലെ പോലെ ഷാം ശൂം പറഞ്ഞു പോയി.ഞാനാണെങ്കില് വഴി തെറ്റിവന്ന വിരുന്നുകാരിയെപ്പോലെ ഇരിപ്പാണ്.ഇതൊന്നും പോരാഞ്ഞ് പരിചയപ്പെടല്കാരുടെ നീണ്ട ക്യൂ വേറെ.സെക്കന്റ്പ്രീ ഡിഗ്രിക്കാരാണു പ്രധാനമായും ഇങ്ങനെ വരുന്നത്.ചേട്ടന്മാര് കയ്യൊക്കെ ഡസ്കില് കുത്തി തൊട്ടെ തൊട്ടില്ലെ എന്ന മട്ടില് ചോദ്യം ചെയ്യല് ആരംഭിക്കും.നമ്മള് സംയമനം വിടാതെ മന്ദഹാസത്തിന്റെ മേംപൊടിയൊടെ മറുപടി പറയണം.ഇല്ലെങ്കില് പ്രശ്നമാണ്.റാഗിംങ്ങ് പാടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് കുട്ടിനേതാക്കന്മാര് വരാന്തയില് നിക്കുന്നുണ്ട്.മുഖമൊന്നു വാടിയാല് ഇക്കൂട്ടരും പ്രസന്നമായില്ലെങ്കില് മറ്റവരും കൈകാര്യം ചെയ്യും.ക്ലാസ്റൂമാണെങ്കില് ഒരു പൂരം.80 പേര് 3 നിരയായി ഇരിക്കുകയാണ്.ആകപ്പാടെ ശര്ദ്ദിക്കാന് വരലും കയ്യും കാലും കൊഴയലും.ആദ്യത്തെ ദിവസം അങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു.</span></b></h3>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
രണ്ടാമത്തെ ദിവസം ഞാന് ആത്മനിയന്തറണം കൈവിടാതെ നാട്ടില് നിന്നുള്ള ഒരേ ഒരു ബസ്സില് കയറി പുറപ്പെട്ടു.ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ഷാം ശൂമിനു ചെവിയോര്ത്തു.അപ്പ്ഴല്ലെ രസം, പച്ചമലയാളത്തില് ഞാന് പത്താം ക്ളാസ്സില് പഠിച്ചതു തന്നെ അവരു ഷാം ശൂവായി പറയുന്നത്.അങ്ങനെ രോഗം പിടി കിട്ടീ, പരന്ത്രീസ് കേട്ടിട്ടു മനസ്സിലാകുന്നില്ലാ.എഴുതിയത് വായിച്ചാല് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട്.അടുത്ത വീട്ടിലെ ഭാരതിയമ്മയുടെ പോലെ.ഭാരതിയമ്മക്ക് പേപ്പര് വായിക്കാനറിയാം, എഴുതാനറിയില്ല, അതെന്ത് പൂരം എന്നു ഞാന് അത്ഭുതപ്പെടുമായിരുന്നു.പരിഹാരമായി റ്റുഷനു ചേരാന് തീരുമാനിച്ചു.റ്റുഷന് ക്ളാസ്സില് ടീച്ചര്മാര് ഇവര് പറഞ്ഞ ഷാം ശൂ്ം പച്ചമലയാള്ത്തില് പറയും.രണ്ട് റ്റുഷന് സെന്റര് ഉണ്ടവിടെ.ആദ്യത്തേതില് ഗ്ലാമറുള്ളവരാ പഠിക്കുന്നത്, സൌന്ദര്യവും ഇംഗ്ളീഷും, രണ്ടും വെറുക്കപ്പെട്ട സംഗതികള്.</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
പാവപ്പെട്ടവരുടെ റ്റൂഷന് സെന്റ്റായ പ്രഭാതില് ചേരാന് തീരുമാനിച്ചു.അവിടെചെന്നപ്പോള് എനിക്ക് ജയിലില് നിന്ന് നാട്ടിലെത്തിയ കൊലപ്പുള്ളിയുടെ പ്രതീതി.സന്തോഷം സമാധാനം,എല്ലാവരും സാധാരണക്കാര്, പോരാത്തതിനു ഫാഷന് തൊട്ടുതീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത കൂറകളും.അങ്ങനെ കൊടുമ്പിരി കൊണ്ട പഠനം തുടങ്ങി.രാവിലെ 7 മണിക്ക് 2 ബസ് മാറിക്കയറണം, അതും ബസ് തന്നെ അത്ഭുതവസ്തു.രാവിലെ നേരമില്ലാത്ത കാരണം ഒന്നും കഴിക്കാത്ത എന്റെ സഹോദരി റോഡരികില് നിന്ന് ഗര്ജ്ജിക്കുന്നുണ്ടാകും, ബസ് വരും, വേഗം വായോന്ന്.ഞാനാണെന്കിലപ്പോള് അടുക്കളയിലിരുന്ന് വെള്ളം കൂട്ടാതെ പുട്ട് വിഴുങ്ങുന്ന യഞ്ജത്തിലായിരിക്കും.ബസ് അടുത്തെത്തുമ്പോഴേക്കും പുട്ടുകുറ്റിയില് നിന്നു പുട്ട് വീഴുന്നപോലെ ഞാന് ചാടിവീഴും.8-9.30 വരെ റ്റൂഷന്.പിന്നെ കോളേജ് 4 വരെ. ലാബ്, റെക്കോഡെഴുത്ത് തുടങ്ങിയ കലാപരിപാടികളൊഴിച്ചുള്ള സമയം മുഴുവന് ഞാന് ഉറക്കമാകുമെന്നതിനാല് തുടര്ന്ന് 4. to 5.00 വരെയുള്ള റ്റൂഷന് ക്ളാസ്സില് ഞാന് ഉഷാറായി ചെന്നിരിക്കും.,ഉറക്കത്തിനിടക്കുള്ള ഉച്ചബ്രേക്കില് ഞാന് കോളേജില് നിന്നെടുക്കുന്ന നോവലുകളുമേന്തി 5.30 നുള്ള ഒരേ ഒരു ബസില് നാട്ടിലേക്ക് തിരിക്കും.അങ്ങനെ നോവലും വായിച്ച് ഇടക്കിടക്ക് പരീക്ഷയെകുറിച്ച് ചിന്തിച്ച് ഞെട്ടിവിറച്ച്ഞാന് തളര്ന്നുറങ്ങും, ഉറക്കത്തില് ആവശ്യത്തിലധികം വണ്ണമുള്ള എന്നെ നോക്കി എന്റെ ഉമ്മ "ന്റെ മകള് പടിച്ച് ചടച്ച് മുള്ളായി" എന്നു പറയുന്നതു കേള്ക്കാം.</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
.ഞാനാദ്യമായി റ്റൂഷന് സെന്ററില് ചെന്നപ്പോള് physics പഠിപ്പിക്കുന്ന സുബ്രമണ്യന് സാറിന്റെ ക്ലാസ്സിലാണിരുന്നത്.അന്നു ഞാന് ഞെട്ടിപ്പോയി.കാരണം സാര് വന്നയുടന് തന്നെ എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് ഗുഡ്മോണിംഗ് എന്ന ഗീതം ചൊല്ലി. അപ്പൊ സര് പറഞ്ഞു "കുത്തിരിക്കിന്" എന്ന്, എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു </h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
"ഫൂള്സ്, വാട്ട് കോക്കനട്ട് വീ റ്റൂക് യെസ്റ്റര്ഡെ".</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
'പര്ര്' ആ ശബ്ദം എനിക്ക് ചിരി പൊട്ടിയതാണ്'.ആരും എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല, പകരം സീരിയസ്സായി എല്ലാരും ഇന്നലെ എടുത്ത പാഠങ്ങള് പറയാന് തുടങ്ങി,നിര്ഭാഗ്യവശാല് സാര് മാത്രം എന്നെ നോട്ട് ചെയ്തു. അടുത്ത ചോദ്യശരം എന്റെ നേര്ക്കായിരുന്നു.എന്നെ കൊല്ലല്ലെ എന്ന മട്ടില് ഞാന് എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.സര് ചിരിയോടു കൂടെ കുത്തിരിക്കു ശൈത്താനെ എന്നൊരു ഡയലോഗ്.ഇങ്ങനെയുള്ള മഹാരഥന്മാരായിരുന്നു എന്റെ അധ്യാപകര്.</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
പിന്നെ വേറൊരു തമാശ സോഷ്യലിസമാണ്.ക്ലാസ്സിലെ ആണ്കുട്ടികളുടെ സോഷ്യലിസം,അവര് നമ്മുടെ കയ്യൊക്കെ പിടിച്ചുകുലുക്കി ഒരു ഷേയ്ക്ക് ഹാന്ഡാണ്, അതൊരു ഒന്നൊന്നര ഷേയ്ക്ക് ഹാന്ഡാണ്,മിണ്ടാന് പറ്റോ, കണ്ട്രി ആയിപ്പോവൂലെ.</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
</h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല് ആകെ മൊത്തം സംഭവബഹുലവും ജനശതാബ്ദി എക്സ്പ്രെസ്സ് പോലെ ഫാസ്റ്റുമായിരുന്നു എന്റെ പ്രീ ഡിഗ്രീ ജീവിതം.സുരേഷ് ഗോപി പറയുന്നത് പോലെ "ദാ വന്നു, ദേ പോയി" </h3>
</div>
<div style="color: black; text-align: left;">
<h3>
</h3>
</div>
<div style="color: black;">
<br /></div>
<div style="color: black;">
</div>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1965143994186813380.post-8513385835509300872012-07-26T21:54:00.000-07:002012-12-29T00:05:15.234-08:00ഒരു പൂരത്തിന്റെ ഓര്മ്മ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: #444444; color: white;">
<b> </b></div>
<div style="background-color: #444444; color: white;">
<b> </b></div>
<div style="background-color: #444444; color: white;">
<b><br /></b></div>
<div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; text-align: left;">
<h3>
<b>ഞാന് ഒന്നാം ക്ലാസ്സില് പഠിക്കുന്ന കാലം.വീടിന്റടുത്തുള്ള അമ്പലത്തില് പൂരമാണ്.അന്ന് പൂരത്തിന് ഉപ്പ ഞങ്ങള്ക്ക് ഓരോരുത്തര്ക്കും അനുവദിച്ചിട്ടുള്ള ക്വാട്ട ഒരു ബലൂണാണ്.പൂരത്തിന്റന്നു മുഴുവന് നിലവിളിക്കാന് റെഡിയാണെന്കില് മൂന്നു കുപ്പിവള കൂടി കിട്ടും.അങ്ങനെ മൂന്നാള്ക്കും ബലൂണ് കിട്ടി.ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞപ്പോള് തന്നെ ഇളയവളായ ഞാന് രണ്ടാമത്തെ ആളുടെ ബലൂണ് പൊട്ടിച്ചു.മൂത്ത രണ്ടുപെരും എന്നെ നീണ്ട പീഡനത്തിനും വിസ്താരത്തിനും വിധേയയാക്കി.ശേഷം തന്റേതല്ലാത്ത കാരണം കൊണ്ട് ബലൂണ് നഷ്ടപ്പെട്ട രണ്ടാമത്തെ ആള് ഉമ്മയെ സമീപിച്ചു.അങ്ങനെ ഒന്നു കൂടി വങ്ങാന് അനുവാദം ലഭിച്ചുപൂരപ്പറമ്പില് വച്ച് ബലൂണിനു വല്ല അപകടവും പറ്റിയാലോന്ന് കരുതി രണ്ടു ബലൂണും എന്നെ ഏല്പ്പിച്ച് അവര് പുറപ്പെട്ടു.അങ്ങനെ ചിന്താവിഷ്ടയായ ശ്യാമളയെപ്പോലെ അതു രണ്ടും പിടിച്ച് ഞാന് മുള്ളുവേലിക്കരികില്നിന്നു.കുറച്ചു കഴിഞപ്പോള് ഠേ എന്നൊരു ശബ്ദം.രണ്ടാമത്തേതും പൊട്ടിയതാണ്, മുള്ളു വേലിയില് തട്ടി.ഞാന് തകര്ന്നു.ഇനി അവശേഷിക്കുന്നത് എന്റെ സ്വന്തം ഒരു ബലൂണാണ്.അതു ഞാന് ഒളിപ്പിച്ചില്ലെങ്കില് അവര് കൈക്കലാക്കുമെന്നറിയാമായിരുന്നതിനാല് ഞാന് വീടിനു പിറകുവശത്തേക്കോടി.അവിടെ ഉമ്മ ചാരം ഇട്ടുവെക്കുന്ന ഒരു കുട്ടയുണ്ട്.അതില് കൊണ്ടുപോയി ഇട്ടു.ഇടേണ്ട താമസം അതും പൊട്ടി.കാരണം അത് തൊട്ടുമുമ്പ് കൊണ്ടിട്ട ചൂടുള്ള ചാരമായിരുന്നു.അന്നെനിക്കുണ്ടായ വേദന, ഉറൂബിന്റെ ഭാഷയില് പറയുകയാണെങ്കില് അവര് വരുമ്പോള് ഞാനങ്ങനെ പാപ്പരായ പ്രമാണിയെപ്പോലെ ബ്ളിങ്കൂസായി നില്ക്കുകയാണ്.</b></h3>
</div>
<div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; text-align: left;">
<h3>
<b><br /></b></h3>
</div>
<div style="background-color: #444444; color: white; font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; text-align: left;">
<h3>
<b><span style="background-color: #cfe2f3;"> <span style="background-color: black;"> കൊച്ചു കൊച്ചു നഷ്ടബോധങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയ എന്റെ ആ ബാല്യകാലത്തിന്റെ സുഖം ഇന്നത്തെ തിരക്കുകളില് നഷ്ടമായി. </span></span></b></h3>
</div>
</div>
shajithahttp://www.blogger.com/profile/02974945924854909447noreply@blogger.com4